Amanda J. Fischer-Tlustos, Jolet K. van Niekerk and Michael A. Steele1
University of Guelph
توضیحات
پرورش گوساله های سالم کلید موفقیت طولانی مدت در صنعت گاو شیری است. متأسفانه، در بین تمام حیوانات موجود در دامداری، گوساله ها از بالاترین میزان بیماری و تلفات رنج می برند و به ترتیب به 34 و 5 درصد می رسند (Urie et al., 2018a). در سال 2010 ، انجمنDCHA گزارش دادند که نرخ مورد نظر بیماری برای گوساله های 24 تا 60 روزه کمتر از 25% است (DCHA, 2010; Urie et al., 2018a)، که نشان می دهد هنوز هم به كاهش نرخ بیماری نياز قابل توجه وجود دارد. اختلالات گوارشی شایع ترین علت بیماری و تلفات است و غالباً از طریق برنامه های صحیح تغذیه و برنامه های سلامتی قابل کاهش است. به همین ترتیب، دانش تمرکز کرده است بر استراتژی های تغذیه ای که باعث بهبود سلامت روده گوساله های جوان می شود، که برای اطمینان از پایداری و سودآوری صنعت گاو شیری ضروری است. بنابراین، این مقاله تمرکز می کند بر این که چگونه عملکرد و توسعه دستگاه گوارش گوساله ها با راهبردهای مختلف تغذیه ای در طول دوره های تغذیه آغوز، شیر انتقالی و جایگزین شیر یا شیر کامل، و همچنین در هنگام از شیر گرفتن تنظیم می شود.
تغذیه آغوز
انتقال ایمنی غیرفعال را تضمین کنید
جفت گاوها از انتقال ایمنی غیرفعال ایمنوگلوبولین ها به گوساله در رحم جلوگیری می کند، و در نتیجه، گوساله های تازه متولد شده با سیستم ایمنی ناقص متولد می شوند. بنابراین، گوساله ها به تغذیه سطح مناسب از آغوز با کیفیت در زمان مناسب در اوایل تولد اتکا می کنند برای تضمین اینکه انتقال ایمنی غیرفعال ایمنوگلوبولین ها انجام می شود. مخصوصا توصیه شده است که گوساله ها باید با 3 تا 4 لیتر آغوز حاوی بیش از 50 گرم IgG در لیتر و میزان کل باکتری ها کمتر از 100000 کلونی در میلی لیتر (McGuirk and Collins, 2004) قبل از 6 ساعت از تولد تغذیه شوند (Stott et al., 1979; Fischer et al., 2018a). متاسفانه، شکست در انتقال غیرفعال (FPT, serum IgG < 10 mg/mL) هنوز در 1/12 درصد از تلیسه ها اتفاق می افتد (Shivley et al., 2018)، که به نظر می رسد پیشرفت مناسبی از نرخFPT به میزان 1/19%(Beam et al., 2009) و 40% (USDA, 1993) است. ولیکن، به تازگی فشارهایی وجود دارد که سطحFPT را از توصیه های قبلیmg/mL 10 (Tyler et al., 1996; BAMN, 2001) بهmg/mL 15 (Furman-Fratczak et al., 2011) یا حتیmg/mL 20 (Chigerwe et al., 2015) برسانند، چونکه این سطوح برای کاهش تلفات و بیماری مناسب تر هستند. اگرچه این موضوع می تواند باعث افزایش همزمان نرخFPT در مزرعه شود، اما می تواند به عنوان یک فشار مناسب جهت بهبود مدیریت آغوز و گوساله های تازه زا باشد.
