یک هدف مشترک برای هر گاودار رشد گوساله‌های سالم است که می‌توانند ظرفیت ژنتیکی کامل خود را بیان کنند. اما، تمام گوساله‌ها تا به گاوهای پرتولید تبدیل شوند باید از جیره بر اساس شیر به جیره براساس کنسانتره انتقال موفقی داشته باشند.
مصرف استارتر فرآیند گسترش شکمبه را شروع می‌کند و در شیرگیری موفق و انتقال عاملی موثری است، که باید حتما یک روز اتفاق بیافتد. گوساله‌های جوان در همان روزهای اول زندگی شروع به مصرف استارتر می‌کنند، و هرچه شروع مصرف زودتر باشد شروع گسترش شکمبه ای نیز زودتر اتفاق می‌افتد. بیایید دنبال کنیم انتقال یک گوساله تازه متولد شده را از تولد تا بعد از شیرگیری و تعیین کنیم نکات مهم که شما می‌توانید برای این انتقال استفاده کنید.
رسیدن به 900 گرم:
مصرف استارتر نقش بزرگی در موفقیت انتقال گوساله از شیر به خوراک جامد بازی می‌کند.رشد بهتر، افزایش مصرف و انتقال موفق می‌تواند با استارتر بافتدار یا پلت انجام شود، اگر استارتر به خوبی طراحی شده باشد.
استارتر گوساله باید ترکیب و شکل یکنواخت داشته باشد و گرد و خاک کمی داشته باشد. طبق تحقیقات انجام گرفته شده در Penn State Extension،گوساله ها باید حداقل 900گرم از استارتر در روز مصرف کنند برای سه روز متوالی تا از شیرگرفته شوند.
علاوه بر کیفیت استارتر، عوامل مختلفی مانند مصرف آب، برنامه تغذیه شیر، توانایی ژنتیکی و مدیریت و محیط پرورش گوساله همگی نقش مهمی بازی می‌کنند در اینکه گوساله چقدر خوب استارتر پیشنهادی را مصرف می‌کند.
استارتر :
خوش خوراکی استارتر مصرف اولیه را تحریک می‌کند و به گسترش شکمبه کمک می‌کند. برای ایجاد افزایش مداوم مصرف، و سپس بهبود کارایی خوراک و هزینه به ازاء هر پوند افزایش وزن، مهم است که استارتری انتخاب کنید که در صورت افزایش مصرف محیط پایدار شکمبه را حفظ کند.
در آن روی سکه، استارتری که باعث کاهشpH شکمبه شود می‌تواند منجر به الگوی مصرف ناپایدار و باعث انتقال ناموفق به خوراک جامد شود. علاوه بر این، استارتری که در هر دفعه تولید تغییر کند مانند تغییر در افزودن ملاس، تغییر در منابع نشاسته یا پروتئین و مانند ان می‌تواند منجر به مصرف ناسازگار و کاهش عملکرد شود.
آب :
یکی از مهمترین سفارش‌هایی که می‌شود تهیه آب تمیز برای گوساله از روز اول تولد است. این موضوع برای گوساله‌های جوان به همان اندازه مهم است که اطمینان حاصل شود که با افزایش مصرف گوساله‌های مسن و گوساله‌های قطع شیر،آب کافی در اختیار دارند. تحقیقات انجام شده توسط دانشگاه مینه سوتا نشان داد که آب بر سطح مصرف استارتر تاثیر مهمی دارد زیرا مستقیما وارد شکمبه می‌شود و یک محیط ابی را ایجاد می‌کند که برای باکتری‌های شکمبه مورد نیاز است.
علاوه بر این، اگر گوساله‌ها آب نداشته باشند استارتر نمی‌خورند. بعد از یک مدت طولانی بدون آب، گوساله‌ها دوباره به مصرف استارتر روی می‌آورند زمانی‌که آنها به آب دسترسی پیدا می‌کنند. این می‌تواند منجر به تغییر pH شکمبه شود و تاثیر منفی بر گسترش شکمبه بگذارد.
برنامه تغذیه شیر:
زمان تصمیم گیری برای برنامه تغذیه شیر، نیاز است که بین جایگزین شیر و استارتر مصرفی تعادل وجود داشته باشد. تحقیقات بر گوساله‌های قبل از شیرگیری نشان داد که اگر گوساله‌ها ماده خشک بیشتری از شیر دریافت کنند، استارتر کمتری می‌خورند. برای مثال، گوساله‌ها با تغذیه محدود (دو لیتر در روز) در هفته دوم زندگی بین110 تا 330گرم از استارتر مصرف می‌کنند، در مقایسه با گوساله‌هایی که برنامه شیر متراکم داشتند که فقط0 تا 220گرم مصرف می‌کردند. این مصرف اولیه استارتر به خاطر نیاز گوساله به انرژی ایجاد می‌شود.
مهم است که نیازهای اولیه انرژی گوساله در روزهای اول زندگی برای حمایت از سیستم ایمنی و رشد تامین شود، اما همچنین مهم است که زمان نزدیک شدن به شیرگیری شیر را کم کنید. یک روش پله ای کاهشی باعث مصرف استارتر می‌شود برای جبران در افزایش نیاز به انرژی گوساله‌ها و مجهز کردن گوساله‌ها برای شیرگیری.
