پادکست شماره صد و شصت و نه

پادکست شماره صد و شصت و نه

 

 

🎧 رادیو سها آگرین تک

پادکست صد و شصت و نه
🔻موضوع: منبع علوفه ای مناسب برای تغذیه گوساله های قطع شیر

🔺هرهفته شنبه ها شنونده باشید

 

امروزه به پرورش گوساله های شیرخوار اهمیت زیادی داده می شود و تحقیقات زیادی در مورد آن شده است. اما قسمت مبهم پرورش تلیسه تغذیه گوساله های قطع شیر است. عموما گوساله های شیرخوار بعد از قطع شیر دچار افت رشد می شوند که می تواند تمام زحماتی که در دوره شیرخوارگی برای رشد انها کشیده شده است را از بین ببرد. به همین دلیل امروزه پرورش و رشد گوساله های قطع شیر حائز اهمیت زیادی شده است. سوالی که معمولا دامدارها می پرسند این است: هنگام شروع تغذیه گوساله های قطع شیر با جیره مخلوط، از کدام منبع علوفه ای استفاده کنم؟

منابع علوفه ای مختلف مانند سیلاژ ذرت، یونجه، گراس یا کاه می تواند در تغذیه گوساله های قطع شیر استفاده شود. به طور کلی، هنگام تغذیه علوفه به تلیسه ها، بهتر است از افراط و تفریط و یک منبع علوفه جدا خودداری کنید. به عنوان مثال، تغذیه گراس، سیلاژ ذرت یا یونجه به کنسانتره بیشتر نیاز دارد. دلیل این است که گراس غالبا دارای پروتئین کمتری است و ممکن است قابلیت هضم و مقدار انرژی کمتری داشته باشد. سیلاژ ذرت دارای انرژی زیادی است اما پروتئین کمی دارد و یونجه ممکن است بصورت قابل توجهی در میزان پروتئین و قابلیت هضم و مقدار انرژی متفاوت باشد. همچنین کاه غلات نیز انرژی و پروتئین پایینی دارد و همچنین قابلیت هضم پایینی نیز دارد. استفاده از هر کدام از این علوفه به تنهایی می تواند منجر به کمبود پروتئین یا انرژی گردد که شما را به استفاده زیاد از کنسانتره در تغذیه گوساله های قطع شیر مجبور می کند. ترکیبی از علوفه ممکن است میزان مواد مغذی را بهتر تنظیم کند و ترکیبی تولید کند که به مکمل غذایی کمتری نیاز دارد. همچنین، با تولید، پرورش، برداشت، و ذخیره بهتر علوفه برای تغذیه به گاوهای شیری، ممکن است اگر همان علوفه های با کیفیت به تلیسه ها تغذیه شوند باعث چاق شدن انها شوند. در این موارد ممکن است نیاز باشد که علوفه یا علوفه با کیفیت پایین تری به خوراک کامل اضافه شود تا بتوان خوراک را به صورت دسترسی آزاد و بدون چاق شدن به تلیسه ها تغذیه کرد.

برای پاسخ به انتخاب بهترین منبع علوفه ای در گوساله های قطع شیر، یک مطالعه در دانشگاه پنسیلوانیا منابع مختلف علوفه ای در تغذیه گوساله های قطع شیر را بررسی کرد. از 45 گوساله هلشتاین پس از شیرگیری در مرحله رشد از 7 تا 16 هفتگی استفاده شد. از 12 گوساله نر دیگر در یک آزمایش هضم جداگانه با همان تیمارها استفاده شد. تمام گوساله ها در 6 هفتگی از شیر گرفته شده بودند.

تیمارها شامل استارتر بافت دار و 20% یونجه، یا 24.5% سیلاژ ذرت یا 11.3% گراس با نسبت متناسب از استارتر بود. فرمولاسیون جیره حاوی مقادیر مساویNDF  علوفه ای (8 درصد) بر اساس ماده خشک بود. یونجه 6/39 درصد ماده خشک، 23.5% پروتئین، 35.2% ADF، 8/42 %NDF ، 4/0 % نشاسته و 10.5% خاکستر داشت. سيلاژ ذرت به طور متوسط 42.3% ماده خشك و حاوی 7.8% پروتئين، 17.5%ADF ، 2/32 %  NDF ، 8/39 % نشاسته و 3.5% خاکستر است. گراس حاوی 5/89 درصد ماده خشک و حاوی 10% پروتئین، 3/40% ADF ، 3/67 %NDF ، 5/1 % نشاسته و 5.7% خاکستر است.

pH شکمبه در بین تیمارها تفاوتی نداشت، اما کاملاً متغیر بود. کل اسیدهای چرب فرار (VFA) برای هایلاژ یونجه بیشترین بود، درصد استات برای سیلوی ذرت کمترین و درصد پروپیونیک برای هایلاژ یونجه کمترین و درصد بوتیرات و نسبت استات به پروپیونات برای یونجه بیشترین بود و برای جیره علوفه ذرت کمترین بود.