همانطور که قبلا گزارش شده است، یکی از مهمترین عوامل رسیدن به انتقال غیر فعال موفق سیستم ایمنی تغذیه آغوز در زمان مناسب است. بطور گسترده ای پذیرفته شده است که بعد از 24 ساعت از زندگی دستگاه گوارش دیگر نمی تواند IgG را جذب کند، ولیکن، گزارش شده است که 41 و 23 درصد از گاوداری های شیری گاهی یا هرگز آغوز را در شب تغذیه نمی کنند، که اغلب زایش ها در شب اتفاق می افتد (Winder et al., 2018). این روش نگران کننده است، چونکه تحقیقات از دهه 1970 و 1980 نشان داده اند که میزان IgG سرم به صورت خطی با افزایش سن گوساله کاهش می یابد (Stott et al., 1979; Bush and Staley, 1980). طبق یافته های ما،Fischer et al. (2018a) اولین مطالعه بود که اثر تاخیر در تغذیه آغوز بعد از تولد را با استفاده استانداردهای جدید آغوز تعیین کرد، تغذیه بطور متوسط 2/3 لیتر و 198 گرم IgG، و تغذیه آغوز را به میزان 5/7 درصد وزن تولد استاندارد کرد. گوساله هایی که یک ساعت بعد از تولد تغذیه شدند سطح بالاتری IgG در 24 ساعت داشتند (3/22 mg/mL) در مقایسه با گوساله هایی که در 6 و 12 ساعت بعد از تولد تغذیه شدند (17 mg/mL). این موضوع نشان می دهد که غلظت IgG سرم ممکن است در یک شکل غیرخطی با زمان مصرف آغوز کاهش یابد، و بسته شدن دیواره روده ممکن است در فاصله زمانی بین 1 و 6 ساعت از زندگی حداکثر شود (Fischer et al., 2018a). کارهای قبلی نشان داده است که توانایی جذب غیرانتخابی مولکول های بزرگ در اوایل زندگی منحصر به سلول های روده ای جنین است (El-Nageh, 1967)، که کلا در روز سوم زندگی از بین می رود (Smeaton and Simpson-Morgan, 1985). ولیکن، اطلاعات کمی وجود دارد در مورد عواملی که گردش خون سلول های روده ای قابل نفوذ را کنترل می کنند و تحقیقات آینده برای تعیین مکانیسم هایی که منجر به بسته شدن روده در غیاب تغذیه آغوز انجام می شود مورد نیاز است.
علاوه بر سرعت، کیفیت، میزان، و تمیز بودن آغوز، عوامل دیگری هستند که بر غلظت IgG در گوساله های تازه متولد شده تاثیر می گذارند. برای مثال،Hare et al. ثابت کردند که تغذیه تعداد دفعات بالای آغوز منجر به حداکثر غلظت IgG سرم می شود (4/30 mg/mL) در مقایسه با گوساله هایی که فقط یک وعده آغوز می خورند و بعد از آن شیر مصرف می کنند (9/23 mg/mL). علاوه بر این، غلظت IgG سرم یکنواختی بیشتری دارد – به این معنی که در زمان بیشتری در حداکثر غلظت IgG باقی می مانند - در گوساله هایی که تعداد وعده های بیشتری خوردند در مقایسه با آنهایی که یک وعده خوردند. تغذیه تعداد وعده های بیشتر آغوز و بهبود تداوم IgG، احتمال دارد که با کاهش شیوع بالاتر ناهنجاری های گوارشی از بیماری های اوایل زندگی جلوگیری کند. علاوه بر این، اگرچه کارهای قبلی یافتند که تغذیه با لوله مری می تواند انتقال غیرفعال را کاهش دهد (Godden et al., 2009)، تحقیقات اخیر توسط Desjardins-Morrissette et al. (2018) یافتند که بین گوساله هایی که سه لیتر آغوز از طریق بطری یا لوله مری دریافت کردند تفاوتی در غلظت نبود. یافته های متفاوت احتمالا به این علت است که تغذیه مقادیر کوچک از آغوز (5/1 لیتر) منجر به این می شود که میزان بیشتری از آغوز در شکمبه باقی بماند در مقایسه با زمانیکه 3 لیتر تغذیه می شود. بنابراین، تغذیه با لوله مری می تواند به عنوان روشی موثر برای توزیع آغوز و رسیدن به انتقال غیرفعال مناسب در گوساله های تازه متولد شده استفاده شود، زمانیکه بیشتر از 3 لیتر تغذیه شود.
