تغییرات زیادی در شکمبه اتفاق می افتد زمانیکه گوساله ها از خوراک مایع به یک خوراک کاملا جامد منتقل می شوند. این تغییرات که می توانند بر رشد و سلامت گوساله تاثیر بگذارند، خیلی با جیره قبل از شیرگیری و نیز مراحل انتقال استفاده شده برای شیرگیری تحت تاثیر قرار می گیرد. یک طرح فاکتوریل2 × 2 از نرخ تغذیه جایگزین شیر سطح متوسط (MOD، 0.66 کیلوگرم ماده خشک) یا سطح بالا (HI، حدود 1.1 کیلوگرم ماده خشک) و روش شیرگیری ناگهانی (AB، 7 روز کاهشی) یا تدریجی (GR، 21 روز کاهشی) استفاده شد برای مطالعه اینکه چگونه برنامه قبل از شیرگیری بر عملکرد گوساله از سن 2 تا 4 ماهگی تاثیر می گذارد. 50 گوساله بطور تصادفی به یکی از 4 تیمار قبل از شیرگیری اختصاص داده شدند. گوساله ها در جایگاه های 12 عددی بر اساس برنامه تغذیه شیر گروه بندی شدند، با 4 تا 5 گوساله در هر جایگاه. تمام گوساله ها دسترسی ازاد به اب و استارتر بافت دار (42 درصد نشاسته و 20 درصد پروتئین خام) ترکیب شده با 5 درصد علف گراس خرد شده داشتند. در مجموع قابلیت هضم ماده خشک، NDF و ADF برای تغذیه سطح متوسط در مقایسه با سطح بالای شیر خشک بزرگتر بود، و قابلیت هضم ماده خشک وADF برای شیرگیری تدریجی نسبت به شیرگیری ناگهانی بزرگتر بود. تفاوت معنی داری بین قابلیت هضم ماده الی، پروتئین، چربی، نشاسته یا قند پیدا نشد، و اثر متقابلی نیز مشاهده نشد. ولیکن، تا روز 56 ازمایش فقط قابلیت هضم نشاسته تحت تاثیر تیمار قرار گرفت. وزن بدن ، عرض هیپ، ارتفاع هیپ در زمان شیرگیری برای تغذیه سطح بالا در مقایسه با تغذیه سطح متوسط بیشتر بودند. ارتفاع هیپ زمان شیرگیری برای شیرگیری ناگهانی نسبت به شیرگیری تدریجی بالاتر بود. ولیکن، وزن نهایی، ارتفاع و عرض هیپ نهایی و نمره بدنی و نیز متوسط افزایش وزن روزانه تفاوتی بین تیمارها نداشت. یک رابطه متقابل ایجاد شد بطوریکه کارایی خوراک با روش شیرگیری تدریجی در گوساله های مصرف کننده سطح متوسط شیرخشک کاهش یافت، در حالیکه برعکس ان در گوساله های مصرف کننده سطح بالای شیر اتفاق افتاد. زمانیکه گوساله ها را با سطح متوسط شیر خشک تغذیه می کنید، برای تضمین رشد و گسترش روش قطع شیر چند مرحله ای لازم نیست، ولیکن، گوساله ها باید به تدریج از شیر گرفته شوند زمانیکه سطح بالای شیر خشک را مصرف می کنند.
بررسی واکنش های بعد از شیرگیری به میزان جایگزین شیر و روش قطع شیر نشان داد که شیرگیری تدریجی بطور معنی داری موثر است زمانیکه برای انتقال گوساله های مصرف کننده سطح بالای جایگزین شیر استفاده می شود. بعد از شیرگیری، مشاهده کردیم که افزایش پارامترهای رشد قبل از از شیرگیری تا 35 روز (سن 91 روزگی) ادامه داشت، اما تمام تیمارها در روز 56 مطالعه (سن 112 روزگی) یکسان شدند. تفاوت معنی داری برای متوسط افزایش وزن روزانه، وزن نهایی، ارتفاع هیپ نهایی، عرض هیپ نهایی، یا نمره بدنی نهایی براساس تیمارها پیدا نشد. این موضوع ثابت می کند این فرضیه را که گوساله های مصرف کننده سطح بالای شیر خشک نسبت به گوساله های مصرف کننده سطح متوسط رشد کمتری بعد از شیرگیری دارند، که اجاره می دهد به گوساله های مصرف کننده سطح متوسط شیر خشک تا فاصله رشد ایجاد شده را تا روز 56 بعد از شیرگیری کاهش دهند. ما همچنین تفاوتی در قابلیت هضم در روز 112 زندگی بین تیمارها نیافتیم، به استثنای نشاسته. در مجموع، گوساله ها با برنامه تغذیه ای شیر خشک سطح متوسط از طولانی شدن روش قطع شیر برای 3 هفته در مقایسه با قطع شیر یک هفته ای سود نمی برند. ولیکن، زمانیکه گوساله ها سطح بالای شیر را مصرف می کنند رژیم غذایی باید با روش شیرگیری تدریجی برای تضمین رشد و توسعه موفق هماهنگ شود.
گروه علمی شرکت اگرین تک