در طی 4 سال گذشته یک گروه از محققین تلاش های زیادی کرده است تا درک ما از کیفیت سویه های مختلف سیلوی ذرت را از طریق برنامه های بررسی انواع سویه های ذرت افزایش دهد. این تیم شامل دانشگاه های کرنل، پنسیلوانیا، ورمونت، Penn State University، Western New York Crop Management Association و دانشگاه Maine است. گروه بر سه موضوع اصلی تمرکز کرده است: 1- هماهنگ کردن روش های آزمایش و قالب بندی گزارش برای ارجاع بهتر داده های آزمایشی از برنامه های مختلف 2- تمرکز بر پارامترهای جدید کیفیت علوفه برای بهبود معیارهای مورد استفاده برای مقایسه های ترکیبی، و 3- استفاده از داده ها از سراسر یک منطقه برای درک بهتر تأثیر شرایط رشد بر عملکرد سویه ها. این همکاری به ما امکان شناسایی زیرمجموعه کوچکی از هیبریدها را داد که طی دو سال گذشته در چندین برنامه استفاده شده اند. تفاوت عملکرد بین ژنتیک مشابه در محیط های مختلف رشد و ژنتیک مختلف در محیط رشد یکسان در این زیر مجموعه مقایسه شد.
شرایط رشد بر کیفیت علوفه ذرت تاثیر می گذارد
خیلی وقت است که مشخص شده است که شرایط اب و هوایی بر کیفیت سیلوی ذرت تاثیر می گذارد. عموما، شرایط رطوبتی خشک تا متوسط، و دمای متوسط قبل از tasseling، به عنوان بهترین شرایط برای عملکرد کلی سیلو و قابلیت هضم فیبر در نظر گرفته می شود (Van Soest, 1996; Van Soest and Hall 1998; and Mertens, 2002).
بطور کلی، قابلیت هضم فیبر می تواند در ذرت تحت تنش خشکی کاملا بالا باشد، اما مشخصا در چنین شرایطی عملکرد کلی گیاه کاهش می یابد. رطوبت زیاد همچنین می تواند بر عملکرد محصول اثر تعیین کننده داشته باشد، ولیکن حتی اگر عملکرد کلی به علت رطوبت اضافی کاهش نیابد، انتظار داریم قابلیت هضم فیبر کمتر باشد.
مانند هر علف دیگر، قابلیت هضم فیبر قبل از تولید بلال heading یا تغییر از مرحله رشد رویشی به مرحله تولیدمثلی بهترین است. قابلیت هضم فیبر در زمان تولید بلال heading کاهش می یابد اما پس از آن تغییر قابل توجهی نمی کند. تفاوت ذرت در این است که بعد ازheading ، رشد بلال در عامل مهم دیگر در کیفیت کلی علوفه یعنی تولید نشاسته شرکت می کند.Lauer (2019) نشان داد که دو مرحله اوج کیفیت علوفه وجود دارد که مرحله اول زمانی است که در اخر مرحله رشد علفی قابلیت هضم فیبر بالاترین است و اوج دوم در روش های سنتی برداشت سیلو زمانی است که میزان نشاسته را با قابلیت هضم فیبر بهینه می کند.
با توجه به شرایط بعد از tasseling، بیشترین تأثیر به وضوح بر رشد بلال است، یا همانطور که به کیفیت علوفه مربوط می شود میزان نشاسته است. از آنجا که توجه خود را به کل مواد مغذی قابل هضم محصول در جیره گاو تغییر داده ایم، توجه به تأثیر نسبت بلال به ساقه نیز از اهمیت برخوردار است. بلال برای رقیق کردن میزان فیبر نمونه عمل می کند و در نتیجه نسبت مواد قابل هضم را در کل گیاه افزایش می دهد.
از آنجا که هر دامدار به دنبال بهترین روش برای انتخاب هیبریدهای ذرت است که نیازهای علوفه ای گله را برآورده می کنند، شناخت نقش ژنتیک و محیط زیست مهم است. انتخاب ژنتیکی مهم است برای عواملی مانند عملکرد محصول، کیفیت علوفه و تحمل آفات، اما اگر تأثیر محیط رشد در تصمیم گیری تشخیص داده نشود، بررسی ژنتیک به تنهایی ممکن است منجر به انتخاب هیبریدهایی شود که به اهداف مورد نیاز گله نمی رسند.
تفاوت فصل به فصل
شکل های یک و دو تغییر در شاخص های مهم کیفیت علوفه را، مانند میزان نشاسته و فیبر غیرقابل هضم (uNDF در 240 ساعت)، بین فصل های رشد در ازمایش های نیویورک و ورمونت نشان می دهد. این داده ها به شدت با محیط رشد در این فصول ارتباط دارد. فصل رشد 2017 با بارش بیش از حد متوسط و گرمای تجمعی کمتر از متوسط باعث افزایش uNDF240 و کاهش نشاسته گردید. بارش کمتر از متوسط اما به طور کلی بارش مناسب و گرمای متوسط در سال 2018 باعث هضم بیشتر (uNDF پایین تر) و محتوای نشاسته بیشتر گردید. در حالی که نتایج 2019 در شرایط رشد و شاخص های کیفیت علوفه بین سال های 2017 و 2018 قرار می گیرد.
تنوع داخل فصل
داده های جمع آوری شده از طریق تلاش های مشترک در شمال شرقی طی دو سال گذشته، بینش خوبی را فراهم می کند و از الگوی مطالعات قبلی پیروی می کند. در سال 2018، ما توانستیم چهار هیبرید را که در هفت مکان مختلف در ورمونت، نیویورک و پنسیلوانیا رشد داده شدند مقایسه کنیم. در سال 2019، سه هیبرید در هشت مکان مختلف رشد کردند. این امکان مقایسه ژنتیک یکسان را در چندین محیط رشد فراهم می کند. در جدول 2، دامنه (حداکثر - حداقل) در مقادیر متوسط مشاهده شده بین 1) یک نوع هیبرید در همه مکان ها و 2) یک مکان در همه هیبریدها برای شاخص های کلیدی تولید محصول ارائه شده است. در هر دو سال، مشخص است که تنوع بین مکان ها بسیار بیشتر از محدوده بین هیبریدها است، که نشان می دهد محیط تأثیر بسیار بیشتری بر عملکرد نسبت به ژنتیک سویه ها دارد. این در مقادیر R2 مشاهده شده در جدول 1 منعکس شده است. برای تفسیر ارزیابی نشاسته در سال 2019، محیط 64 درصد از تغییر را توضیح می دهد در حالی که هیبریدها فقط 2 درصد از تغییر مشاهده شده در نشاسته را توضیح می دهد.
درک عملکرد سویه ها در شرایط رشد متفاوت هنگام ارزیابی داده ها از منابع بسیار مهم است. علاوه بر داده های خاص سویه ها ارائه شده در گزارش های عمومی، استفاده از میانگین مکان رشد و داده های مربوط به آب و هوا از این گزارش ها برای تصمیم گیری بسیار ارزشمند است. در حقیقت، می تواند به اندازه داده های هیبریدها مفید یا حتی مفیدتر باشد.
گروه علمی شرکت اگرین تک