پادکست شماره صد و هفتاد و دو

🎧 رادیو سها آگرین تک
پادکست صد و هفتاد و دو
🔻موضوع: درک روند تخمیر سیلاژ ذرت
🔺هرهفته شنبه ها شنونده باشید

مشخص است که به محض برداشت و سیلو کردن علوفه ذرت، مدتی طول می کشد تا سیلو به کیفیت مطلوب برسد. یک هدف اساسی در هنگام سیلو کردن علوفه ذرت کاهش اکسیژن و بالا بردن سریع اسیدیته است تا باکتری های اسید لاکتیک به سمت تثبیت و حفظ سیلاژ بروند. عمدتا مردم می گویند سیلوی ذرت پس از سه هفته ذخیره سازی به خوبی تخمیر شده است و اشکالی ندارد که پس از سه هفته شروع به تغذیه آن کنید. اگرچه درست است که بیشترین درصد تخمیر کل در سه هفته اول ذخیره سازی انجام می شود، اما توجه به این نکته مهم است که اسید لاکتیک، کاهش pH و پروتئین محلول تقریبا تا چهار ماه پس از سیلو شدن به حداکثر میزان نمی رسند. علاوه بر این، سطح اسید استیک و پروتئین محلول در طی شش ماه پس از سیلو کردن همچنان افزایش خواهد یافت، در حالیکه قابلیت هضم نشاسته سیلوی ذرت در طی پنج تا شش ماه اول بسیار افزایش می یابد با افزایش اندک پس از آن.

برداشت محصول علوفه ذرت در بلوغ و ماده خشک مناسب اولین قدم مهم برای دستیابی به تخمیر مناسب است، همراه با طول مناسب خرد کردن، فرآوری، استفاده از افزودنی ها، بسته بندی خوب و پوشاندن سیلاژ. وقتی محصول به درستی سیلو شود تخمیر شروع می شود. در این پادکست مراحل مختلف تخمیر را توضیح می دهیم.

فاز 1: فاز هوازی (0 تا 2 روز پس از سیلو کردن). با بستن و کوبیدن سیلو، اکسیژن تا حد ممکن باید از سیلاژ خارج شود. میزان اکسیژن باقیمانده به میزان رطوبت، زمان پر شدن سیلو، بستن سیلو و طول خرد شدن سیلاژ بستگی دارد. حتی با بهترین مدیریت برداشت، مقداری اکسیژن در سیلاژ باقی خواهد ماند. در طی این مرحله اولیه، اکسیژن باقیمانده مصرف خواهد شد زیرا سلول های موجود در علوفه، اکسیژن را گرفته و آن را به دی اکسید کربن تبدیل می کنند در فرآیندی که به عنوان تنفس سلولی شناخته می شود. باکتری های هوازی همچنین از اکسیژن باقیمانده در این مرحله، همراه با قندهای گیاهی، برای ایجاد دی اکسید کربن، آب و گرما استفاده می کنند. این مرحله به طور معمول یک روز به طول می انجامد، اما بسته به شیوه های سیلو کردن، ممکن است زمان بیشتر یا کمتر طول بکشد. سیلوهای بسته بندی و کوبیده شده به طور کلی فاز هوازی کوتاه تری دارند (چند ساعت)، در حالی که سیلوهای بسته بندی و کوبیده نشده فاز هوازی طولانی تری دارند. مراحل هوازی طولانی می تواند برای کیفیت نهایی علوفه مضر باشد. فازهای طولانی هوازی منجر به دمای بسیار بالای سیلاژ (بیش از 38 درجه) ، اتلاف ماده خشک زیاد (به دلیل افزایش مواد مغذی مورد نیاز برای متابولیسم در این فاز)، رشد کپک، تولید مایکوتوکسین و واکنش های میلارد (قهوه ای شدن علوفه که پروتئین قابل هضم را به پروتئین غیرقابل هضم تبدیل کنید). در این مدت pH سیلو از 6.5 به 6.0 می رسد.

فاز 2: مرحله تأخیر (پس از اتمام مرحله هوازی). پس از اتمام اکسیژن باقیمانده، سلول های گیاه تخریب شده و به عنوان منبع غذایی توسط باکتری ها استفاده می شوند. آنزیم های گیاهی کربوهیدرات های پیچیده، نشاسته و فیبر را به قندهای ساده تری تقسیم می کنند که به راحتی توسط باکتری ها استفاده می شود. آنزیم ها همچنین پروتئین های گیاهی را در این زمان تجزیه می کنند و باعث حل شدن پروتئین می شوند. باکتری ها از محتویات سلولی تولید شده در مرحله تأخیر برای رشد در مرحله تخمیر استفاده می کنند. در این زمان pH سیلاژ کاهش می یابد (و میزان اسیدیته افزایش می یابد) و به حدود 5.7 تا 5.5 می رسد.

