رابطه بین بیماری­ های دوره انتقال و لنگش، زمان خوراک خوردن، و نمره بدنی گاوها در دوره خشکی

گاوهایی که در زمان خشک شدن لنگش دارند احتمال بیشتری دارد که به بیماری های دوره انتقال (TD) شامل :

   

در این مقاله، ما این فرضیه را بررسی کردیم که گاوهایی که در زمان خشک شدن لنگش دارند احتمال بیشتری دارد که به بیماری­ های دوره انتقال (TD)؛ شامل متریت، کتوز تحت حاد (SCK)، جفت ماندگی، کمبود کلسیم، یا جابه جایی شیردان مبتلا شوند. همچنین فرض کردیم که لنگش و بیماری­ های دوره انتقال می­توانند از طریق کاهش زمان مصرف خوراک به هم ارتباط داشته باشد.

در این آزمایش 461 گاو در 9 هفته قبل از زمان مورد انتظار زایش در 6 گله تجاری دارای فری استال در کانادا مورد بررسی قرار گرفت. گاوها به صورت هفتگی از یک تا 5 نمره راه رفتن گرفتند.

وضعیت لنگ بودن گاوها بر اساس نمره راه رفتن در چند هفته متوالی طبقه بندی شد و گاوها یا لنگش داشتند (نمره راه رفتن در دو هفته متوالی = 3 یا در یک هفته بیشتر از 4) و یا سالم (نمره راه رفتن در دو هفته متوالی کمتر از 2) بودند.

وضعیت لنگش گاوها به صورت زیر خلاصه گردید:

1) لنگش در زمان خشکی (سالم یا لنگ)

2) گروه لنگش (همیشه سالم = سالم در تمام هفته­ ها، لنگش مزمن = لنگ در تمام هفته­ ها، و سایر = تغییر وضعیت از سالم به لنگ و یا برعکس)

3) بخشی از هفته­ ها در دوره خشکی لنگ بودند. نمره بدنی گاوها در زمان خشک کردن و زایش بررسی شد و برای تعیین تغییر در نمره بدنی گاوها استفاده شد.

حدود 159 گاو برای ارزیابی زمان خوردن هفته ای یک بار در طول دوره خشکی مورد بررسی قرار گرفتند.

تمام گاوها برای بررسی کتوز تحت حاد (مبتلا = بتاهیدروکسی بوتیرات بیشتر از mmol/L 2/1) و متریت (مثبت = بوی بد، ترشحات آبکی قرمز تا قهوه ای از واژن) هر 3 تا 4 روز بین روزهای 3 تا 17 بعد از زایش ارزیابی شدند.

اطلاعات مرتبط به درمان جفت ماندگی، کمبود کلسیم، و جابه جایی شیردان را در طول 17 روز اول بعد از زایش، تعداد شکم، و تولید شیر گاوها در شیردهی قبلی جمع آوری شد.

لنگش در زمان خشک کردن با شیوع متریت وبیماری­ های دوره انتقال مرتبط بود، ولی با کتوز تحت حاد مرتبط نبود. گاوهایی که لنگش مزمن داشتند یا تعداد هفته­ های لنگش آنها در دوره خشکی افزایش یافت، میزان بیشتری به متریت و بیماری­ های دوره انتقال مبتلا شدند.

لنگش همچنین با کاهش زمان خوردن رابطه داشت، که در نتیجه با افزایش احتمال کتوز تحت حاد و بیماری­ های دوره انتقال مرتبط گردید، اما با متریت رابطه نداشت. لنگش با تغییر نمره بدنی ارتباط نداشت، ولیکن، گاوهایی که در دوره خشکی نمره بدنی از دست دادند با احتمال بیشتری به کتوز تحت حاد، متریت وبیماری­ های دوره انتقال مبتلا شدند. تغییر نمره بدنی ارتباط خیلی بالایی با نمره بدنی در زمان خشکی داشت.

این نتایج پیشنهاد می­کند که ارتباط بین لنگش و بیماری ­های دوره انتقال تا حدودی از طریق کاهش زمان خوراک خوردن تشخیص داده می­شود. بطور کلی، لنگش در زمان خشکی با افزایش احتمال متریت و سایر بیماری­ های دوره انتقال همراه است.

این نتایج همچنین نشان داد که لنگش مزمن در طول دوره خشکی با افزایش شیوع بیماری­ های دوره انتقال همراه است. یکی از مکانیسم­‌هایی که لنگش را با بیماری­ های دوره انتقال مرتبط می­سازد، کاهش زمان خوردن است، در کل دوره خشکی، گاوهای لنگ نسبت به گاوهای سالم مدت زمان کمتری خوراک مصرف کردند، و کاهش زمان خوردن نیز با افزایش احتمال بیماری های متابولیک مرتبط است.

مستقل از وقوع لنگش، کاهش نمره بدنی در طول دوره خشکی نیز با افزایش بیماری های دوره انتقال همبستگی دارد.

علاوه بر این، کاهش نمره بدنی با نمره بدنی گاوها در زمان در زمان خشک کردن چاق هستند نمره بدنی خود را از دست می­ دهند، و گاوهای لاغر در دوره خشکی افزایش نمره بدنی دارند. این نتایج پیشنهاد می­کند که کاهش لنگش در طول دوره خشکی و جلوگیری از چاق شدن گاوها در زمان خشک کردن، سلامت گاوها در دوره انتقال را بهبود می­بخشد.

 

گروه علمی شرکت آگرین تک


  • تعداد بازدید: 1190

دیدگاه ها

نظر شما پس از تایید مدیردر سایت نمایش داده می شود