محیط و مدیریت:
میزان نیاز گوساله و اشتیاق آن به مصرف توسط عوامل محیطی مانند تنش سرمایی و گرمایی، و نیز عوامل مدیریتی مرتبط با تغذیه ایجاد می‌شود. در هوای سرد، گوساله‌های جوان (سه هفته یا کمتر) برای تامین نیاز به انرژی هنوز میزان کافی از استارتر مصرف نمی‌کنند، که باعث می‌شود تا شیر تنها منبع واقعی انرژی و پروتئین آنها در هوای سرد باشد.
در تنش حرارتی ممکن است کلا مصرف استارتر کاهش یابد. حتی تنش حرارتی در رحم مصرف استارتر گوساله‌ها را کاهش می‌دهد. دانشگاه جورجیا یافت که گوساله‌های گاوهایی که در دوره خشکی خنک شده بودند در مقایسه با آنهایی که خنک نشدند، در 8 هفتگی 220گرم ماده خشک بیشتری مصرف می‌کردند، بنابراین افزایش وزن بیشتری داشتند.
علاوه بر این، مطالعات یافتند که گوساله‌ها استارتر بیشتری می‌خورند اگر استارتر تازه، بدون گرد و خاک، و بدون کپک باشد.این موضوع الزام است که هر روز چک کنید که شیر، آب و سایر مایعات استارتر در دسترس گوساله را آلوده نکرده باشند.
بطور کلی، تغذیه استارتر خوش خوراک و با کیفیت بالا گسترش پرزهای شکمبه را تشویق می‌کند و بنابراین باعث می‌شود که گوساله تخمیر و جذب بکند مواد مغذی را از استارتری که می‌خورد. با حداکثر کردن مصرف استارتر در زمان تغذیه شیر، گسترش شکمبه بهتر انجام می‌شود که از تامین مواد مغذی مورد نیاز گوساله بعد از شیرگیری حمایت می‌کند.
موفقیت در انتقال:
دلایل مختلفی وجود دارد که گوساله‌ها ممکن است در دوره انتقال موفق نشوند. مهمترین دلیل مشاهده شده مصرف پایین استارتر قبل از شیرگیری و زمان ناکافی بعد از شیرگیری است تا گوساله ها خود را قبل از اینکه به یک گروه بزرگتر منتقل شوند تنظیم کنند.
روش شیرگیری که باید در نظر گرفته شود روش کاهشی است، که فرآیند شیرگیری را به بخش‌هایی برای حداقل کردن تنش و تغییرات در گوساله تقسیم می‌کند. روش شیرگیری کاهشی روشی موثر است برای زمان دادن به گوساله به منظور افزایش استارتر مصرفی برای جبران کاهش مواد مغذی تهیه شده توسط شیر است. در انتقال موفقیت آمیز یک روش خوب طراحی شده کاهشی ضروری است.
مطالعات نشان داد که10 تا 14روز قبل از شیرگیری زمان مناسبی برای شروع برنامه شیرگیری کاهشی است. مثلا در یک روش دو مرحله‌ای کاهشی، مصرف شیر می‌تواند به میزان 25 تا 50درصد در 5 هفته اول تا 7روز به شیرگیری کاهش یابد.
مجددا 25 تا 50درصد کاهش در 5 تا 7روز اخر قبل از شیرگیری انجام شود. اگر یک گله سطح خیلی بالایی از شیر را به گوساله می‌دهد، یک برنامه چند مرحله ای کاهشی خیلی مهم است. بعد از شیرگیری، گوساله‌ها باید به میزان 10 تا 14روز در جایگاه قبلی نگهداری شوند و فقط به آب و استارتر دسترسی داشته باشند.
نکات بعد از شیرگیری:
برای حفظ رشد گوساله‌ها بعد از شیرگیری، به جیره، گروه بندی و مدیریت فکر کنید.
1- حتما بطور مداوم استارتری خوش خوراک در اختیار گوساله قرار بدهید. مطمئن شوید که تمام گوساله‌ها به فضای کافی آخور دسترسی دارند تا گوساله‌ها به مصرف خوراک تحریک بشوند. این کاملا مهم است که مطمئن شوید که استارتر در کل طول آخور وجود دارد.
2- آبخوری اغلب در جایگاه نادیده گرفته می‌شود اما برای تحریک مصرف استارتر خیلی مهم است. علاوه بر این، آب باید به آسانی در دسترس گوساله باشد و بطور مرتب تمیز شود.
3- گوساله‌ها را بعد از شیرگیری در گروه‌های کوچک قرار بدهید، اگر شما فضای کافی در اختیار دارید. پیشنهاد می‌شود که انداز جایگاه باید بین 5تا15گوساله باشد.زمانی‌که ممکن است،گوساله‌ها را بر اساس اندازه بدن گروه‌بندی کنید تا رقابت حداقل شود.
4- این غیرطبیعی نیست که گوساله‌ها بعد ازشیرگیری دچار کاهش وزن بشوند.تنش حاصل از تغییر جیره و محیط می‌تواند شدید باشد.در این دوره، خیلی مهم است که گوساله‌ها یک برنامه منظم واکسیناسیون داشته باشند،مدیریت شوند تا استرس را کاهش دهند و بطور روزانه بررسی شوند تا بتوانند سازگار شوند.
گروه علمی شرکت آگرین تک