بیشتر از دو دهه گذشته، انقلاب در تولیدمثل صنعت گله شیری اتفاق افتاده است. گسترش برنامه های تولیدمثلی و سازگاری انها با صنعت گاو شیری در دهه های گذشته باعث این انقلاب شده است.
اگرچه عملکرد تولیدمثلی می تواند به شدت بین گله ها که دقیقا از یک برنامه تولیدمثلی استفاده می کنند، متفاوت باشد. اگرچه تنوع بین گله ها در اجرای پروتوکل ها یک مسئله است، اما این نمی تواند تمام این تنوع را توضیح دهد. در 1992،Jack Britt گاوها را براساس نمره بدنی هفتگی به دو گروه تقسیم کردند: گاوها با نمره بدنی بالاتر در زمان زایش که به شدت نمره بدنی را در 5 هفته اول بعد از زایش از دست دادند، و گاوها با نمره بدنی پایین تر در زمان زایش که نمره بدنی را در 5 هفته اول حفظ کردند. گاوهایی که نمره بدنی خود را بعد از زایش حفظ کردند نرخ ابستنی به شدت بالاتری در اولین تلقیح داشتند نسبت به گاوهایی که نمره بدنی را بعد از زایش از دست داند (62 در مقابل 25 درصد). نتایج از سه مطالعه جدید، دو عدد از انها از دانشگاه ویسکانسین، و یکی در دانشگاه میشیگان مشاهدات Britt را تایید کرد و این موضوع را به چالش کشید که تمام گاوها بطور طبیعی بعد از زایش نمره بدنی خود را از دست می دهند.
نمره بدنی بر ابستنی تاثیر می گذارد
در اولین مقاله 1887 گاو هلشتاین از دو گله تجاری ویسکانسین در پروتوکلDouble-Ovsynch برای اولین تلقیح استفاده شدند، و نمره بدنی در زمان زایش و 21 روز بعد از زایش بررسی شد. بطور کلی، در اولین هفته شیردهی 42 درصد گاوها نمره بدنی را از دست دادند، 36 درصد نمره بدنی را حفظ کردند و 22 درصد افزایش نمره بدنی داشتند. جالب بود که متوسط تولید شیر بین گروه ها متفاوت نبود. نرخ ابستنی 40 روز بعد از اولین تلقیح برای گاوهایی که نمره بدنی از دست دادند 25 درصد و برای گاوهایی که نمره بدنی را حفظ کردند 38 درصد و برای گاوهایی که افزایش نمره بدنی داشتند 84 درصد بود.
ازمایش دوم با کاهش شدید وزن بدن از زمان زایش تا 3 هفته شیردهی با اثرات منفی بر کیفیت جنین مرتبط بود، که تفاوت های زیاد در باروری را توضیح می دهد. بر اساس این نتایج، سوال اساسی این است که چگونه می توانم باعث افزایش نمره بدنی گاوها بعد از زایش شوم؟ در دومین مطالعه، تغییرات نمره بدنی در 233 گاو هلشتاین از 3 هفته قبل از زایش تا سه هفته بعد از زایش بررسی شد. مشابه با اولین ازمایش، نرخ ابستنی گاوها 18 درصد برای گاوهایی که نمره بدنی از دست دادند، 27 درصد برای گاوهایی که نمره بدنی حفظ کردند و 53 درصد برای گاوهایی که نمره بدنی را افزایش دادند. دوباره متوسط تولید شیر در سه هفته اول شیردهی تفاوتی بین گروه ها نداشت.
افزایش نمره بدنی بعد از زایش
در این مطالعه، فقط 34 درصد گاوها با نمره بدنی کمتر از 3 وزن خود را در دوره انتقال از دست دادند، درحالیکه 51 درصد گاوها با نمره بدنی 3 وزن از دست دادند و 92 درصد گاوها با نمره بدنی بالاتر از 3 وزن از دست دادند. بنابراین، ما چگونه می توانیم نمره بدنی گاوها را بعد از زایش افزایش دهیم؟ تقریبا تمام گاوهایی که در این مطالعه نمره بدنی را افزایش دادند در دوره انتقال در سه هفته قبل از زایش نمره بدنی کمتر از 3 داشتند. بر اساس این نتایج، سوال بعدی این است که چگونه می توانیم از زایش گاوها با نمره بدنی بالا جلوگیری کنیم؟
مطالعه اخر تغییر نمره بدنی در هفته قبل از زایش تا 30 روز بعد از زایش را براورد کرد. این مطالعه فاصله گوساله زایی قبلی را با تغییر نمره بدنی گاوها بعد از زایش ارتباط داد. فاصله گوساله زایی با فاصله ثابت طول ابستنی و فاصله بسیار متغیر زایش تا ابستنی مجدد تعیین می شود. بنابراین، گاوها با فاصله ابستنی طولانی تر در دوره قبلی شیردهی زمان بیشتری طول می کشد تا ابستن شوند. در این مطالعه، گاوها با فاصله گوساله زایی قبلی طولانی تر نمره بدنی بالاتری در زمان زایش داشتند و نمره بدنی بیشتری در 30 روز اول شیردهی از دست دادند.
مشابه با نتایج دو مطالعه اول، گاوهایی که نمره بدنی را بعد از زایش حفظ یا افزایش دادند نرخ ابستنی بالاتری داشتند، تلفات ابستنی کمتری داشتند و سلامت تر بودند نسبت به گاوهایی که نمره بدنی را بعد از زایش از دست دادند. ابستنی زمان بندی شده یک گزینه است که می تواند منجر به کاهش کمتر نمره بدنی، مشکلات سلامتی کمتر، باروری بیشتر و کاهش تلفات ابستنی اولیه در شیردهی بعدی شود. بر اساس نتایج این سه ازمایش ما می توانیم یک رابطه ایجاد کنیم در اینکه گله هایی که مدیریت می کنند تا گاوهای خود را بعد از اتمام دوره انتظار اختیاری زودتر ابستن کنند گاوهایی دارند که نمره بدنی کمتری در زایش از دست می دهند، که می تواند منجر به افزایش گاوهایی شود که نمره بندی را بعد از زایش حفظ می کنند یا افزایش می دهند. گاوهایی که نمره بدنی را بعد از زایش حفظ می کنند یا افزایش می دهند باروری بالاتری دارند نسبت به گاوهایی که نمره بدنی را از دست می دهند.
سیکل باروری بالاتر که با افزایش شدید در عملکرد تولیدمثلی به علت گسترش و سازگاری برنامه های باروری همراه می باشد یک موضوع جدید است که می توانیم برای توضیح بیشتر تنوع موجود در عملکرد تولیدمثلی بین گله های مختلف استفاده کنیم. هدف هر مزرعه باید تلاش بر این باشد که گاوهای خود را وارد سیکل باروری کند و در ان نگه دارد. ما اکنون ابزارهای مدیریتی داریم که کمک می کند تا گاوها را سریعا بعد از دوره انتظار اختیاری ابستن کنیم.
گروه علمی شرکت اگرین تک