ایجاد دستگاه گوارش سالم
اگرچه مشخص شده است که آغوز ایمنی غیرفعال را افزایش می دهد، ان همچنین نقش مهمی را در ایجاد جمعیت باکتریایی دستگاه گوارش بازی می کند، که به عنوان میکروبیوم شناخته می شود. میکروبیوم دستگاه گوارش نقش مهمی را در شکل گیری، گسترش و بلوغ دستگاه گوارش در مراحل اولیه زندگی بازی می کند. به همین دلیل، عدم تعادل میکروبیوم می تواند منجر به مشکلات گوارشی و عفونت های باکتریایی شود، که دلیل اصلی تلفات، بیماری و ضررهای اقتصادی در صنعت دامداری هستند. تغذیه آغوز در اولین ساعت های زندگی تجمع باکتری ها را در روده کوچک گوساله سرعت می بخشد، بطوریکه گوساله هایی که آغوز تازه مصرف می کنند به سطح تراکم کل باکتری 1010 در هر گرم در ساعت 12 زندگی می رسند در مقایسه با گوساله هایی که آغوز مصرف نکردند که فقط به میزان 108 باکتری در هر گرم در ساعت 12 زندگی رسیدند (Malmuthuge et al., 2015) که مشابه تعداد کل باکتری گوساله های تازه متولد شد بود. همچنین، گوساله هایی که آغوز را بلافاصله بعد از تولد مصرف کردند تمایل به افزایش شیوعBifidobacteria وLactobacillus داشتند - که مشخص شده است که اثرات سودمندی بر دستگاه گوارش گوساله ها دارند – که مرتبط است با تجمع در 48 ساعت در مقایسه با گوساله هایی که آغوز را در ساعت 12 زندگی دریافت کردند (Fischer et al., 2018a). علاوه بر این،Malmuthuge et al. (2015) یافتند که عدم تغذیه آغوز شیوع Escherchia coli در روده کوچک را در مقایسه با گوساله های مصرف کننده آغوز افزایش می دهد، و تحقیقات اخیر ارتباط بین تغذیه دیرهنگام آغوز و شیوع عوامل بیماری زای فرصت طلب عمدتا Enterococcus و Streptococcus را ثابت کرده است (Ma et al., 2019). در مجموع، این نتایج پیشنهاد می کنند که تجمع باکتری ها در نرخ کمتری در عدم تغذیه آغوز اتفاق می افتد و تاخیر در تغذیه آغوز ممکن است احتمال تجمع عوامل بیماری زا و نهایتا بیماری و عفونت های بعدی را افزایش دهد.
علاوه بر اینکه تغذیه آغوز تازه تجمع باکتریایی دستگاه گوارش را بهبود می بخشد، تغذیه آغوز حرارت دیده می تواند سود بیشتری نیز داشته باشد. بخصوص، تغذیه آغوز حرارت دیده در مقایسه با آغوز تازه به گوساله ها منجر به شیوع بیشترBifidobacteria در روده کوچک می شود (Malmuthuge et al., 2015)، که می تواند کاهش عفونت های روده ای را با تغذیه آغوز حرارت دیده توضیح دهد (Godden et al., 2012). تحقیقات بیشتری در مطالعهMalmuthuge et al. (2015) منتشر شد که آغوز حرارت دیده حاوی سه برابر بیشتر 3’sialyllactose (3’SL) در مقایسه با آغوز تازه هستند (Fischer et al., 2018b). اولیگوساکاریدهای آغوز می توانند به عنوان ماده اولیه تولید انرژی برای باکتری های مفید دستگاه گوارش باشند (Yu et al., 2013)، که پیشنهاد می کند که غلظت بالای الیگوساکاریدها می تواند منجر به تجمع زودهنگام Bifidobacteria در روده گوساله ها شود.
تا به امروز بیشتر از 50 گونه الیگوساکارید گاوی کشف شده است (Aldredge et al., 2013; Albrecht et al., 2014)، که غلظت الیگوساکاریدهای sialylated ، 6’sialyllactosamine (6’SLN)، disialyllactose (DSL) ، و 6’sialyllactose (6’SL) به میزان 15، 72، 22 و 5 مرتبه در آغوز بیشتر از شیر کامل است (Fischer-Tlustos et al., 2020). علاوه بر ایجاد تجمع باکتری های مفید در دستگاه گوارش، الیگوساکاریدهای آغوز از تجمع عوامل بیماری زا در سطح روده جلوگیری می کنند (Martin et al., 2002)، بطور غیرمستقیم از سد روده ای و عملکرد ایمنی حمایت می کنند (Chiclowski et al., 2012)، و احتمالا اتصالIgG به اپیتلیوم روده را و جذب بعدی ان را افزایش دهند (Gill et al., 1999).
