موضوع این مطالعه بررسی رشد گوساله های تغذیه کننده از یک جایگزین شیر سنتی یا اصلاح شده (24 درصد پروتئین) برای جلوگیری از کاهش مصرف استارتر و کارایی خوراک بعد از شیرگیری است. 104 گوساله هلشتاین (1 تا 5 روزه، 3/39 کیلوگرم) به طور تصادفی اختصاص داده شدند به یکی از 4 تیمار تغذیه شیر خشک برای بررسی عملکرد قبل (1 تا 42 روزگی) و بعد (43 تا 56 روزگی) از شیرگیری در یک طرح فاکتوریل 2 × 2 از سطح پروتئین (20 یا 24 درصد) با نرخ تغذیه (57/0 یا 68/0 کیلوگرم در روز). تیمارها عبارت بودند از جایگزین شیر تغذیه شده با 15 درصد مواد جامد: 1- کنترل (CP1): جایگزین شیر 20درصد پروتئین و 20 درصد چربی در نرخ 284/0 کیلوگرم دو وعده در روز برای 35 روز، 2- CP2: جایگزین شیر 20:20 تغذیه شده در نرخ 34/0 کیلوگرم در دو وعده در روز برای 35 روز، 3- HP1: جایگزین شیر 24:20 تغذیه شده در نرخ تیمار CP1، و 4- HP2: جایگزین شیر 24:20 تغذیه شده در نرخ CP2. اثر متقابلی بین سطح پروتئین و نرخ تغذیه برای فاکتورهای رشد مشاهده نشد. در 14 روز اول، گوساله هایی که نرخ تغذیه بالاتر (CP2 and HP2) داشتند افزایش وزن روزانه بیشتری داشتند در مقایسه با گوساله هایی که نرخ تغذیه کمتری داشتند (CP1 and HP1). متوسط افزایش وزن قبل از شیرگیری مشابه بود. مصرف استارتر از 1 تا 56 روزگی بین گوساله ها با سطح پروتئین متفاوت مشابه بود، در حالیکه مصرف استارتر برای گوساله های تغذیه شده در نرخ بالاتر کاهش یافت. ضریب تبدیل خوراک از روز 1 تا 56 برای تیمارها با سطوح مختلف پروتئین مشابه بود اما بهبود یافت زمانیکه گوساله ها نرخ بالاتر تغذیه را داشتند. ولیکن، اثر متقابل بین نرخ مصرف و سطح پروتئین از روز 43 تا 56 تمایل به معنی داری داشت که بیانگر بهبود ضریب تبدیل در گوساله های مصرف کنند تیمار CP2 بود. این موضوع بیانگر اثرات قابل انتقال به عملکرد بعد از شیرگیری برای گوساله های مصرف کننده CP2 است. تغذیه گوساله ها با فرمول شیر خشک رایج (20 درصد پروتئین و چربی) در نرخ های متفاوت تغذیه منجر به عملکرد مشابه شد. تغذیه فرمول شیر خشک با سطح پروتئین بالاتر (24 درصد پروتئین 20 درصد چربی) در نرخ بالاتر تغذیه تاثیری بر رشد قبل از شیرگیری گوساله ها نداشت.
موضوع این مطالعه گسترش روش بهبود یافته از تغذیه جایگزین شیر با سطح بالاتر پروتئین بود که ایا تغذیه در نرخ بالاتر می تواند باعث افزایش رشد و جلوگیری از کاهش مصرف استارتر بعد از شیرگیری شود. تحت شرایط این ازمایش، اثر متقابل سطح پروتئین و نرخ تغذیه تاثیر بیشتری بر عملکرد رشد گوساله ها نسبت به سطح پروتئین شیر خشک داشت. مصرف پروتئین و انرژی در تمام تیمارها برای رسیدن یا افزایش از از نیازهای پروتئین و انرژی قبل از شیرگیری ظاهرا کافی بود. تحقیقات بیشتر برای تعیین بهینه سازی اقتصادی یک نرخ تغذیه مناسب از شیر خشک 24:20 برای افزایش سلامتی گوساله، رشد، و عملکرد بدون کاهش بعد از شیرگیری در متوسط افزایش وزن روزانه و مصرف استارتر مورد نیاز است.
گروه علمی شرکت اگرین تک
