تاثیر افزایش DCAD جیره در تنش حرارتی

تغییرات لیپو پلی ساکارید (LPS) در 4 بخش بدن (مایع شکمبه، پلاسمای خون، شیر و ادرار) و واکنش های التهابی

موضوع این مطالعه بررسی تغییرات لیپوپلی ساکارید (LPS)در4بخش بدن (مایع شکمبه، پلاسمای خون، شیر و ادرار)و واکنش‌های التهابی مرتبط با LPS در گاوهای هلشتاین تحت تنش حرارتی از طریق تنظیم تفاوت کاتیون وآنیون جیره (DCAD) است.

هشت گاو هلشتاین شیرده بطور تصادفی در طرح کراس اور 2×2 به گروه کنترل با DCAD متوسط (335 میلی اکی والان در هر کیلوگرم)، یا گروه تیمار با DCAD بالا (508 میلی اکی والان در هر کیلوگرم) اختصاص یافتند.

هر دوره آزمایشگاهی 21روز بود. نمونه مایع شکمبه، پلاسمای خون، شیر و ادرار در روز آخر هر دوره گرفته شد و غلظت LPS در این نمونه‌ها تعیین گردید.

علاوه بر این، غلظت شاخص‌­های پیش التهابی مرتبط باLPS  در پلاسمای خون تعیین شد. تنش حرارتی شدت بیشتری داشت در دوره اول آزمایش، که در آن شاخص دما و رطوبت نسبت به دوره دوم بالاتر بود. افزایشDCAD  جیره با افزودن جوش شیرینNaHCO3  و کربنات پتاسیمK2CO3انجام شد.

افزایش DCAD، سطح LPS را در ادرار در دوره اول افزایش داد(P<0.01) ، در حالیکه در دوره دوم سطح LPS در پلاسما کاهش یافت (P<0.01). افزایش DCAD همچنین سطح پروتئین­‌های متصل به لیپوپلی ساکارید (LBP) و سرم امیلولئیدA  (SAA) را در سرم در دوره اول کاهش داد (P<0.01).

برای غلظت LPS در هر 4 منبع مایع بدن و تعداد کمی از شاخص­‌های التهاب در سرم اثر متقابل بین تیمار و دوره معنی دار شد. افزایشDCAD  مستقل از دوره، غلظتLPS  را در مایع شکمبه (P < 0.01) و شیر (P < 0.01)، و نیز سطح اینترلوکین 2 (IL-2) را در سرم (P < 0.05) تغییر داد.

این مطالعه تاکید می­‌کند که افزایش DCAD توزیع LPS را در مایعات مختلف بدن تغییر می­‌دهد و بر واکنش‌های التهابی در گاوهای هلشتاین تحت تنش، تاثیر دارد. همچنین تحقیقات بیشتر در این زمینه برای مشخص کردن مکانیسم این اثرها لازم است.

بطور کلی، افزایشDCAD  از طریق اضافه کردن جوش شیرینNaHCO3  و کربنات پتاسیمK2CO3  حذفLPS  را از طریق ادرار در زمان تنش شدید حرارتی بهبود می­‌بخشد، و انتقالLPS  را از شکمبه به داخل جریان خون در طول تنش حرارتی ملایم کاهش می‌­دهد.

 بعلاوه با افزایش DCAD، واکنش­های پیش التهابی در تنش حرارتی شدید عموما کاهش می‌­یابد.

نتایج این مطالعه نشان می‌­دهد که تحت شرایط تنش حرارتی شدید و به عنوان روشی تغذیه ای، افزایش DCAD می­تواند به عنوان رویکردی مفید جهت کاهش تولید LPS و کاهش التهاب استفاده شود.

با این حال، تاثیر افزایشDCAD  بر غلظت LPS شکمبه و شیر، و سطحIL-2  سرم می‌­تواند با توجه به شدت تنش حرارتی یا مرحله شیردهی متفاوت باشد.

بنابراین، مطالعات دیگری نیاز است تا مکانسیم­‌های مرتبط با این عدم یکنواختی در تاثیر افزایش سطحDCAD  در شدت تنش‌­های مختلف و مراحل مختلف شیردهی را مشخص کند، همچنین برای تعیین سطح مناسب DCAD که می‌­تواند از انتقال LPS جلوگیری کند و همچنین عملکرد گاوهای شیری مواجه با تنش حرارتی را بهینه کند.

 

گروه علمی شرکت آگرین تک

  • تعداد بازدید: 1463

دیدگاه ها

نظر شما پس از تایید مدیردر سایت نمایش داده می شود