علاوه بر الیگوساکاریدها، آغوز دارای عوامل رشد زیادی است که عمدتا فاکتور شبه رشد انسولین 1 است که شایع ترین فاکتور رشد است و فرض شده است که تاثیر مثبت غیرمستقیم بر رشد روده دارد (Baumrucker et al., 1994; Blum and Hammon, 2000). آغوز همچنین افزایش می دهد سطح ترکیبات ضد میکروبی مانند لاکتوفرین، لیزوزیم و لاکتوپراکسیداز را که به حفظ سلامتی دستگاه گوارش کمک می کند (Pakkanen and Aalto, 1997). علاوه بر این، سطح بالای مواد مغذی در آغوز تولید هورمون های مفید دستگاه گوارش مانند پپتیدهای شبیه گلوگاکون 1 و 2 را تحریک می کند (Desjardins-Morrissette et al., 2018; Inabu et al., 2018)، که در تغذیه شیر مشاهده نمی شود. به تاخیر انداختن تغذیه آغوز تا حدود 12 ساعت بعد از تولد می تواند میزان پپتیدهای شبیه گلوگاکون 1 و 2 تولید شده در مقایسه با گوساله هایی که بلافاصله بعد از تولد آغوز خوردند را کاهش دهد (Inabu et al., 2018). این ممکن است رشد اولیه و بلوغ دستگاه گوارش را به خطر بیاندازد، بطوریکهGLP-2 شناخته شده که مستقیما گسترش دستگاه گوارش را تحریک می کند، در حالیکهGLP-1 ازادسازی انسولین را افزایش می دهد که منجر به افزایش جذب گلوکز برای استفاده به عنوان منبع انرژی توسط بافت های پیرامونی می شود. بنابراین، اگرچه اکثریت این ترکیبات خیلی نادیده گرفته شده اند، مشخص است که آغوز در سلامت و گسترش گوساله نقش بزرگتری دارد نسبت به این که فقط IgG تامین کند.
شیر انتقالی
بعد از یک تا دو بار تغذیه آغوز در اولین روز زندگی، گوساله ها اغلب مستقیما به شیر کامل یا جایگزین شیر منتقل می شوند. این یک تضاد کامل با طبیعت است، که در ان گوساله ها با تغذیه از مادر شیر دوره انتقال مصرف می کنند (وعده های شیردوشی 2 تا 6) (Blum and Hammon, 2000). عدم تغذیه شیر دوره انتقال به گوساله ها ممکن است این شانس را از انها برای بهبود سلامت دستگاه گوارش بگیرد، زیرا شیر دوره انتقال در مقایسه با شیر کامل حاوی سطوح بالاتری از هورمون های رشد، IGF-1، انسولین (Blum and Hammon, 2000)، نوکلئوتیدها (Gill et al., 2011)، و الیگوساکارید (Fischer-Tlustos et al., 2020) هستند. علاوه بر این، شیر دوره انتقال حاوی سطوح بالاتری از اسیدهای چرب امگا 3 است (Hare et al., 2019) که نشان داده شده است بر وضعیت انتی اکسیدانی کمک می کنند و بر سیستم ایمنی تاثیر بلند مدت دارند زمانیکه به گوساله های تازه متولد تغذیه می شوند (Opgenorth et al., 2019). اگرچه مطالعات قبلی نشان دادند که از تغذیه شیر انتقالی تاثیری بر غلظت IgG سرم مشاهده نشد (Conneely et al., 2014)، تحقیقات جدید توسط Hare et al. ثابت کردند که میزان IgG سرم ثبات بیشتری دارد (91% حداکثر غلظت) در گوساله های مصرف کننده مخلوط آغوز و شیر کامل (نسبت یک به یک برای شبیه شدن به شیر دوره انتقال) در مقایسه با گوساله های مصرف کننده شیر کامل (75 درصد حداکثر غلظت). علاوه بر این، گوساله های مصرف کننده شیر انتقال در روز سوم زندگی در مقایسه با گوساله های مصرف کننده شیر کامل تمایل به افزایش تولیدGLP-1 داشتند(Inabu et al., 2019) و سطح روده بزرگتری داشتند و تکثیر سلولی بیشتری در بخش هایی از روده داشتند (Pyo et al., 2020). اگرچه این کار امیدوارکننده است، تحقیقات بیشتر برای تعیین نقش مشخص هر مولکول بیواکتیو که ممکن است نقشی در رشد دستگاه گوارش داشته باشد مورد نیاز است.