در مطالعه همزمان، گوساله های هلشتاین با اندازه و سن مشابه با جیره هایی تغذیه شدند که گراس به میزان 10، 17.5 یا 25% افزایش یافت. ماده خشک مصرفی به صورت خطی کاهش یافت در حالی که افزایش وزن روزانه با افزایش گراس 2.27، 2.03 و 1.76 پوند بود. قابلیت هضم NDF و ADF با سطح 25% علوفه گراس تمایل به افزایش داشت، به ویژه در مقایسه با 10% گراس. کمترین افزایش وزن روزانه 76/1 پوند در تیمار 25% گراس نشان می دهد این سطح گراس برای گوساله های زیر 16 هفته خیلی زیاد است.

در گذشته، تلیسه ها حیوانات فراموش شده در یک مزرعه بودند و اغلب به معنای واقعی کلمه از علوفه ضعیف در تغذیه آنها استفاده می شد که منجر به تولید تلیسه های ضعیف می شود. پس از آن اتفاق دیگری که افتاد این بود که علوفه ذرت رایج شد. این علوفه غالبا به صورت آزاد به تلیسه ها تغذیه می شد که منجر به کمبود پروتئین و انرژی بیش از حد در جیره های غذایی شد. نتیجه تلیسه های چاقی شد که "سندرم گاو چاق" را تجربه کردند و مشکلات زایش و متابولیکی داشتند.

در بین هایلاژ یونجه، سیلاژ ذرت و گراس در جیره متعادل با سهم NDF علوفه ای برابر برای تلیسه های هلشتاین از 9 تا 16 هفتگی همگی مناسب بودند. در حقیقت، جیره حاوی گراس منجر به افزایش وزن روزانه در محدوده مطلوب 1.8 تا 2 پوند شد، در حالی که دو جیره دیگر منجر به افزایش وزن روزانه 2.1 تا 2.2 پوند شد. جیره های تلیسه باید با منابع علوفه ای و مواد مغذی متعادل شوند همانگونه که برای گاوهای شیری این کار انجام می شود.

نکات کلیدی:

  • امروزه به پرورش گوساله های شیرخوار اهمیت زیادی داده می شود و تحقیقات زیادی در مورد آن شده است. اما قسمت مبهم پرورش تلیسه تغذیه گوساله های قطع شیر است.
  • سوالی که معمولا دامدارها می پرسند این است: هنگام شروع تغذیه گوساله های قطع شیر با جیره مخلوط، از کدام منبع علوفه ای استفاده کنم؟
  • هنگام تغذیه علوفه به تلیسه ها، بهتر است از افراط و تفریط و یک منبع علوفه جدا خودداری کنید.
  • ترکیبی از علوفه ممکن است میزان مواد مغذی را بهتر تنظیم کند و ترکیبی تولید کند که به مکمل غذایی کمتری نیاز دارد.
  • در بین سه منبع علوفه ای گراس، یونجه و سیلاژ ذرت، در هایلاژ یونجه کل اسیدهای چرب فرار بیشترین و درصد پروپیونیک کمترین و درصد بوتیرات و نسبت استات به پروپیونات بیشترین بود.
  • در بین سه منبع علوفه ای گراس، یونجه و سیلاژ ذرت، درصد استات و درصد بوتیرات و نسبت استات به پروپیونات برای سیلوی ذرت کمترین بود.
  • با افزایش سطح علوفه گراس به 25%، ماده خشک مصرفی و افزایش وزن روزانه در گوساله های شیرخوار به صورت خطی کاهش یافت.
  • اگر سیلوی ذرت به صورت آزاد به تلیسه ها تغذیه شود منجر به کمبود پروتئین و افزایش انرژی بیش از حد می شود که در نتیجه منجر تلیسه های چاقی شد که "سندرم گاو چاق" را تجربه کردند.
  • در بین هایلاژ یونجه، سیلاژ ذرت و گراس در جیره متعادل برای تلیسه های هلشتاین از 9 تا 16 هفتگی همگی مناسب بودند.
  • جیره های تلیسه باید با منابع علوفه ای و مواد مغذی متعادل شوند همانگونه که برای گاوهای شیری این کار انجام می شود.

 

#سها_آگرین_تک #رادیو_آگرین_تک #پادکست #دپارتمان_علمی_گروه_محسنیان #پادکست_علمی #گاو_شیری #صنعت_گاو_شیری #آگرین_تک #مطالب_علمی #رادیو #مطالب_کاربردی #گوساله #علوم_دامپروری #گاوداری #رادیو_آگرین #گاودار #دامدار #گاو #پرواربندی #شیر #افزودنی_های_خوراک #جیره #تغذیه_گاو_شیری



یک سال قبل