پروتئین و پروتئین عبوری برای گوساله ها و تلیسه ها

پروتئین و اسیدهای امینه گرانترین ماده مغذی برای پرورش گوساله های جوان و تلیسه ها هستند.

پروتئین و اسیدهای امینه گرانترین ماده مغذی برای پرورش گوساله های جوان و تلیسه ها هستند. برای گوساله های در حال رشد و تلیسه ها، پروتئین می تواند از چند طریق مختلف تامین شود. مرحله زندگی حیوان، نسبت رشد شکمبه برای تبدیل شدن به یک نشخوارکننده کامل، انواع و مقدار پروتئین و اسیدهای آمینه را که برای رشد، سلامتی و بلوغ شکمبه مفید هستند، تعیین می کند. نیازهای دام می تواند به صورت پروتئین قابل متابولیسم یا اسیدهای امینه قابل متابولیسم بیان شود. پروتئین خام عموما به صورت میزان نیتروژن ضرب در 25/6 تعریف می شود و می تواند به صورت پروتئین حقیقی یا نیتروژن غیرپروتئینی تهیه شود. پروتئین حقیقی تشکیل شده است از 20 اسید امینه که ده عدد ان ضروری است (ارژنین، هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لایزین، متیونین، فنیل الانین، ترئونین، تریپتوفان و والین).

این اسیدهای امینه باید از طریق جیره تامین شوند زیرا انها به میزان کافی برای تامین نیازهای دام برای رشد تولید نمی شوند. نیتروژن غیرپروتئینی، به صورت اوره یا امونیاک، سودی ندارد (و می تواند مضر باشد) برای شکمبه ناکامل، برای گوساله ها با یک دستگاه گوارش ساده (غیر نشخوارکننده). ولیکن، زمانیکه شکمبه فعال شد، استفاده از نیتروژن غیر پروتئینی و امونیاک به میزان خیلی کم می تواند مفید باشد زیرا میکروب های شکمبه می توانند پروتئین میکروبی را از پروتئین قابل تجزیه در شکمبه و منابع نیتروژن غیرپروتئینی تولید کنند.

برای گوساله های تازه متولد، پروتئین قابل متابولیسم از اسیدهای امینه در شیر کامل یا شیر خشک همراه با میزانی که از مصرف استارتر حاصل می شود، تهیه می شود. 6 اسید امینه مصنوعی اکنون برای تهیه جایگزین های شیر در دسترس هستند که عبارتند از لایزین، متیونین، ترئونین، تریپتوفان، والین و ایزولوسین.

با این حال، در حالی که آمینو اسیدهای تولیدی از نظر اقتصادی در دسترس هستند و به طور معمول در فرمولاسیون جایگزین شیر استفاده می شوند، هنوز هم در مورد غلظت واقعی پروتئین در جایگزین شیر و استارتر گوساله با یا بدون این اسیدهای آمینه، مطالعات نسبتاً خوبی در حال انجام است. در حیوانات تک معده، تعادل اسیدهای آمینه به مدت چهار دهه به شدت مورد مطالعه قرار گرفته است که منجر به ایده پروتئین ایده آل شده است. این مفهوم نیاز همه اسیدهای آمینه ضروری را به عنوان یک نسبت ثابت مشخص از پروتئین کل توصیف می کند که موضوعی بسیار پیچیده است.

مصرف استارتر بهبود می یابد با تغذیه شیر خشک فرموله شده بر اساس اسیدهای امینه (شکل یک).

 

بنابراین، توصیه می شود که جایگزین شیر اصلاح شدهmodified milk replacer  را در مقابل جایگزین های شیر تسریع شده accelerated milk replacers  تغذیه کنید تا مصرف استارتر گوساله را افزایش دهد، به رشد شکمبه کمک کند و نرخ رشد بالاتری را که با تغذیه جایگزین شیر با غلظت پروتئین بالا به دست می آید را در زمان از شیر گرفتن حفظ کنید. انتقال تدریجی پروتئین مصرفی همچنین سلامت دستگاه گوارش را پشتیبانی می کند و خطر پروتئین هضم نشده اضافی را که باعث تغذیه باکتری های مضر در قسمت انتهایی روده می شود را کاهش می دهد که منجر به اسهال می شود.

در مطالعه ای بر غلظت پروتئین عبوری در جیره غذایی گوساله و تلیسه های در حال رشد، غلظت پروتئین عبوری جیره با استفاده از کنجاله سویای اکسترود افزایش یافت. بنابراین، ترکیب اسیدهای آمینه (کنجاله سویا) بین همه تیمارها مشابه بود. گوساله هایی که با کنجاله سویای اکسترود تغذیه شدند، سرعت رشد بیشتری نسبت به گوساله هایی که با کنجاله سویای معمولی تغذیه شدند نشان دادند (جدول 1).

