موضوع این مطالعه بررسی تاثیر تغذیه سطوح مختلف از مخمر زنده بر عملکرد و هضم گاوهای شیری تحت تنش حرارتی است. 60 گاو هلشتاین، 27 چند شکم و 33 یک شکم، بر اساس شکم زایش و تولید شیر در 20 روز اول شیردهی بلوک بندی شدند و بطور تصادفی به گروه هایی که 0، 0/5 یا 1 گرم در روز مخمر زنده دریافت می‌کردند اختصاص داده شدند، که منجر به مصرف صفر، 14/2 و 37/6 بیلیون سلول زنده از ساکارومایسیس سرویسیه گونهCNCM I-1077 از روز 30 تا 170 شیردهی گردید.
گاوها دو بار در روز دوشیده شدند، خوراک مصرفی و تولید شیر روزانه اندازه گیری شد، و ترکیب شیر، وزن بدن، و نمره بدنی هفتگی اندازه گیری شد.
نمونه های خون به صورت هفتگی گرفته و برای گلوکز، اسیدهای چرب، اوره، هاپتاگلوبین، سرم امیلولئید A، و پروتئین محلول در اسید آنالیز شدند.
قابلیت هضم مواد مغذی در دو هفته آخر آزمایش اندازه گیری شد. مایع شکمبه در دو روز متوالی 6 ساعت بعد از تغذیه صبح برای اندازه گیری pH ، غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر، و ازت آمونیاکی جمع آوری شد.
رفتار تغذیه ای برای 48 ساعت در روز 21 و 63 آزمایش مشاهده شد. متوسط دمای هوا 26/8 درجه بود، رطوبت 83/2 درصد و شاخص دما و رطوبت بین 73 تا 81 بود.
تیمارها تاثیری بر دمای مقعد(38.9 ± 0.04°C) یا ماده خشک مصرفی نداشتند اما تولید شیر تصحیح شده (ECM، 35/2، 36/1، و kg/d 37/2 برای سطح 0، 0/5 و 1 گرم در روز مخمر) و کارایی تبدیل خوراک به شیر تصحیح شده (1/7، 1/79، و 1/83 برای سطح 0، 0/5 و 1 گرم در روز مخمر) را افزایش دادند.
تغذیه مخمر زنده قابلیت هضم پروتئین (65/1، 68/8 و 70/4 درصد) و NDF (47/5، 49/2 و 55/2 درصد) و غلظت استات (64/7، 69/1، و 72/2 میلی مولار) را افزایش داد که باعث افزایش غلظت کل اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (110.3 vs. 117.7 vs. 121.4 mM) در مایع شکمبه گردید.
با افزایش مصرف مخمر زنده متوسطpH شکمبه (5.99 vs. 6.03 vs. 6.26) افزایش یافت و درصد گاوها با pH <5.8 بطور خطی کاهش یافت (42.9 vs. 34.9 vs. 7.7%).
غلظت پروتئین های فاز حاد با افزایش میزان مخمر زنده کاهش یافت. بعضی از رفتارهای تغذیه ای با مخمر زنده تغییر یافت، اندازه وعده خوراک به صورت درجه دوم کاهش یافت (3.2, 3.5, and 2.9 kg of DM)، در حالیکه فاصله بین وعده های نشخوار با افزایش میزان مصرف مخمر زنده به صورت خطی تمایل به کاهش داشت (122, 96.5, and 90.7 min).
با افزایش مصرف مخمر زنده میزان جویدن به ازائ هر واحدNDF تمایل به افزایش خطی داشت(71.6, 71.3, and 81.6 min/kg) . انرژی خالص شیردهی برآورد شده 5/2 درصد از Mcal/kg 1/72 برای سطح صفر به Mcal/kg 1/81 برای سطح یک گرم مخمر زنده افزایش یافت.
تغذیه یک گرم مخمر زنده در روز به گاوهای تحت تنش تولید شیر تصحیح شده و کارایی خوراک را افزایش می‌دهد، قابلیت هضم جیره را بهبود می‌بخشد، و pH مایع شکمبه را افزایش می‌دهد، و این واکنش ها شاید با تاثیر مستقیم مخمر زنده بر فعالیت میکروب‌های شکمبه یا تغییر رفتار تغذیه ای که هضم را در گاوهای شیری تحت تنش بهبود می‌بخشد مرتبط باشد.
تغذیه مخمر زنده به گاوهای اوایل زایش تحت تنش حرارتی تولید شیر تصحیح شده را بدون تاثیر بر ماده خشک مصرفی بهبود می‌بخشد و بنابراین کارایی تبدیل ماده خشک مصرفی به شیر تصحیح شده را به میزان 7/4 درصد افزایش می‌دهد.
بهبود کارایی خوراک احتمالا با بهبود هضم فیبر، پروتئین، و ماده الی مرتبط است که احتمالا به دلیل تاثیر مستقیم ساکارومایسیس سرویسیه بر متابولیسم میکروب‌های شکمبه است که باعث ایجاد محیط پایدارتر در شکمبه برای هضم فیبر می‌شود، یا به علت تغییر رفتار تغذیه ای با کاهش نرخ مصرف خوراک و افزایش زمان جویدن به ازائ هر کیلوگرم ماده خشک یاNDF مصرفی است که باعث هضم بهتر می‌شود.
تفاوت تولید به علت افزایش میزانNEL برآورد شده جیره به میزان 5/2 درصد زمانیکه یک گرم مخمر تغذیه می‌شود حاصل می‌شود
کلا، این نتایج از مصرف حداقل3.76 × 1010 بیلیون سلول از ساکارومایسیس سرویسیه در گونه مطالعه شده در جیره گاوهای شیری تحت تنش حمایت می‌کند، به منظور حفظ محیط پایدار شکمبه، بهبود هضم، و افزایش تولید و کارایی خوراک.
گروه علمی شرکت آگرین تک
