سه دوره مهم در زندگی گوساله وجود دارد:
دوره اول زمان تولد است که گاو، محیط و مدیریت تغذیه آغوز را شامل میشود.
دوره دوم، دو هفته اول زندگی است که بیشترین آمار اسهال و تلفات اتفاق می افتد. موفقیت در دوره دوم بطور کامل بستگی به دوره اول دارد.
سومین دوره حیاتی گوساله دوره انتقال شیرگیری است، دو هفته قبل تا دو هفته بعد از قطع شیر کامل. دوره سوم بزرگترین مشکل تشخیص داده نشده در بسیاری از گلهها است.
هرچه قدر شیر بیشتر به گوسالهها در زمان پرورش تغذیه میشود، مدیریت کردن دوره انتقال مهمتر میشود. زمانیکه بیش از 6 کیلو شیر در روز تغذیه میشود، و نصف میزان همیشگی شیر در یک هفته قبل از شیرگیری مصرف میشود، میزان استارتر مصرفی در زمان شیرگیری ممکن است خیلی کم باشد.
موضوع این است که اگر مصرف استارتر برای دو تا سه هفته قبل از شروع شیرگیری کافی نباشد، گسترش شکمبه ای مناسب ایجاد نمیشود. اما، شما نمیتوانید داخل شکمبه گوساله را نگاه کنید تا ببینید چگونه قبل از شیرگیری گسترش یافته است.
شکمبه باید توسعه پیدا کند:
اجازه بدهید تا بر مطالب مهم تمرکز کنیم. این مطالب نکات مهمی را بازگو میکند که چه اتفاقی در این دوره میافتد. در مطالعات قبلی نشان داده شد که اگر ماده خشک شیر یا شیر خشک مصرفی بیشتر از 700 گرم در روز باشد، در هفته قبل از قطع شیر باعث کاهش مصرف، رشد روزانه، کارایی خوراک و قابلیت هضم استارتر میشود. دلیل این موضوع رابطه معکوس بین مصرف خوراک جامد و مایع است.
برای هر 225 گرم افزایش ماده خشک مصرفی از شیر،مصرف استارتر به میزان 135 گرم کاهش مییابد.
بنابراین اگر ماده خشک مصرفی از شیر از 700 گرم در روز بیشتر باشد و به میزان 900 گرم باشد، مصرف استارتر 135 گرم در روز کاهش مییابد. این ممکن است عدد بزرگی به نظر نیاید، اما از آنجایی که مصرف استارتر به طور طبیعی هر هفته دو برابر میشود، این کاهش مصرف باعث عقب افتادن سن شیرگیری به میزان یک هفته یا بیشتر میشود.
مطالعه ای قدیمی نشان داد که حدود 2 تا 3 هفته طول میکشد تا بافت شکمبه بتواند به سطح مصرف و تغییر جیره هم قبل و هم بعد از زایمان سازگار شود. این موضوع میتواند برای گوسالهها نیز با سطح و مدت زمان مصرف استارتر مشابه باشد. مصرف استارتر قبل از فرآیند شیرگیری باید حداقل روزی 900 گرم باشد.
از آنجایی که گسترش شکمبه خیلی مهم است، بنابراین استارتر نیز مهم است. زمانیکه شکمبه گوساله هنوز عملکردی نشده است، نمی تواند علوفه یا سیلو را به خوبی هضم کند. بعضی از محققین میگویند که علوفه به همراه استارتر پلت بدهید یا استارتر بافت دار مصرف کنید ولی آنها واقعا تاثیری ندارند. ما باید تشخیص بدهیم که نوع خوراکی که مصرف میشود آیا تاثیر بر گسترش شکمبه دارد.
(البته این نظر دکتر کرتز است در مورد نوع استارتر و مطالعات زیادی وجود دارند که خلاف این موضوع را بیان کردند. کلا دکتر کرتز تغذیه علوفه به گوساله ها را قبول ندارد)
مطالعات قدیمی در سال 1960 نشان دادند که تغذیه علوفه زیاد به گوسالههای جوان، باعث کاهش رشد، و کاهش رشد پرزهای شکمبه میشود. بنابراین تاثیر منفی زیادی دارد. در مطالعهای که در کانادا انجام شد از استارتر بافت دار برای تغذیه گوسالهها به تنهایی یا به همراه علوفه گراس استفاده شد.
استارتر حاوی 14 درصد جو رول شده، 13 درصد یولاف رول شده، و 10 درصد ذرت فلیک بودند.
گوسالههاییکه استارتر تنها مصرف میکردندpH شکمبه کمتری داشتند که نشان میدهد استارتر به میزان کافی بافتدار نبوده است. علاوه براین، 5 گوساله در هر آزمایش کشته شدند. اندازه گیریها نشان داد که گوسالههایی که به علوفه دسترسی داشتند 4/5 کیلو پرشدگی شکمبه بیشتری داشتند. از آنجایی که گوسالهها در هر دو تیمار وزن یکسان داشتند، این معنی میدهد که گوسالهها با مصرف علوفه به میزان 4/5 کیلو رشد واقعی بدن کمتر داشتند.
شیرگیری میتواند موفقیت آمیز باشد:
مطالعات نشان دادند که گوسالههای هلشتاین بطور متوسط روزانه 720 گرم در هفته قبل از شیرگیری (65 روزگی) رشد میکنند. ازآن سن تا 90 روزگی فقط 585 گرم در روز رشد میکنند. این موضوع نشان میدهد که برنامه از شیرگیری موفق نبوده است.
دکتر کرتز در مطالعه ای که در یکی از فارمهای پرورش گوساله و تلیسه انجام داد بیان کردکه آنها قبلا از استارتر بافت دار استفاده میکردند.اما در ادامه آنها به تغذیه استارتر پلت رو آورده بودند که حتی در زمان مصرف بخشی از آن آرد میگردید. در زمان مصرف استارتر پلت در دو ماهگی حدود 1/5 تا 1/8 کیلو استارتر مصرف میکردند و هنوز به دو برابر وزن تولد که هدف پرورش میباشد نرسیده بودند.
بعد از توضیحات، آنها مجددا به مصرف استارتر بافت دار رو آوردند و گوسالههای آنها به میزان 2/7 تا 3/6 کیلو استارتر در دو ماهگی میخوردند و وزن تولد در زمان دوماهگی دو برابر + 4/5 کیلو بیشتر گردید.
در کنفرانسی در اروپا، دامپزشکی بیان کرد که تغذیه گوسالههای خود را بررسی و برنامه ریزی مجدد کردند. همین کار باعث شده بود که تولید شیر گاوهای گله آنها از 8000 لیتر در سال به 11000 لیتر افزایش یابد، 38 درصد بهبود.
دکتر کرتز بیان می کنند که، بعضی از مواقع را دیدم زمانیکه برنامه پرورش گوساله و تلیسهها بهبود یافته است افزایش تولید شیر فقط 6 ماه بعد اتفاق افتاده است اما در بیشتر موارد این موضوع دو سال طول میکشد و اولین شیردهی بهبود زیادی مییابد.
گروه علمی شرکت آگرین تک