ایجاد روابط اجتماعی در سن پایین تر باعث آمادگی بیشتر در مراحل بعد می شود. به عنوان مثال در مطالعه اخیر معلوم گردید که گوساله هایی که پس از شیرگیری وارد جایگاه گروهی شدند، به طور متوسط 50 ساعت تغذیه می کردند در حالی که گوساله هایی که به طور دو تایی نگهداری می شدند 9 ساعت تغذیه می کردند. تحقیقات و تجربه های عملی نشان می دهند که پرورش گروهی نیاز به کارگر را کاهش می دهد. در مطالعه ای در یک مزرعه ای در نیویورک مشخص گردید که گوساله هایی که گروهی نگهداری می شوند، به میزان یک سوم در مقایسه با جایگاه های انفرادی نیروی کار کمتری نیاز دارند. گوساله موجودی اجتماعی است و نگهداری گوساله ها به صورت گروهی باعث ایجاد فوایدی برای دامدار و گوساله می شود. با این حال نگهداری گروهی بیماری و رقابت را افزایش می دهد. تحقیقات جدید به دنبال چگونگی کاهش و به حداقل رساندن این خطرات هستند. پرورش گروهی موفق، به مدیریت مناسب از جمله روش تغذیه و اندازه گروه بستگی دارد. مطالعات در مزرعه های آمریکا و سوئد مشخص کردند که تلفات و بیماری در مزرعه زمانی زیاد می شود که گوساله ها به صورت گروهی و با بیش از هفت یا هشت گوساله در هر گروه نگهداری شوند. پس گروه های کوچک گزینه مناسب تری هستند.