کارکرد اگر به کارکرد اصلی مخمر به عنوان افزودنی خوراک توجه کنیم متوجه می شویم که مخمر باید باکتری های هضم کننده فیبر در شکمبه را تحریک کند. به همین دلیل این محصول محیط شکمبه را به پایداری می رساند و دینامیک انرژی در شکمبه را بهبود می بخشد. به علاوه، مخمر تولید اسید لاکتیک را کاهش می دهد، و در جلوگیری از بروز اسیدوز نقش مثبتی دارد. به علاوه، این محصول محیط شکمبه را به ویژه در دوره انتقال که نمی توان از بی کربنات سدیم یا سایر محصولات بافری استفاده کرد به پایداری می رساند. مخمر در شکمبه در مطالعه دیگری که در کانادا انجام شد به بررسی برخی از پارامترهای شکمبه در جیره غذایی گاوهای دوره انتقالی پرداخت. مخمر تاثیری بر pH شکمبه نداشت اما توانسته است مقدار آمونیاک در شکمبه را به مقدار قابل توجهی کاهش دهد. به این ترتیب امکان کنترل بهتر آمونیاک، افزایش رشد میکروبی و کنترل کسر نیتروژنی فراهم می شود. با توجه به کسر مربوط به VFA شاهد 10 درصد افزایش در کل VFA تولیدی هستیم و روندی رو به رشد هم نسبت به سطوح بالاتر استات در مقایسه با پروپیونات هم قابل مشاهده است. این نتایج نمایانگر تحریک باکتری های هضم کننده فیبراست مخمر در گاوهای اوایل دوران شیردهی در پژوهش دیگری که اخیرا در خارج از واشنگتن روی 300 گاو انجام شد به بررسی نتایج حاصل از 30 هفته تامین خوراک پس از زایمان پرداخت. در مدت پژوهش شاهد افزایشی 5 پوندی (یا بیشتر) در میزان شیر براساس چربی تصیح شده بر اثر استفاده از یک گروه از مخمرها بودیم. بیشترین پاسخ در 15 هفته پس از زایمان مشاهده می شود. مخمر در گاوهای شیری آخرین پژوهشی که به بررسی آن خواهیم پرداخت مطالعه ای است که در دانشگاه ویسکانسین انجام شد. در این پژوهش 11 گله تجاری در ویسکانسین مورد مطالعه قرار گرفتند. مخمر وارد جیره غذایی این گاوها شد و سپس جیره مجددا به حالت اول تغییر یافت. این گله ها همانطور که از مقادیر میانگین بازده گروهی آن ها بر می آید دارای بازده بالایی بودند. 585 گاو در این مطالعه دوگانه مورد بررسی قرار گرفتند و افزایش میانگین 1.8 پوند شیر به ازای هر گاو گزارش شد. هشت مورد از 11 گله پاسخ مثبتی را ارائه کردند. توجه داشته باشید که هیچ تاثیر قابل توجهی بر نتیجه آزمایش چربی یا پروتئین مشاهده نشد و نتایج حاکی از کاهش سطح این مقادیر در حیوان خوراک دهی شده با کشت مخمر نبودند. دستورالعمل های کلی در رابطه با استفاده از مخمر در جیره گاوهای شیری در اینجا به جمع بندی نکات مربوط به کشت مخمر می پردازیم و معیارهای نهایی را معرفی می کنیم. میزان مصرف خوراک با مخمر مورد استفاده در خوراک در رابطه می باشد. میزان مذکور بسته به محصول مورد استفاده و شرکت تولید کننده آن دارد. بنابراین این مقدار در بازه 25 تا 100 گرم به ازای هر گاو در روز قرار دارد و میزان آن به غلظت محصول بستگی دارد. همچنین مصرف مخمر زنده یا دیواره سلولی نیز تفاوت زیادی در این میزان ایجاد می کند. هزینه معمول این محصول 4 تا 6 سِنت به ازای هر گاو در هر روز است. براساس نتایج تحقیقاتی مطرح شده نسبت سود به زیان برای این محصول تقریبا 4 به 1 (4:1) است. در رابطه با استراتژی مربوط به زمان مصرف این کشت باید گفت که این محصول باید در جیره غذایی گاوهای نزدیک زایمان و تازه زا و همچنین گاوهای پرتولید بکار رود. این جیره ها دائماً در حال تغییر هستند و سعی ما سازگار کردن گاوها با یک جیره پر بازده است. براساس نتایج تحقیقات و جنبه های اقتصادی مربوطه، توصیه می شو کده از مخمر برای گاوهای گروه بندی شده به لحاظ استراتژیکی استفاده کنید.