تغذیه شیر
طراحی تغذیه
برنامه های تغذیه شیر یا شیر خشک قبل از شیرگیری عموما شامل تغذیه یک برنامه سنتی یا افزایش سطح مواد مغذی است. روش سنتی تغذیه شیر با محدود کردن مصرف شیر به ده درصد وزن تولد کمک به تشویق مصرف استارتر می کند (4-5 لیتر شیر در روز یا 750 گرم پودر شیر خشک). با کاهش مصرف شیر، این برنامه منجر به افزایش توسعه شکمبه به علت افزایش مصرف استارتر در روزهای اول زندگی می شود (Tamate et al., 1962)، که منجر به کاهش حساسیت های سلامتی و تولیدی در زمان شیرگیری می شود. علاوه بر این، روش های تغذیه سنتی اغلب با کاهش هزینه تغذیه در مقایسه با تغذیه حجم بالاتر شیر مرتبط هستند. ولیکن، رشد بدن کمتر (300 تا 500 گرم) اغلب در اولین ماه زندگی مشاهده می شود و گوساله ها اغلب از گرسنگی رنج می برند، که منجر به نگرانی هایی در مورد اسایش دام می شود (Jasper and Weary, 2002). در مقابل، برنامه های تغذیه ارتقا یافته به صورت تغذیه ازاد از شیر یا شیر خشک یا در سطح تقریبا 20 درصد وزن تولد (بالاتر از 8 لیتر در روز یا 2/1 کیلوگرم پودر شیر خشک در روز)، اسایش دام را بهبود می بخشد بطوریکه رفتارهای مرتبط با گرسنگی کاهش می یابد. یک مطالعه اخیرا توسط Haisan et al. (2019) نشان داد که تمام گوساله ها که سطح بالایی شیر دریافت می کردند قادر بودند که بالاتر از 8 لیتر در روز شیر تا حدود 10 لیتر با استفاده از دستگاه های خودکار تغذیه گوساله در هفته اول زندگی دریافت کنند، که ثابت می کند که این روش تغذیه با توانایی طبیعی گوساله در مصرف حجم زیاد شیر در این دوره هماهنگ است. علاوه بر این، گوساله های مصرف کننده بالاتر از 8 لیتر شیر در روز در طول سه هفته اول زندگی به افزایش وزن 750 گرم در روز رسیدند، در حالیکه گوساله هایی که 5 لیتر در روز شیر مصرف کرده بودند فقط 350 گرم رشد کردند. این نتیجه احتمالا به این علت است که مصرف استارتر در اوایل زندگی خیلی کم است و از این رو بدون توجه به روش تغذیه اکثر انرژی قابل متابولیسم مستقیما از شیر به دست می اید. علاوه بر افزایش رشد وزن بدن و اسایش دام، استفاده از روش افزایش سطح تغذیه این توانایی را دارد که باعث افزایش تولید شیر در دوره شیردهی شود، رشد غدد پستان را بهبود ببخشد، و سن اولین زایش را کاهش بدهد (Khan et al., 2007a; Soberon et al., 2012).
علی رغم سودهای شناخته شده افزایش سطح تغذیه شیر، دامدارهای کانادایی (Vasseur et al., 2010) و امریکایی (Urie et al., 2018b) به ترتیب به تغذیه 5/5 و 7/5 لیتر شیر در روز ادامه داده اند. عموما فکر می شود که تغذیه سطح بالای شیر فقط با استفاده از سیستم های تغذیه اتوماتیک امکان پذیر است، که باعث نگرانی در مورد تغذیه حجم زیاد شیر در دو وعده در روز می شود. ولیکن، مطالعه ای(Ellingsen et al., 2016) نشان داد که گوساله ها در سن دو هفتگی قادر هستند که 5 تا 9 لیتر شیر در هر وعده دریافت کنند بدون اینکه شیر به شکمبه انها برگردد، پیشنهاد کننده این است که ما توانایی گوساله ها را در مصرف حجم زیاد شیر در یک وعده تغذیه خیلی کم براورد کرده ایم. علاوه بر این، مقاله نشان داد که تفاوتی در حساسیت به انسولین در گوساله های مصرف کننده 8 لیتر شیر در دو وعده از هفته اول زندگی در مقایسه با گوساله های مصرف کننده 8 کیلو شیر در 4 وعده وجود ندارد. گوساله هایی که فقط 2 وعده در روز مصرف می کنند نرخ تخلیه شیردان کمتری دارند، که بیانگر این است که توزیع گلوکز اهسته تر انجام می شود، که می تواند واکنش های انسولین را تنظیم کند. بنابراین، برای شروع تغذیه سطح بالای شیر در هفته اول زندگی این موضوع می تواند مهم باشد، چونکه این می تواند یک فرایند توسعه متابولیکی حیاتی باشد که در ان گوساله ها به مصرف بالای شیر سازگار می شوند.
