میزان فیبر فیزیکی موثر(peNDF)جیره گاوهای شیری با اندازه قطعات سیلوی یونجه و سطح علوفه به کنسانتره متفاوت تغییر کرد، و تاثیرات آنها بر مصرف مواد مغذی، تخمیر شکمبه ای، محل و میزان هضم، تولید پروتئین میکروبی، و تولید شیر بررسی شد.
میزان فیبر فیزیکی موثر برآورد شده با توصیه ها مقایسه شد، و pH شکمبه پیش بینی شده از فیبر فیزیکی موثر و سیستم تازه توسعه یافته فیبر فیزیکی تصحیح شده(paNDF) با PH واقعی مقایسه شد.
آزمایش به صورت سه مربع لاتین با استفاده از12 گاو شیری اواسط شیردهی با4 دام بدون کانولا،4 دام کانولا شده در شکمبه،و4 گاو کانولا شده در شکمبه و روده طراحی شد:
تولید پروتئین میکروبی و محل و میزان هضم در طرح 4 × 4 مربع لاتین اندازه گرفته شد
تیمارها در یک طرح فاکتوریل 2 × 2 طراحی شدند
دو اندازه قطعات سیلوی یونجه (کوتاه و بلند) ترکیب شده با سطح پایین(35:65)یا بالای(60:40)علوفه
میزان فیبر فیزیکی موثر تعیین شد از طریق ضرب میزان(بر اساس ماده خشک)کل جیره باقیمانده بر دو(8and19 mm; peNDF8.0) یا سه (1.18,8and19 mm; peNDF1.18)الک از الک‌های پنسیلوانیا در میزانNDFجیره.
میزان فیبر فیزیکی موثر جیره‌ها متفاوت بود از 10/7تا 17/5درصد برای peNDF8.0 و یا از 23/1 تا 28/2 درصد برای peNDF1.18.اثر متقابل بین سطح و اندازه علوفه کم بود.
افزایش میزان فیبر فیزیکی موثر جیره‌ها از طریق افزایش سطح علوفه ماده خشک مصرفی، تولید شیر، و تولید پروتئین شیر را کاهش داد درحالی‌که قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و کارایی شیر بهبود یافت.
افزایش سطح علوفه وضعیت pHشکمبه را بهبود بخشید اما تولید اسیدهای چرب و تولید پروتئین میکروبی را کاهش داد.افزایش میزان فیبر فیزیکی موثر جیره ها از طریق افزایش اندازه قطعات علوفه میزان متوسط pH افزایش داد، اما بر مصرف ماده خشک، قابلیت هضم، و یا تولید شیر تاثیر نداشت.
نتایج نشان داد که تغذیه سطح پایین علوفه ماده خشک مصرفی، تولید شیر،و تولید پروتئین شیر را افزایش می‌دهد اما به علت افزایش خطر اسیدوز تحت حاد می‌تواند قابلیت هضم و کارایی خوراک را کاهش دهد.
افزایش اندازه قطعات علوفه وضعیت pHشکمبه را بهبود می‌بخشد، اما تاثیر اندکی بر مصرف خوراک، تخمیر شکمبه‌ای، قابلیت هضم، و تولید شیر دارد.
نتایج امکان ایجاد یک شرایط مناسب برای کاهش خطر اسیدوز تحت حاد و حداکثر کردن تخمیر شکمبه‌ای، قابلیت هضم، و تولید شیر گاوهای شیری نشان داد.مدلpaNDF بهبود تخمین PHشکمبه را بهتر از مدل peNDF نشان داد،اما دقت تخمین‌ها بر اساس متغیرهای جیره‌ای و تخمیر شکمبه ای استفاده شده در معادله متفاوت بود.
افزایش سطح علوفه از 35به60درصد ماده خشک مصرفی، میزان ماده آلی قابل تخمیر در شکمبه، و تولید پروتئین میکروبی شکمبه را کاهش داد،درحالی‌که قابلیت هضم خوراک، وضعیت pHشکمبه، و کارایی تولید شیر را بهبود بخشید.
افزایش میزان علوفه مصرف قطعات از الک‌های مختلف را(به معنی مصرف بیشتر قطعات بزرگ و مصرف کمتر از قطعات کوتاه و متوسط)تغییر داد، اما میزان مصرف peNDF 8.0وpeNDF 1.18 تفاوتی نکرد.
تغذیه سطح بالاتر علوفه وضعیت pH شکمبه را بهبود بخشید و به علت افزایش مصرف قطعات بزرگ و کاهش مصرف نشاسته قابلیت هضم فیبر را افزایش داد.افزایش اندازه قطعات مصرفpeNDF 8.0 بهبود بخشید و بنابراین میانگین pHشکمبه را برای سطوح بالا و پایین علوفه افزایش داد.
ولیکن، افزایش اندازه قطعات علوفه تاثیر اندکی بر قابلیت هضم و تولید شیر داشت. اثرات متقابل بین سطح و اندازه علوفه کم بود، که نشانگر این است که افزایش اندازه قطعات علوفه سیلو تاثیر مشابهی بر واکنش‌های دام در دو سطح تغذیه علوفه دارد.
استفاده از معادلات به دست آمده از سیستم paNDF قابلیت تخمین PHشکمبه را در مقایسه با معادلات بر اساس peNDF بهبود می‌بخشد.اما قابلیت تخمین با ترکیب جیره و قابلیت تجزیه شکمبه‌ای جیره‌ها متفاوت بود.
گروه علمی شرکت آگرین تک
