تمام گوساله‌ها دارای توده میکروبی داخل بدن هستند. با شروع در تولد این توده میکروبی شروع به گسترش می‌کند که منجر به گوساله‌های سالم و تولید بهتر در آینده می‌شود.یک توده میکروبی مجموعه‌ای از مواد ژنتیکی از میکروارگانیسم‌ها در محیطی خاص است.
توده میکروبی ارگانیسم‌های میکروسکوپی فعالی هستند که در محیط خاص مانند دستگاه گوارش وجود دارند.
عواملی که بر گسترش توده میکروبی در گوساله‌های جوان تاثیر می‌گذارند عبارتند از:
*توده میکروبی مادر
*محیطی که گوساله در آن متولد می‌شود
*مصرف آغوز
*نوع خوراک مصرفی گوساله
*مواجهه اولیه با عوامل بیماری زا
*استفاده از آنتی بیوتیک ها.
تجمع میکروب‌ها در کل دستگاه گوارش از جمله شکمبه خیلی سریع اتفاق می‌افتد. حتی اگر میکروفلور شکمبه در تولد سریع جایگزین شود، باز هم توده میکروبی شکمبه تغییرات عمده ای می‌کند زمانیکه دام بالغ می‌شود و در محیط و جایگاه دیگر قرار می‌گیرد.
گسترش شکمبه را زود شروع کنید:
بسیار مهم است که توده میکروبی با عملکرد کامل هرچه زودتر در دستگاه روده ای مستقر شود که حمایت از گوساله در مقابل اسهال‌های روزهای اول زندگی را ممکن می‌سازد.
لایه موکوسی سطح روده عموما در سن سه هفتگی گوساله توسعه می‌یابد و یا به عبارت دیگر کاملا فعال می‌شود.
این موضوع توضیح می‌دهد که چرا بیشتر اسهال‌ها در اوایل زندگی رخ می‌دهد. اقدامات مدیریتی که شرایط محیط را در اوایل زندگی بهبود می‌بخشد بسیار مهم است برای کاهش مواجهه با عوامل بیماری زای دستگاه گوارش در گوساله‌های تازه متولد شده، در زمانی که آنها خیلی به بیماری حساس هستند.
تغذیه هرچه سریعتر آغوز تمیز و با کیفیت بعد از تولد نشان داده شده است که بهبود معنی داری در تجمع باکتری ها در روده کوچک در 12 ساعت اول زندگی ایجاد می‌کند. اگر اولین تغذیه آغوز برای 6 تا 12 ساعت بعد از تولد به تاخیر بی‌افتد، توانایی تجمع بطور معنی داری کاهش می‌یابد. دو عامل مهم دیگر در استقرار سریع یک توده میکروبی طبیعی تعداد باکتری‌ها در شیری است که گوساله تغذیه می‌کند، و حضور آنتی بیوتیک‌ها، چه در شیر و چه به صورت خوراکی است.
از آنتی بیوتیک ها خودداری کنید:
به خوبی تایید شده است که تغذیه شیر بیمارستانی غیرپاستوریزه بر سلامت گوساله و شیوع بیماری تاثیر منفی دارد. این شیر حاوی تعداد زیادی باکتری‌های بیماری زا است زیرا بیشتر شیرهای بیمارستانی ار گاوهایی می آیند که دارای ورم پستان حاد هستند.
این عوامل بیماری‌زا بطور مشخص بر سلامت گوساله و همچنین توده میکروبی آن تاثیر مستقیم دارند.
هر زمان که توده میکروبی طبیعی دستگاه گوارش توسط تنش، تغییرات جیره‌ای، چالش‌های باکتریایی، آنتی بیوتیک‌ها تحت تاثیر واقع شود باعث تغییر یا کاهش توده میکروبی طبیعی می‌شود.
احتمالا رایج ترین راهی که این تغییر اتفاق می‌افتد از طریق استفاده از آنتی بیوتیک‌ها بخصوص آنتی بیوتیک‌های خوراکی است. بعضی از مردم فکر می‌کنند که باکتری ها به آنتی بیوتیک‌ها مقاوم هستند و فقط عوامل بیماری زا تحت تاثیر درمان با آنتی بیوتیک قرار می گیرند.
ولیکن، این اصلا واقعیت ندارد. تغذیه شیر بیمارستانی همراه با آنتی بیوتیک‌ها قطعا بر توده میکروبی گوساله هم قبل و هم بعد از شیرگیری تاثیر منفی دارد. پاستوریزاسیون تاثیری بر خنثی سازی آنتی بیوتیک ها ندارد، بنابراین توصیه می‌شود که از تغذیه شیر بیمارستانی که حاوی آنتی بیوتیک است خودداری کنید.
روش رایج دیگر استفاده از آنتی بیوتیک‌های خوراکی یا سیستمی برای درمان گوساله‌های مبتلا به اسهال است. عوامل بیماری زای اصلی اسهال در دو هفته اول زندگی ویروس ها و پروتوزواها هستند، که به آنتی بیوتیک‌ها پاسخ نمی‌دهند.
تنها استثنا در این زمینه مواقعی است که گوساله‌ها تب می‌کنند، که احتمالا به علت بیماری‌های تنفسی در حال گسترش است، و یا به علت وجود اشرشیاکلی است.
* اگر اسهال بین روزهای 7-14 زندگی رخ بدهد، در بیشتر موارد احتیاجی به درمان با آنتی بیوتیک ندارد.
جمعیت میکروبی گوساله‌های جوان کاملا از گاوهای بالغ متفاوت است و دائما در حال تغییر است که بستگی به عوامل زیادی دارد. یک بخشی از برنامه موفق مدیریتی و تغذیه‌ای برای گوساله‌های جوان تهیه شرایط محیطی و برنامه تغذیه ای است که تاثیر منفی بر نگهداری جمعیت میکروبی طبیعی دستگاه گوارش را حداقل کند.
تغذیه با ثبات و حداقل کردن مصرف و مواجهه با آنتی بیوتیک، مگر در شرایط ضروری برای بیماری‌های باکتریایی، عوامل مهمی در تثبیت و نگهداری جمعیت میکروبی سالم هستند، که می‌تواند سلامت و رشد گوساله‌ها و نیز تولید آینده آنها را حداکثر کند.
گروه علمی شرکت آگرین تک