موننسین

استفاده از یونوفرها در تغذیه حیوانات نشخوار کننده از اواسط دهه 1970 توسط سازمان غذا و دارو مورد تایید قرار گرفته است.

 

 

استفاده از یونوفرها در تغذیه حیوانات نشخوار کننده از اواسط دهه 1970 توسط سازمان غذا و دارو مورد تایید قرار گرفته است. یونوفرها در دسته آنتی بیوتیک ها طبقه بندی می شوند زیرا دارای خواص بسیار چربی دوست بوده که برای بسیاری از باکتری ها و گونه های پروتوزوآیی سمی می باشند. یونوفرها اصلی ترین فعالیت خود را از طریق اختلال در حرکت یون ها (Na+ ، Ca2+ ، K+ و H+) از غشاهای بیولوژیکی بوجود می آورند. موننسین یک یونوفر پلی اتر کربوکسیلیک می باشد که که در اصل به عنوان یک کوکسیدیواستات برای صنعت طیور توسعه یافته بود. مطالعاتی که اخیراً انجام شده نشان دهنده این است که موننسین می تواند برروی تغییر تخمیر شکمبه نیز موثر باشد. از اثرات قابل ملاحظه موننسین می توان به کاهش تولید متان و آمونیاک و تغییر در پروفایل VFA و به طور خاص افزایش تولید اسید پروپیونیک و کاهش اسید استیک می باشد. حالتی که موجب فعالیت و انتقال یون ها از فضاهای سلولی می شود منجر به تغییر و تاثیر بر میکروب های شکمبه شده و موجب افزایش عملکرد حیوان می شود.

آمونیاک می تون در شکمبه زمانی که تولید آمونیاک در شکمبه بیش از توانایی مورد استفاده قرار گرفتن آمونیاک توسط میکرواورگانیسم ها باشد، تجمع پیدا می کند. این آمونیاک آضافی از سرتاسر دیواره شکمبه جذب شده و در کبد تبدیل به اوره می شود و سپس از طریق ادرار دفع می گردد. تولید آمونیاک با اضافه کردن موننسین به جیره غذایی کاهش پیدا می کند. موننسین موجب کاهش غلظت ازت آمونیاکی از طریق محدود کردن باکتری هایی که میزان بالایی آمونیاک تولید می کنند و گروه کوچکی از باکتری های شکمبه ای مه مسئول تولید آمونیاک هستند، فعالیت می کند. کاهش سطح آمونیاک شکمبه ای سازگار با کاهش دآمیناسیون و یا پروتئولیز است.

کاهش تولید متان بوسیله میکروب های شکمبه ای از سیستم های دیگر فعالیت موننسین می باشد. تولید متان در گاوهای گوشتی می تواند بیش از 12 لیتر در ساعت باشد و این مقدار می تواند منجر به اتلاف 12 درصدی انرژی خوراک شود.کاهش تولید متان اغلب با تغییر نسبت مولار VFA در ارتباط می باشد. افزایش در نسبت مولار اسید پروپیونیک با کاهش همزمان در نسبت مولار استات است که با تغذیه با یونوفرها مشاهده می شود. Chen و Wolin گزارش کردند که موننسین باکتری های شکمبه ای تولید کننده هیدروژن را و انتخاب می کند برای باکتری های به شکل سوکسینات همانند selenomonas ruminantion که توانایی دکربوکسیله کردن سوکسینات را به شکل پروپیونات دارد. به علاوه تحقیقاتی که توسط van Nevel و همکاران 1977 انجام شده است نشان داده است که موننسین موجب کاهش متابولیسم فورمات به دی اکسید کربن و هیدروژن می شود. هر دوی این مکانیسم ها موجب کاهش تشکیل متان می شود.

 

  • تعداد بازدید: 5188

دیدگاه ها

نظر شما پس از تایید مدیردر سایت نمایش داده می شود