ترکیب شیر کامل در مقابل شیر خشک
در امریکا شیر خشک یا ترکیب شیر خشک و شیر کامل در 60 درصد گاوداری ها تغذیه می شود (Urie et al., 2018b). همچنین، اکثریت دامداری ها از شیر خشک هایی با متوسط چربی 2/20 درصد استفاده می کنند (Urie et al., 2018b). این در تضاد با شیر کامل است که تقریبا 30 درصد چربی دارد. مصرف چربی بالا برای گوساله در اوایل زندگی ضروری است زیرا در تامین انرژی و تنظیم دمایی بدن مهم است. علاوه بر این، احتمال تلفات 3 برابر بیشتر است برای گوساله هایی که زیر 15/0 کیلوگرم چربی در روز مصرف می کردند در مقایسه با گوساله هایی که بیشتر از 22/0 کیلوگرم چربی در روز مصرف می کردند (Urie et al., 2018a). علاوه بر میزان کم چربی، شیر خشک نسبت به شیر کامل حاوی میزان زیادی لاکتوز است (45 در مقابل 35 درصد). با تغییرات اخیر که گوساله ها شیر خشک بیشتری دریافت می کنند، این نگرانی وجود دارد که چگونه تغذیه میزان زیاد جایگزین شیر حاوی لاکتوز بالا و چربی پایین ممکن است بر گسترش دستگاه گوارش و سلامتی تاثیر بگذرد. بخصوص، سطح بالای لاکتوز اسمالیته شیر خشک را (تقریبا 400 تا 600 میلی اسمز در لیتر) در مقایسه با شیر کامل (تقریبا 300 میلی اسمز) افزایش می دهد، که نشان داده شده است که چکه کردن از روده را افزایش می دهد و احتمالا عملکرد دستگاه گوارش را در گوساله ها تخریب می کند (Wilms et al., 2019). همچنین، تغذیه سطح بالای لاکتوز می تواند بر هموستازی گلوکز تاثیر منفی بگذارد، که منجر به غلظت بالاتر گلوکز خون و انسولین می شود که ممکن است در نهایت منجر به مقاومت به انسولین شود. کار جدیدWelboren et al. (2019a) نشان داد که گوساله های تغذیه کننده از 6 لیتر شیر خشک با لاکتوز بالا و چربی پایین دو بار در روز در اولین هفته زندگی در مقایسه با گوساله های مصرف کننده شیر خشک با چربی بالا و لاکتوز پایین، افزایش بیشتری در سطح گلوکز و انسولین داشتند. گوساله های مصرف کننده شیر خشک با چربی بالا در مقایسه با گوساله های مصرف کننده شیر خشک با لاکتوز بالا تمایل به کاهش نرخ تخلیه شیردان داشتند، که می تواند هضم مواد مغذی، عمدتا چربی و گلوکز، را به تاخیر بیاندازد که به تاثیرات مثبت بر تنظیم گلوکز منجر می شود. تا به امروز، تحقیقاتی که بررسی می کند که چگونه ترکیبات عمده مواد مغذی شیر خشک بر گوساله های تغذیه شده با سطح بالای شیر خشک تاثیر می گذارد بخصوص تاثیرات بلند مدت بررسی نشده است. علاوه بر این، تحقیقات اینده مورد نیاز است برای ارتقا مکانیسم های خاص که کدام ترکیب شیر خشک بر سلامت سد دستگاه گوارش، گسترش و متابولیسم و سلامتی کلی گوساله مستقیما تاثیر می گذارد.
