میزان و قابلیت تخمیر نشاسته جیره بر شاخص های التهاب و تنش اکسیداتیو گاوهای شیری در اوایل زایش تاثیر می گذارد

بررسی اثرات میزان نشاسته جیره و قابلت تخمیر نشاسته بر شاخص ­های واکنش التهابی و وضعیت اکسیداتیو در اوایل زایش است

موضوع مطالعه ما بررسی اثرات میزان نشاسته جیره و قابلت تخمیر نشاسته بر شاخص‌­های واکنش التهابی و وضعیت اکسیداتیو در اوایل زایش است و اینکه آیا این تاثیرات بعد از برداشتن تیمارها ادامه می­‌یابد یا نه. 52 گاو چند شکم در یک طرح بلوک کامل تصادفی با آرایش 2 × 2 فاکتوریل استفاده شدند.

تیمارها میزان و قابلیت تخمیر نشاسته بودند.

تیمارها فرموله شدند تا 22 (low starch, LS) یا 28 (high starch, HS) درصد نشاسته داشته باشند که منبع اصلی نشاسته ذرت خشک و آسیاب (DGC) یا ذرت با رطوبت بالا (HMC) بود.

تیمارها از روز اول تا 23 روز بعد از زایش (دوره اول) با تیمارها تغذیه شدند و سپس برای اندازه گیری اثرات قابل انتقال، گاوها جیره‌ای معمولی تا 72 روز بعد از زایش (دوره دوم) مصرف کردند.

در دوره اول تیمارها 22 درصد فیبر علوفه‌ای و 17 درصد پروتئین خام داشتند. تیمارهای دوره دوم 20 درصد فیبر علوفه‌ای، 17 درصد پروتئین خام و 29 درصد نشاسته داشتند.

نمونه­‌های خون در دوره اول هفته ای یک بار و در دوره دوم هر دو هفته یک بار گرفته شد. بیوپسی از بافت کبد و چربی در روز دوم و بیستم شیردهی انجام شد.

پلاسمای خون برای غلظت آلبومین، هاپتاگلوبین، گونه­‌های اکسیژن و نیتروژن فعال (RONS)، و توانایی آنتی اکسیدانی (AOP) در هر دو دوره، و پروتئین­‌های متصل به لیپوساکارید (LBP) و TNFα فقط در دوره اول بررسی شدند.

شاخص تنش اکسیداتیو (OSi) به صورت نسبت RONS/AO ارزیابی شد.فراوانی mRNA ژن­‌های مرتبط با التهاب و متابولیسم گلوکز در کبد و ژن‌­های مرتبط با لیپوژنز در بافت چربی تعیین شد.

داده­‌ها برای دوره‌­های اول و دوم جداگانه آنالیز شد:

در دوره اول، تیمارها با غلظت هاپتاگلوبین ،TNFαوLBP اثر متقابل داشتند، بطوری‌که مصرف ذرت با رطوبت بالا (HMC) درمقایسه با ذرت خشک و آسیاب (DGC) درجیره با نشاسته بالا غلظت آنها را افزایش داد و در جیره با نشاسته پایین غلظت آنها را کاهش داد.

تاثیر تیمارها در طول زمان برای LBP و هاپتاگلوبین کاهش یافت، بدون تفاوت تا انتهای دوره اول و بدون اثر در دوره دوم برای هاپتاگلوبین.

اثر متقابل متضاد برای آلبومین دیده شد، بطوریکه تغذیه ذرت با رطوبت بالا (HMC) در مقایسه با تغذیه ذرت خشک و آسیاب (DGC) تمایل به کاهش غلظت آلبومین در جیره با نشاسته بالا (3/24 در مقابل 3/34 گرم در دسی لیتر) و افزایش غلظت البومین در جیره با نشاسته پایین ( 3/35 در مقابل 3/29 گرم در دسی لیتر) داشت، بدون اثرات منتقل شونده به دوره دوم.

تغذیه ذرت خشک و آسیاب (DGC) در مقایسه با ذرت با رطوبت بالا (HMC) شاخص تنش اکسیداتیو را در هفته اول بعد از زایش افزایش داد، که این اثر در د دوره دوم کاهش یافت، تغذیه ذرت با رطوبت بالا (HMC) در مقایسه با تغذیه ذرت خشک و آسیاب (DGC) شاخص تنش اکسیداتیو را در دوره دوم برای جیره­‌های با نشاسته بالا افزایش داد و برای جیره­‌های با نشاسته پایین کاهش داد، که این اثر در طول زمان کاهش یافت.

تغذیه ذرت با رطوبت بالا (HMC) در مقایسه با تغذیه ذرت خشک و آسیاب (DGCتعداد ژن­‌های مرتبط با التهاب و گلوکونئوژنسیس را در کبد برای جیره‌های با نشاسته بالا افزایش داد و برای جیره‌های با نشاسته پایین کاهش داد.

تغذیه جیره­‌هایی با نشاسته بالا در مقایسه با نشاسته پایین فراوانی mRNA ژن‌های مرتبط با تولید چربی در بافت چربی را افزایش داد.

نتایج دوره اول بیان می­‌کند که:

تغذیه جیره با نشاسته پایین و حاوی ذرت خشک و آسیاب (LS-DGC) و یا جیره با نشاسته بالا و حاوی ذرت با رطوبت بالا (HS-HMC) باعث ایجاد واکنش­‌های شدیدتر التهابی می­‌شود و بیان بیشتر ژن­‌های مرتبط با التهاب و تولید گلوکز در کبد را القا می‌­کند، بدون اینکه تاثیری بر شاخص تنش اکسیداتیو داشته باشد، اما تاثیر بر شاخص‌­های پلاسمایی تنش اکسیداتیو در دوره دوم را کاهش می‌دهد. 

ذرت با رطوبت بالا(HMC)  واکنش‌های التهابی بیشتری را در مقایسه با ذرت خشک و آسیاب (DGC) ایجاد کرد زمانی­که در جیره با نشاسته بالا مصرف شدند، اما تغییری در وضعیت تنش اکسیداتیو در دوره اول ایجاد نکرد.

همچنین، تغذیه ذرت خشک و آسیاب (DGC) در مقایسه با ذرت با رطوبت بالا(HMC)  نیز واکنش­‌های التهابی را افزایش داد زمانی­که در جیره با نشاسته پایین مصرف شد.

 درحالی‌که تیمارهایی که التهاب را در دوره اول افزایش دادند تعداد ژن­‌های مرتبط با تولید گلوکز را افزایش دادند، اما تاثیری بر تجمع تری گلیسریدها در کبد نداشتند.

کاهش التهاب با جیره­‌های حاوی نشاسته پایین و ذرت خشک و آسیاب (LS-DGC) و یا جیره با نشاسته بالا و ذرت با رطوبت بالا (HS-HMC) در دوره اول می­‌تواند با اثرات مثبت مشاهده شده بر تولید شیر در دوره دوم مرتبط باشد (Albornoz and Allen, 2018).

اثرBHB  در گردش می‌­تواند واکنش‌­های التهابی را در اوایل دوره بعد از زایش و تاثیرات بلند مدت آن بر تولید را تعدیل کند، اما تحقیقات بیشتری برای تعیین مکانیسم‌­های مرتبط با این سیستم در گاوهای شیری مورد نیاز است.

 

گروه علمی شرکت آگرین تک

 

  • تعداد بازدید: 752

دیدگاه ها

نظر شما پس از تایید مدیردر سایت نمایش داده می شود