موضوع این مطالعه تعیین تاثیر انتقال گوسالهها از یک جیره جداگانه به یک جیره کاملا مخلوط در 8، 10، یا 12 هفتگی بر مصرف، رشد، و قابلیت هضم است.
گوسالههای هلشتاین (40 عدد) بطور تصادفی اختصاص داده شدند به یکی از 4 تیمار (بدون جیره کاملا مخلوط ، مصرف جیره کاملا مخلوط در هفته های 8، 10 یا 12؛ T0, T8, T10, and T12).
گوسالهها در 6 هفتگی از شیر گرفته شدند، به صورت انفرادی نگهداری شدند، و از هفته 7 تا 14 مورد بررسی قرار گرفتند.
جیره ها، استارتر حاوی 20 درصد پروتئین و علوفه گراس، به صورت آزاد و مجزا یا به صورت جیره کاملا مخلوط با 85 درصد استارتر و 15 درصد علوفه گراس بودند.
مصرف و وزن بدن هفتگی اندازه گیری شد. مصرف اجزا برای جیره کاملا مخلوط از طریق نسبت علوفه گراس و استارتر موجود در جیره کاملا مخلوط محاسبه شد. نمونه های مدفوع هر 9 ساعت در سه روز برای جمع آوری کلا 8 نمونه در هفته های 9، 11 و 13 از 4 گوساله برای هر تیمار جمع آوری شدند.
نمونههای شکمبه از طریق لوله مری در رزوهای 1-، 0، 3 و 7 نسبت به انتقال از جیره مجزا به جیره کاملا مخلوط جمع گردید.
خوراک و مدفوع برای ماده خشک، NDF، ADF، و لیگنین به عنوان مارکر برای براورد قابلیت هضم آنالیز شدند.
رشد روزانه و وزن نهایی برای تیمار T8 کمترین بود. افزایش وزن بدن خالی بطور معنی داری برایT8 نسبتT0 کمتر بود اما تفاوتی بینT10وT12 وجود نداشت.
(T0 = 1.07, T8 = 0.93, T10 = 1.02, T12 = 1.04 kg/d).
رشد استخوان هیپ در تیمار T8 تمایل به کاهش داشت و پهنای استخوان هیپ در این تیمار نسبت به سایر تیمارها کمترین بود.
(T0 = 25.9, = 25.2, T10 = 25.6, T12 = 25.8 cm).
مصرف تمایل به کاهش داشت در گوسالههایی که زودتر جیره کاملا مخلوط مصرف کردند.
در کل مطالعه، گوسالههای مصرف کننده جیره کاملا مخلوط علوفه بیشتری خوردند و استارتر کمتری مصرف کردند نسبت به گوسالههایی که خوراک جداگانه می خورند.
مصرف انرژی قابل متابولیسم برای تیمارT8 در مقابل تیمارT0 کمتر بود اما با تیمارهای T10 یا T12 تفاوتی نداشت.
(T0 = 8.46, T8 = 7.55, T10 = 8.01, T12 = 8.23 Mcal/d).
در کارایی خوراک برای کل دوره مطالعه تفاوتی مشاهده نشد. تفاوت در قابلیت هضم ماده خشک مشاهده نشد، اما قابلیت هضم فیبر برای گوسالههای مصرف کننده جیره کاملا مخلوط در هفته های 9، 11 و 13 بیشتر بود.
استفاده از جیره کاملا مخلوط pH شکمبه را افزایش داد.
این نتایج نشان داد که تغذیه جیره کاملا مخلوط مصرف علوفه را افزایش میدهد و در نتیجه مصرف استارتر و کل ماده خشک مصرفی را کاهش میدهد.
این موضوع به کاهش وزن و رشد اسکلتی منجر می شود، ولیکن، گوسالههایی که زودتر از 8 هفتگی شروع به مصرف جیره کاملا مخلوط می کنند باز هم به رشد کافی می رسند.
افزایشpH شکمبه و افزایش قابلیت هضم فیبر به گوسالهها اجازه میدهد تا از جیره کاملا مخلوط با 15 درصد علوفه گراس در 8 هفتگی تغذیه کنند و بتوانند هنوز به هدف نهایی رشد مناسب برسند.
گوسالههایی که در 8 هفتگی جیره کاملا مخلوط مصرف میکردند وزن بدن خالی را کاهش دادند اما فقط گرایش به کاهش افزایش وزن روزانه داشتند.
آنها همچنین کمترین پهنای استخوان هیپ را داشتند. تفاوت در رشد میتواند با کاهش نسبی ماده خشک مصرفی و کاهش معنی دار مصرف انرژی قابل متابولیسم مرتبط باشد.
انتقال به جیره کاملا مخلوط باعث افزایش مصرف علوفه گراس و کاهش مصرف استارتر گردید.
انتقال گوساله ها به جیره کاملا مخلوطpH شکمبه و قابلیت هضم فیبر را افزایش داد. افزایش قابلیت هضم فیبر اجازه داد به گوسالههای مصرف کننده جیره کاملا مخلوط تا مصرف استارتر را کاهش بدهند در حالیکه نرخ رشد مناسب را حفظ میکنند.
به عنوان نتیجه ای از حفظ رشد و تفاوت در ترکیب ماده خشک مصرف شده، استفاده از جیره کاملا مخلوط میتواند روشی موثر در کاهش هزینه خوراک برای گوسالههایی در سن 2 تا 4 ماهگی باشد که تغذیه در حد اشتها دارند.
براساس این نتایج، ما نتیجه گرفتیم که گوسالهها ممکن است به جیره کاملا مخلوط با 15 درصد گراس انتقال یابند و از طریق بهبود قابلیت هضم فیبر هنوز به سطح قابل قبول از مصرف و رشد برسند.
گروه علمی شرکت آگرین تک