موضوع این مطالعه بررسی تاثیر افزودن بوتیرات بر غلظت پپتید شبه گلوکاکون 2 پلاسما، قابلیت هضم ظاهری، و واکنش به چالش غلات در گاوهای شیری شیرده که جیره هایی با سطح نشاسته مختلف خوردند می‌باشد.
هشت گاو هلشتاین در روز 58 شیردهی (4 شکم یک مجهز با کانولای شکمب‌های و 4 گاو چند شکم سالم) با شکم زایش بلوک بندی شدند و به تیمارها در طرح مربع لاتین4 × 4 با آرایش2 × 2 فاکتوریل اختصاص داده شدند.
تیمارها عبارت بودند از:
* سطح نشاسته (20/6 در مقابل 27/5 درصد، برای سطح نشاسته پایین (LS) و بالا (HS))
* افزودن بوتیرات (بوتیرات و گروه شاهد) با دوره‌های 21 روزه.
بوتیرات یک محصول تجاری بود که حاوی 70 درصد سدیم بوتیرات و 30 درصد مخلوط اسیدهای چرب بود، که در سطح دو درصد ماده خشک جیره استفاده شد (که بوتیرات را به میزان 1/1 درصد ماده خشک تهیه کرد)، و پرمیکس مصرفی گروه کنترل حاوی 70 درصد سبوس گندم و 30 درصد اسیدهای چرب بود.
* نمونه‌های خوراک، پس آخور، و مدفوع برای تعیین قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی از روز 17 تا 19 جمع آوری شدند.
نمونه‌های شکمبه و خون در روز 19 جمع شدند. ماده خشک مصرفی پایه از متوسط ماده خشک مصرفی روزهای 17 تا 19 تعیین گردید، و گاوها در روز 20 به میزان 60 درصد سطح پایه خوراک خوردند، و در روز 21 چالش غلات از طریق افزودن ذرت فلیک شده با بخار به میزان 0/6 درصد وزن بدن به هر تیمار اضافه انجام شد، و نمونه های خون و شکمبه جمع آوری شدند.
اثر متقابل سطح نشاسته و افزودن بوتیرات برای غلظتGLP-2 پلاسما معنی دار شد، که برای گاوهایی که بوتیرات مصرف می‌کردند در جیره‌هایی با نشاسته بالا نسبت به آنهایی که سه جیره دیگر را خوردند بیشتر بود.
گاوهایی که بوتیرات خوردند غلظت بوتیرات را در مایع شکمبه افزایش دادند و در مقایسه با گروه کنترل تمایل داشتند که قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی را افزایش دهند. در طول چالش غلات، غلظت اندوتوکسین های شکمبه در طول زمان افزایش یافت و برای گاوها با مصرف سطح بالای نشاسته نسبت به سطح پایین نشاسته بیشتر بود.
ولیکن، موارد التهابی با چالش غلات تحت تاثیر واقع نشد. غلظت هاپتاگلوبولین، پروتئین های متصل به لیپوپلی ساکارید، و سرم امیلولئید A در گاوهایی که بوتیرات خوردند در جیره با نشاسته پایین بیشتر بود، اما نه در آنهایی که نشاسته بالا خوردند.
این نتایج نشان دادند که افزودن بوتیرات می‌تواند غلظتGLP-2 را در گاوهایی با مصرف جیره پرنشاسته، و قابلیت هضم را بدون توجه به سطح نشاسته افزایش دهد. ولیکن، افزودن بوتیرات التهاب را در این طرح کاهش نداد.
افزودن بوتیرات در جیره های با نشاسته بالا غلظتGLP-2 را در گاوهای شیری شیرده افزایش می‌دهد.
تغذیه بوتیرات تمایل دارد که قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی را بدون توجه به سطح نشاسته افزایش بدهد. ولیکن، واکنش‌های ضدالتهابی بوتیرات در این مطالعه مشاهده نشد.
گروه علمی شرکت آگرین تک
