میزان و قابلیت تخمیر نشاسته جیره بر شاخصهای التهاب و تنش اکسیداتیو گاوهای شیری در اوایل زایش تاثیر می گذارد

بررسی اثرات میزان نشاسته جیره و قابلت تخمیر نشاسته بر شاخص های واکنش التهابی و وضعیت اکسیداتیو

موضوع مطالعه ما بررسی اثرات میزان نشاسته جیره و قابلت تخمیر نشاسته بر شاخص های واکنش التهابی و وضعیت اکسیداتیو در اوایل زایش است و اینکه آیا این تاثیرات بعد از برداشتن تیمارها ادامه مییابد یا نه .52 گاو چند شکم در یک طرح بلوک کامل تصادفی با آرایش 2 × 2 فاکتوریل استفاده شدند. تیمارها میزان و قابلیت تخمیر نشاسته بودند. تیمارها فرموله شدند تا   (low starch, LS) 22 یا 28 (high starch, HS) درصد نشاسته داشته باشند که منبع اصلی نشاسته ذرت خشک وآسیاب (DGC) یا ذرت با رطوبت بالا   (HMC) بود.

تیمارها از روز اول تا 23 روز بعد از زایش (دوره اول) با تیمارها تغذیه شدند و سپس برای اندازه گیری اثرات قابل انتقال، گاوها جیره ای معمولی تا 72 روز بعد از زایش (دوره دوم) مصرف کردند در دوره اول تیمارها  22 درصد فیبر علوفه ای و 17 درصد پروتئین خام داشتند. تیمارهای دوره دوم 20 درصد فیبر علوفه ای، 17 درصد پروتئین خام و 29 درصد نشاسته داشتند.  نمونه های خون در دوره اول هفته ای یک بار و در دوره دوم هر دو هفته یک بار گرفته شد. بیوپسی از بافت کبد و چربی در روز دوم و بیستم شیردهی انجام شد.

پلاسمای خون برای غلظت آلبومین، هاپتاگلوبین، گونه های اکسیژن و نیتروژن فعال (RONS)، و توانایی آنتی اکسیدانی (AOP) در هر دو دوره، و پروتئین های متصل به لیپوساکارید (LBP) و TNFα فقط در دوره اول بررسی شدند. شاخص تنش اکسیداتیو (OSi) به صورت نسبت RONS/AOP ارزیابی شد. فراوانی mRNA ژن های مرتبط با التهاب و متابولیسم گلوکز در کبد و ژنهای مرتبط با لیپوژنز در بافت چربی تعیین شد.

داده ها برای دوره های اول و دوم جداگانه آنالیز شد. در دوره اول، تیمارها با غلظت هاپتاگلوبین، TNFα و LBP  اثر متقابل داشتند، بطوریکه مصرف ذرت با رطوبت بالا (HMC) در مقایسه با ذرت خشک و آسیاب (DGC) در جیره با نشاسته بالا غلظت آنها را افزایش داد و در جیره با نشاسته پایین غلظت آنها را کاهش داد.
تاثیر تیمارها در طول زمان برای LBP و هاپتاگلوبین کاهش یافت، بدون تفاوت تا انتهای دوره اول و بدون اثر در دوره دوم برای هاپتاگلوبین

اثر متقابل متضاد برای آلبومین دیده شد، بطوریکه تغذیه ذرت با رطوبت بالا (HMC) در مقایسه با تغذیه ذرت خشک و آسیاب (DGC) تمایل به کاهش غلظت آلبومین در جیره با نشاسته بالا (3/24 در مقابل 3/34 گرم در دسی لیتر) و افزایش غلظت آلبومین در جیره با نشاسته پایین (3/35 در مقابل 3/29 گرم در دسی‌لیتر) داشت، بدون اثرات منتقل شونده به دوره دوم.

تغذیه ذرت خشک و آسیاب (DGC) در مقایسه با ذرت با رطوبت بالا (HMC) شاخص تنش اکسیداتیو را در هفته اول بعد از زایش افزایش داد، که این اثر در دوره دوم کاهش یافت، تغذیه ذرت با رطوبت بالا (HMC) در مقایسه با تغذیه ذرت خشک و آسیاب (DGC) شاخص تنش اکسیداتیو را در دوره دوم برای جیره های با نشاسته بالا افزایش داد و برای جیره های با نشاسته پایین کاهش داد، که این اثر در طول زمان کاهش یافت .

تغذیه ذرت با رطوبت بالا (HMC) در مقایسه با تغذیه ذرت خشک و آسیاب (DGC)، تعداد ژن های مرتبط با التهاب و گلوکونئوژنسیس را در کبد برای جیره های با نشاسته بالا افزایش داد و برای جیره های با نشاسته پایین کاهش داد. تغذیه جیره هایی با نشاسته بالا در مقایسه با نشاسته پایین فراوانی mRNA ژن های مرتبط با تولید  چربی در بافت چربی را افزایش داد.

نتایج دوره اول بیان می کند که تغذیه جیره با نشاسته پایین و حاوی ذرت خشک و آسیاب (LS-DGC) و یا جیره با نشاسته بالا و حاوی ذرت با رطوبت بالا (HS-HMC) باعث ایجاد واکنش های شدیدتر التهابی می شود و بیان بیشتر ژن های مرتبط با التهاب و تولید گلوکز در کبد را القا می کند، بدون اینکه تاثیری بر شاخص تنش اکسیداتیو داشته باشد، اما تاثیر بر شاخص های پلاسمایی تنش اکسیداتیو در دوره دوم را کاهش می دهد .

ذرت با رطوبت بالا (HMC) واکنش های التهابی بیشتری را در مقایسه با ذرت خشک و آسیاب (DGC) ایجاد  کرد زمانی که در جیره با نشاسته بالا مصرف شدند، اما تغییری در وضعیت تنش اکسیداتیو در دوره اول ایجاد نکرد. همچنین، تغذیه ذرت خشک و آسیاب (DGC) در مقایسه با ذرت با رطوبت بالا (HMC) نیز واکنش های التهابی را افزایش داد زمانی که در جیره با نشاسته پایین مصرف شد

درحالی که تیمارهایی که التهاب را در دوره اول افزایش دادند تعداد ژنهای مرتبط با تولید گلوکز را افزایش دادند، اما تاثیری بر تجمع تری گلیسریدها درکبد نداشتند.

 کاهش التهاب با جیره های حاوی نشاسته پایین و ذرت خشک و آسیاب (LS-DGC) و یا جیره با نشاسته بالا و ذرت با رطوبت بالا (HS-HMC) در دوره اول می تواند با اثرات مثبت مشاهده شده بر تولید شیر در دوره دوم مرتبط باشد  ( Albornoz and Allen , 2018) اثر BHB در گردش می تواند واکنش های التهابی را در اوایل دوره بعد از زایش و تاثیرات بلند مدت آن بر تولید را تعدیل کند ، اما تحقیقات بیشتری برای تعیین مکانیسم های مرتبط با این سیستم درگاو‌های شیری مورد نیاز است.

 

گروه علمی شرکت آگرین تک

 

  • تعداد بازدید: 557

دیدگاه ها

نظر شما پس از تایید مدیردر سایت نمایش داده می شود