 

با این حال، این تفاوت تا هفته های 6 تا 12 آزمایش مشخص نشد. در طی پنج هفته اول زندگی، پاسخ کمی وجود داشت که این نتیجه را تأیید می کند که نیاز به پروتئین عبوری و یا اسیدهای آمینه قابل متابولیسم همزمان با رشد شکمبه بوجود می اید. در حالی که می دانیم برای رشد و رشد اسکلتی تلیسه ها پروتئین مورد نیاز است، هنوز هم طیف گسترده ای از غلظت پروتئین در فرمولاسیون های استارتر گوساله وجود دارد. سطح 18 درصد در مقابل 22 درصد پروتئین استارتر گوساله در یک گاوداری صنعتی بررسی شد که شیر پاستور شده مصرف می کردند. تغذیه با استارتر با پروتئین بالاتر (22 درصد) باعث افزایش عملکرد رشد در مقایسه با 18 درصد پروتئین شد (جدول 2).

 

بنابراین، توصیه این است که استارتر با پروتئین بالاتر را در زمان تغذیه گوساله با شیر بیمارستانی یا شیر کامل تهیه کنید. پروتئین بالاتر رشد را افزایش می دهد و در صورت تأمین نیازهای رشد، سیستم ایمنی بدن می تواند عملکردی کامل داشته باشد. مطالعات فعلی حاکی از آن است که متیونین برای تنظیم ذخیره پروتئین عضلانی در گوساله هایی که به سرعت در حال رشد هستند نقش تنظیم کننده اصلی دارد، بنابراین پروتئین بالاتر معمولاً بیانگر متیونین بالاتر است، اما هنوز هم ممکن است به مکمل متیونین نیاز باشد.

برای تلیسه دارای شکمبه کامل، جیره باید نگرانی ها در مورد پروتئین تجزیه پذیر و تجزیه ناپذیر در شکمبه و تولید پروتئین میکروبی را برطرف کند. در حالی که استفاده از پروتئین عبوری می تواند برای گوساله های در حال رشد مفید باشد، مصرف کم استارتر باعث می شود که دریافت ان برای حیوان در حال رشد محدود شود. در مقابل، برای تلیسه در حال رشد با شکمبه کامل، پروتئین قابل متابولیسم از پروتئین عبوری و پروتئین میکروبی تشکیل شده است. در مطالعه دیگر برای ارزیابی پروتئین عبوری و با استفاده از تلیسه های تقریباً 160 کیلویی، تغذیه کنجاله سویا اکسترود باعث افزایش 100 گرمی میانگین افزایش وزن روزانه در مقایسه با تلیسه های تغذیه شده با کنجاله سویا شد. در پایان این مطالعه نه هفته ای تلیسه ها به وزن کمی بیش از 225 کیلوگرم رسیدند.

موضوع جالب در هر دو مطالعه این بود که استفاده از کنجاله سویای اکسترود باعث افزایش پروتئین عبوری و افزایش ماده خشک مصرفی در تلیسه و گوساله شد. و افزایش ماده خشک مصرفی منجر به افزایش نرخ رشد گردید اما تفاوتی در کارایی خوراک وجود نداشت.

این موضوع شناخته شده است که افزایش سطح پروتئین عبوری در جیره بر تحرک روده و نرخ عبور تاثیر دارد. ولیکن، اطلاعات خیلی کمی در منابع در بررسی نرخ عبور مایع و جامد در گوساله ها و تلیسه ها وجود دارد. در مقابل، مطالعات اخیر که منابع با پروتئین عبوری بالا را بررسی می کنند، مانند پودر گوشت و استخوان، و گلوتن ذرت، می تواند ماده خشک مصرفی و مقبولیت جیره را در گوساله ها و تلیسه ها کاهش دهد.

تغییر نرخ عبور تاثیر بر میزان پروتئین عبوری دارد، ولیکن، تا به امروز، بیشتر ضرایب نرخ هضم از گاوهای شیری به دست امده اند، نه گوساله های در حال رشد و تلیسه ها. این می تواند فرصتی برای تحقیق باشد به منظور بهبود مدل های رشد برای بهبود تغذیه گوساله های در حال رشد و تلیسه ها.

 

 

گروه علمی شرکت اگرین تک

  • تعداد بازدید: 2629

دیدگاه ها

نظر شما پس از تایید مدیردر سایت نمایش داده می شود