فاز 3: مرحله تخمیر بی هوازی (2 تا 3 روز پس از سیلو کردن). هنگامی که محتویات سلولی در دسترس است، اکسیژن از بین رفته و pH سیلو تا حدی کاهش می یابد باکتری های اسید لاکتیک می توانند رشد کنند (یعنیpH  کمتر از 7/5). باکتری های اسید لاکتیک شروع به رشد، تکثیر، تولید اسید لاکتیک و مقداری اسید استیک می کنند و میزان اسیدیته سیلو را بیشتر می کنند. اسید لاکتیک قوی تر از اسید استیک است و بنابراین pH سیلو را بیش از اسید استیک کاهش می دهد. دو نوع باکتری اسید لاکتیک وجود دارد: هموفرمنتیو و هتروفرمنتیو. باکتری های هموفرمنتیو در درجه اول اسید لاکتیک تولید می کنند، در حالی که باکتری های هتروفرمنتیو اسید لاکتیک، اسید استیک، اتانول و دی اکسید کربن تولید می کنند. باکتری های هموفرمنتیو مطلوب تر هستند زیرا با سرعت بیشتری فعالیت می کنند و باعث حفظ مواد مغذی برای استفاده گاو و حفظ بهتر سیلو می شوند. از کل اسید موجود در سیلوی سالم، حداقل 70% باید اسید لاکتیک باشد. مقدار اولیه باکتری های اسید لاکتیک در سیلاژ با دمای گرمتر و رطوبت بیشتر سیلو بیشتر خواهد شد. مرحله تخمیر بی هوازی معمولا حدود دو هفته طول می کشد و سیلاژ تا دمای محیط نزدیک می شود.

فاز 4: فاز پایدار (حدود 21 روز پس از سیلو شدن). پس از اتمام مرحله تخمیر بی هوازی، pH سیلوی ذرت باید در محدوده 3.8 تا 4.2 باشد، که نشانگر آن است که سیلوی ذرت به مرحله ثبات رسیده است، جایی که سیلو حفظ می شود و رشد باکتری ها کند یا متوقف می شود. اگر قندهای موجود قبل از رسیدن علوفه به pH پایین مصرف شوند، تخمیر قبل از رسیدن سیلوی به فاز پایدار متوقف می شود و این امر منجر به افزایش احتمال ایجاد پروفایل تخمیر ضعیف، کاهش خوشخوراکی و مواد مغذی کمتر موجود برای گاو می شود. کیفیت علوفه می تواند در طی چهار تا شش ماه ذخیره سازی بهبود یابد به دلیل ادامه فعالیت باکتریایی و آنزیم های جرم ذرت که به حل شدن پروتئین کمک می کند.

نکات کلیدی:

