تاثیر تغذیه سطوح مختلف جایگزین شیر بر رشد و قابلیت هضم گوساله های هلشتاین تا دو ماهگی با استفاده از روش‌های مختلف شیرگیری

رشد و قابلیت هضم مواد مغذی می‌تواند خیلی زیاد توسط جیره قبل از شیرگیری و نرخ شیرگیری تحت تاثیر واقع شود.

یک طرح فاکتوریل2 × 2  :

• سطح تغذیه متوسط(MOD)
• یا بالا(HI)
• از جایگزین شیر و شیرگیری ناگهانی(AB)
• تدریجی (GR) استفاده شد.
  
  

گوساله‌ها (50 عدد) بطور تصادفی به یکی از 4 تیمار اختصاص داد شدند:

• • MOD-AB
  • MOD-GR
  • HI-AB
  • HI-GR

گوساله‌های اختصاص داد شده به تیمارMOD-AB میزان 660 گرم از پودر جایگزین شیر برای 42 روز اول و سپس 330 گرم در هفت روز آخر مصرف کردند.

آنهایی که به تیمارMOD-GR  اختصاص داده شدند:  

میزان 660 گرم از پودر جایگزین شیر در 28 روز اول، 330 گرم در 14روز بعد و 170گرم در هفت روز آخر مصرف کردند.

تیمارHI-AB  :

میزان 660 گرم در 7 روز اول، 820 گرم در 7 روز بعد، 1/1 کیلوگرم برای 28 روز، و 660 گرم برای 7 روز آخر.

آنهایی که به تیمارHI-GR  اختصاص داده شدند:

میزان 660 گرم در 7 روز، 820 گرم در 7 روز، 1/1 کیلوگرم در 14روز، و 660 گرم در 14روز، و 330 گرم در 7 روز آخر مصرف کردند.

تمام گوساله‌ها جایگزین شیر یکسان دریافت کردند (25 درصد پروتئین خام، 17درصد چربی) و دسترسی آزاد به آب و استارتر بافت دار (42 درصد نشاسته و 20 درصد پروتئین) داشتند.

در روزهای 26 تا 30 و 45 تا 49، از طریق رکتوم و برای براورد قابلیت هضم ظاهری نمونه مدفوع از 5 گوساله در هر تیمار گرفته شد.

قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، و چربی در گوساله‌های سطح تغذیه بالا در مقابل سطح تغذیه متوسط بیشتر بود.

قابلیت هضم ظاهری NDF، ADF، و قند در سطح تغذیه متوسط نسبت به سطح تغذیه بالا بیشتر بود.

قابلیت هضم ماده خشک در شیرگیری ناگهانی نسبت به شیرگیری تدریجی بیشتر بود (90/9 در مقابل 89)، و برای ADFدر شیرگیری تدریجی در مقابل شیرگیری ناگهانی بیشتر بود (39/5 در مقابل 32/3). 

کارایی خوراک در سطح تغذیه بالا در مقابل سطح تغذیه متوسط و در شیرگیری ناگهانی در مقابل شیرگیری تدریجی بیشتر بود

تفاوت معنی داری بین قابلیت هضم نشاسته و پروتئین وجود نداشت.

مصرف استارتر برای گوساله های سطح تغذیه متوسط در مقابل سطح تغذیه بالا بیشتر بود، و در گوساله های شیرگیری تدریجی نسبت به گوساله های شیرگیری ناگهانی بیشتر بود.

این نتایج پیشنهاد می‌کند که تغذیه گوساله‌ها با میزان بالاتر جایگزین شیر در قبل از شیرگیری قابلیت هضم مواد مغذی آسان در دسترس را افزایش می‌دهد، اما تهیه میزان متوسط از جایگزین شیر باعث افزایش قابلیت هضم بخش فیبری می‌­شود.

* همچنین، شیرگیری ناگهانی قابلیت هضم بیشتری برای ماده خشک و ماده آلی داشت، اما باعث کاهش قابلیت هضم فیبر شد

گوساله‌های مصرف کننده سطح متوسط از جایگزین شیر مصرف استارتر را افزایش می‌دهد در مقایسه با گوساله‌های مصرف کننده میزان زیاد شیر، که با فرضیات اولیه هماهنگ بود.

ولیکن، ما همچنین فرض کردیم که به علت مصرف بیشتر استارتر شکمبه فعال‌تری در گوساله‌های مصرف کننده سطح متوسط شیر وجود دارد، که می‌تواند منجر به افزایش قابلیت هضم شود.

این موضوع برای NDF, ADF و قند درست بود اما برای ماده خشک، ماده آلی، و چربی قابلیت هضم در گوساله‌های سطح تغذیه بالا بیشتر بود.

گوساله‌های مصرف کننده سطح بالای شیر خشک همچنین کارایی، متوسط رشد روزانه، و شاخص‌های رشد را بهبود بخشیدند در مقایسه با آنهایی که به میزان متوسط مصرف می‌کردند، که مورد انتظار بود.

گوساله‌هایی که ناگهانی از شیر گرفته شدند همچنین مصرف استارتر کمتری داشتند و کارایی بیشتری در مقایسه با گوساله‌هایی که تدریجی از شیر گرفته شدند، که می‌­تواند با قابلیت هضم بیشتر شیر خشک مرتبط باشد.

می‌تواند توصیه شود که افزایش مصرف شیر خشک، رشد و کارایی را در اوایل زندگی بهبود می‌بخشد اما میزان متوسط شیر خشک گسترش شکمبه و بنابراین هضم بخش‌­های فیبری خوراک را بهبود می‌بخشد.

* شیرگیری تدریجی به نظر می‌رسد که بر کارایی موثر باشد زمانیکه گوساله‌ها از سطح بالای شیر خشک تغذیه می‌کنند.

گروه علمی شرکت آگرین تک