پایه فیزیولوژیکی استواری برای گروه بندی گاوها وجود دارد. گاوهایی که گروهی خوراک می خورند سالم تر هستند، شیر بیشتری تولید می کنند، و کمتر دچار استرس خواهند شد. همچنین اگر به گاوها، گروهی خوراک بدهیم بیش از گاوهایی که در تنهایی هستند خوراک خواهند خورد. استراتژی مناسب در گروه بندی گاوها احتمال اثرات منفی سرکردن در گروه (رقابت بسیار زیاد) را به کمترین می رساند و اثرات مثبت زندگی گروهی (فعالیت افزون تر خوراک خوردن، و آسان کردن رابطه اجتماعی) را بیشتر می کند.
یک چالش مداوم در دامداری ها این است که آیا باید گاوهای شکم اول را با گاوهای مسن تر در یک گروه قرار داد یا برای آنها گروه جداگانه ای تشکیل داد. پیش از این که گاوهای شکم اول را با گاوهای بالغ درهم کنیم می باید از پیامدهای رفتاری، تولیدی و اقتصادی که رقابت گاوهای مسن تر با گاوهای شکم اول خواهند داشت آگاه باشیم.
محیط اجتماعی و گروه بندی گاوها
می دانیم که پس از انتقال یک گاو به یک بهاربند تازه ۳ تا ۷ روز طول می کشد تا ساختار اجتماعی در آن بهاربند به حال عادی بازگردد، مشروط به این که شرایط تغذیه ای و مدیریتی در بهترین وضع باشد. برای ۱ تا ۲ روز پس از گروه بندی تازه نیز پس زدن خوراک ۲٫۵ برابر بیشتر می شود. و نیز سرعت خوراک خوردن ۵۰ درصد افزایش می یابد. در همین حال تواتر استراحت و طول زمان استراحت ۱۵ درصد کاهش می یابد. تولید شیر ۳ تا ۱۹ درصد کم می شود. البته این گرفتاری ها برای گاوهایی که تازه وارد گروه می شوند، به ویژه برای گاوهای شکم نخست و مطیع، بیشتر است.
تفاوت های طبیعی بیش از اندازه ای میان گاوهای شکم نخست و گاوهای بالغ وجود دارد. گاوهای شکم نخست لقمه های کوچک تر برمی دارند، آهسته تر می خورند و زمان بیشتری به خوراک خوردن می گذرانند. آنها اصولاً کمتر به دیگران مسلط هستند و به آسانی از آخور، آبخوری و فری استال رانده می شوند.کارهایی که در انستیتو Miner انجام گرفته نشان می دهد هنگامی که گاوهای شکم نخست در فری استالی که مورد علاقه گاوهای مسن تر قرار دارد می خوابند نشخوار آنها۴۰% از نشخوارگاوهای شکم نخست که در فری استالی که مورد نظر گاوهای مسن قرار ندارد خوابیده اند کمتر می شود. فری استال های مورد علاقه گاوهای مسن معمولاً آنهایی است که به راهرو خوراک نزدیک تر هستند. شکم نخست ها، هنگامی که در فری استال هایی که مورد علاقه گاوهای مسن تر نیستند می خوابند، ۵۸٫۴ درصد از وقتشان را به نشخوارکردن می گذرانند، اما اگر در فری استالی بخوابند که مورد علاقه گاوهای مسن می باشد، تنها ۳۵٫۲ درصد وقتشان به نشخوارکردن می گذرد. گمان می رود گاوهای شکم نخست هنگامی که آسوده خاطر نیستند نشخوار کردنشان را فدا می کنند.
سودمندی هم گروه کردن شکم اولی ها
گاوهای شکم نخست، دست کم در نخستین بخش از دوره شیردهی شان، ممکن است از قرارگرفتن در یک گروه سود ببرند. نیاز این گاوها برای رشد، بیشتر است، جثه آنها کوچکتر است، و در سلسله مراتب گروه، همواره زیردست گاوهای مسن قرار می گیرند. با گذر زمان در دوره شیردهی، گاوهای شکم نخست رشد می کنند و با محیط زندگی شان آشناتر می شوند، اعتماد به نفس بیشتری به دست می آورند و روی هم رفته می توانند با گاوهای مسن تر رقابت بیشتری کنند. برخی پژوهش های گذشته، نشان داده اند که گاوهای شکم نخست اگر با هم در یک گروه قرار بگیرند سالی ۶۵۰ لیتر شیر بیشتر نسبت به شکم نخست هایی که ناچار بوده اند با گاوهای مسن تر گروه رقابت کنند، تولید می کنند.
پژوهش ها نشان می دهند که هنگامی که گاوهای شکم نخست، جدا از گاوهای مسن تر، گروه بندی می شوند :
• زمان خوراک خوردن ۱۱% افزایش می یابد،
• روزانه ۹% خوراک بیشتری می خورند،
۱۲• % سیلاژ بیشتر می خورند،
۹•% بیشتر استراحت می کنند،
• دوره های خوابیدن ۱۹% بیشتر می شود،
• تولید شیر ۹% افزایش می یابد.
پژوهشگران اسپانیایی گزارش کرده اند که گاوهای شکم نخست که با گاوهای مسن تر در یک بهاربند قرار می گیرند وقت کمتری برای نوشیدن آب دارند، کمتر نشخوار می کنند، و درصد چربی شیر آنها کاهش می یابد.
تراکم اوضاع را بدتر می کند
هنگامی که فضای آخور برای هر گاو از ۶۰ سانتی متر کمتر می شود، مقدار ماده خشکی که گاوهای مسن تر می خورند تغییر نمی کند، اما از ماده خشکی که شکم نخست ها می خورند کاسته می شود. نرخ خوراک خوردن گاوهای مسن تر با کاهش فضای آخور افزایش می یابد، اما سبب می شود که خوراک گاوهای شکم نخست کاهش یابد.
پژوهشگران انستیتو Miner تأثیر تراکم در بهاربندهای گاوهای شکم نخست با گاوهای مسن را در زمینه تولید شیر بررسی کرده اند (۳۰ درصد گاوهای شکم نخست و ۷۰ درصد گاوهای مسن تر). نتیجه این بررسی در جدول آمده است .