• یک هدف اساسی در هنگام سیلو کردن علوفه ذرت کاهش اکسیژن و بالا بردن سریع اسیدیته است تا باکتری های اسید لاکتیک به سمت تثبیت و حفظ سیلاژ بروند.
• بیشترین درصد تخمیر کل در سه هفته اول ذخیره سازی انجام می شود
• اسید لاکتیک، کاهش pH و پروتئین محلول تقریبا تا چهار ماه پس از سیلو شدن به حداکثر میزان نمی رسند.
• سطح اسید استیک و پروتئین محلول در طی شش ماه پس از سیلو کردن همچنان افزایش خواهد یافت، در حالیکه قابلیت هضم نشاسته سیلوی ذرت در طی پنج تا شش ماه اول بسیار افزایش می یابد با افزایش اندک پس از آن.
• برداشت محصول علوفه ذرت در بلوغ و ماده خشک مناسب اولین قدم مهم برای دستیابی به تخمیر مناسب است، همراه با طول مناسب خرد کردن، فرآوری، استفاده از افزودنی ها، بسته بندی خوب و پوشاندن سیلاژ.
• فاز هوازی 0 تا 2 روز پس از سیلو کردن است. با بستن و کوبیدن سیلو، اکسیژن تا حد ممکن باید از سیلاژ خارج شود.
• میزان اکسیژن باقیمانده به میزان رطوبت، زمان پر شدن سیلو، بستن سیلو و طول خرد شدن سیلاژ بستگی دارد. حتی با بهترین مدیریت برداشت، مقداری اکسیژن در سیلاژ باقی خواهد ماند.
• باکتری های هوازی همچنین از اکسیژن باقیمانده در این مرحله، همراه با قندهای گیاهی، برای ایجاد دی اکسید کربن، آب و گرما استفاده می کنند. فاز هوازی به طور معمول یک روز به طول می انجامد، اما بسته به شیوه های سیلو کردن، ممکن است زمان بیشتر یا کمتر طول بکشد.
• مراحل هوازی طولانی می تواند برای کیفیت نهایی علوفه مضر باشد. فازهای طولانی هوازی منجر به دمای بسیار بالای سیلاژ (بیش از 38 درجه)، اتلاف ماده خشک زیاد (به دلیل افزایش مواد مغذی مورد نیاز برای متابولیسم در این فاز)، رشد کپک، تولید مایکوتوکسین و واکنش های میلارد (قهوه ای شدن علوفه که پروتئین قابل هضم را به پروتئین غیرقابل هضم تبدیل کنید). در این مدت pH سیلو از 6.5 به 6.0 می رسد.
• مرحله تأخیر پس از اتمام مرحله هوازی است. پس از اتمام اکسیژن باقیمانده، سلول های گیاه تخریب شده و به عنوان منبع غذایی توسط باکتری ها استفاده می شوند.
• آنزیم های گیاهی کربوهیدرات های پیچیده، نشاسته و فیبر را به قندهای ساده تری تقسیم می کنند که به راحتی توسط باکتری ها استفاده می شود. آنزیم ها همچنین پروتئین های گیاهی را در این زمان تجزیه می کنند و باعث حل شدن پروتئین می شوند.
• باکتری ها از محتویات سلولی تولید شده در مرحله تأخیر برای رشد در مرحله تخمیر استفاده می کنند. در این زمان pH سیلاژ کاهش می یابد (و میزان اسیدیته افزایش می یابد) و به حدود 5.7 تا 5.5 می رسد.
• مرحله تخمیر بی هوازی 2 تا 3 روز پس از سیلو کردن است. هنگامی که محتویات سلولی در دسترس است، اکسیژن از بین رفته و pH سیلو تا حدی کاهش می یابد باکتری های اسید لاکتیک می توانند رشد کنند (یعنیpH کمتر از 7/5).
• باکتری های اسید لاکتیک شروع به رشد، تکثیر، تولید اسید لاکتیک و مقداری اسید استیک می کنند و میزان اسیدیته سیلو را بیشتر می کنند. اسید لاکتیک قوی تر از اسید استیک است و بنابراین pH سیلو را بیش از اسید استیک کاهش می دهد.
• دو نوع باکتری اسید لاکتیک وجود دارد: هموفرمنتیو و هتروفرمنتیو. باکتری های هموفرمنتیو در درجه اول اسید لاکتیک تولید می کنند، در حالی که باکتری های هتروفرمنتیو اسید لاکتیک، اسید استیک، اتانول و دی اکسید کربن تولید می کنند. باکتری های هموفرمنتیو مطلوب تر هستند زیرا با سرعت بیشتری فعالیت می کنند و باعث حفظ مواد مغذی برای استفاده گاو و حفظ بهتر سیلو می شوند.
• از کل اسید موجود در سیلوی سالم، حداقل 70% باید اسید لاکتیک باشد. مقدار اولیه باکتری های اسید لاکتیک در سیلاژ با دمای گرمتر و رطوبت بیشتر سیلو بیشتر خواهد شد. مرحله تخمیر بی هوازی معمولا حدود دو هفته طول می کشد و سیلاژ تا دمای محیط نزدیک می شود.
• فاز پایدار حدود 21 روز پس از سیلو شدن است. پس از اتمام مرحله تخمیر بی هوازی، pH سیلوی ذرت باید در محدوده 3.8 تا 4.2 باشد، که نشانگر آن است که سیلوی ذرت به مرحله ثبات رسیده است، جایی که سیلو حفظ می شود و رشد باکتری ها کند یا متوقف می شود.
• اگر قندهای موجود قبل از رسیدن علوفه به pH پایین مصرف شوند، تخمیر قبل از رسیدن سیلوی به فاز پایدار متوقف می شود و این امر منجر به افزایش احتمال ایجاد پروفایل تخمیر ضعیف، کاهش خوشخوراکی و مواد مغذی کمتر موجود برای گاو می شود.
• کیفیت علوفه می تواند در طی چهار تا شش ماه ذخیره سازی بهبود یابد به دلیل ادامه فعالیت باکتریایی و آنزیم های جرم ذرت که به حل شدن پروتئین کمک می کند.

#سها_آگرین_تک #رادیو_آگرین_تک #پادکست #دپارتمان_علمی_گروه_محسنیان #پادکست_علمی #گاو_شیری #صنعت_گاو_شیری #آگرین_تک #مطالب_علمی #رادیو #مطالب_کاربردی #گوساله #علوم_دامپروری #گاوداری #رادیو_آگرین #گاودار #دامدار #گاو #پرواربندی #شیر #افزودنی_های_خوراک #جیره #تغذیه_گاو_شیری