دوره انتقال شیرگیری
روش های رایج شیرگیری
در طبیعت، گوساله ها می توانند بالای ده لیتر شیر در روز در 8 تا 12 وعده کوچک مصرف کنند و بین 7 تا 14 ماهگی به طور کامل از شیر گرفته می شوند (Reinhardt and Reinhardt, 1982). این روش با روش شیرگیری امروزه در تضاد است، که متوسط سن شیرگیری تقریبا 9 هفته است (Urie et al., 2018b). علاوه بر این، بسیاری از دامدارها اغلب گوساله ها را زود از شیر می گیرند، با شیرگیری هایی در سن 4 -6 هفتگی، به منظور کاهش هزینه های تغذیه شیر، تشویق به مصرف اولیه استارتر و بنابراین تحریک توسعه شکمبه. ولیکن، گوساله های مصرف کننده سطح بالای شیر در شیرگیری به علت مصرف پایین استارتر قبل از شیرگیری دچار چالش می شوند، بخصوص اگر شیرگیری قبل از 6 هفتگی اتقاق بیافتد (Jasper and Weary, 2002). نشان داده شده است که این کار باعث کاهش قابلیت هضم ماده خشک و ماده الی، NDF، پروتیئن و انرژی بعد از شیرگیری می شود (Terre et al., 2007; Hill et al., 2016; Dennis et al., 2018)، که پیشنهاد دهنده این موضوع است که دستگاه گوارش گوساله های مصرف کننده سطح بالای شیر مجهز به هضم خوراک بعد از شیرگیری نشده اند. تحقیقات قبلی ثابت کردند که گوساله های مصرف کننده سطح بالای شیر، مصرف استارتر و افزایش وزن بالاتری دارند زمانیکه شیرگیری از 6 هفتگی به 8 هفتگی می رود(Eckert et al., 2015) و افزایش زمان شیرگیری می تواند کاهش وزن گوساله را در زمان شیرگیری کاهش دهد (Meale et al., 2015).
علاوه بر به تاخیر انداختن سن شیرگیری، روش کاهشی شیرگیری نیز می تواند برای کاهش تاثیر منفی شیرگیری استفاده شود زمانیکه شیرگیری در سطح بالای مصرف شیر اتفاق می افتد. Khan et al. (2007a,b) اولین گزارش ها را برای روش کاهشی ارائه داد، که در ان گوساله ها سطح بالای شیر را در سطح 20 درصد وزن تولد تا 23 روزگی دریافت می کردند، که به ده درصد وزن بدن تا 44 روزگی کاهش یافت یا در تیمار دیگر با ده درصد وزن بدن تا 44 روزگی تغذیه شدند. نتایج نشان دادند که مصرف خوراک جامد و افزایش وزن در گوساله های مصرف کننده تیمار کاهشی افزایش می یابد، پیشنهاد کننده این که این روش کاربردی و برای حداکثر کردن افزایش وزن و رسیدن به شیرگیری در سن پایین امکان پذیر است. زمانیکه از شیرنوش های اتوماتیک استفاده می شود، کاهش خطی در مصرف شیر می تواند بدون افزایش هزینه نیروی کار انجام شود. برای مثال، کاهش مصرف شیر خشک به میزان 5/2 درصد روزانه از 6 لیتر در روز 36 به 2 لیتر تا روز 63، باعث افزایش عملکرد در مقایسه با کاهش مصرف شیر در فاصله های دو لیتری بطور ناگهانی می شود (Welboren et al., 2019b). در مخالفت با روش های جدید، از گذشته توصیه شد است که گوساله ها باید براساس مصرف استارتر از شیر گرفته شوند، بخصوص، گوساله ها باید حداقل 700 تا 900 گرم استارتر برای دو تا سه روز متوالی قبل از شیرگیری مصرف کنند (BAMN, 2003). علی رغم این موضوع، فقط 31 درصد از گوساله ها براساس مصرف استارتر از شیر گرفته می شوند (Urie et al., 2018b)، که نیاز به تحقیقات بیشتر در صنعت دامپروری دارد.
شیرگیری و عملکرد شکمبه
قبل از شیرگیری، عملکرد شکمبه گوساله با تک معده ایها مشابه است، که گلوکز حاصل از شیر منبع اصلی انرژی است. همانطور که مصرف استارتر افزایش می یابد، شکمبه به تدریج به سایت اصلی تخمیر تبدیل می شود و بعد از شیرگیری اسیدهای چرب کوتاه زنجیر به میزان 80 درصد انرژی گوساله را تامین می کنند. به این ترتیب، شیرگیری دوره ای است که دستگاه گوارش گوساله بطور فیزیکی تغییر زیادی می کند، بطوریکه حجم کلی شکمبه از 30 به 70 درصد کل معده افزایش می یابد (Warner et al., 1956). توده میکروبی شکمبه نیز با افزایش بیان ژن های متابولیک (Connor et al., 2013) و سد دستگاه گوارش (Malmuthuge et al., 2013) و تغییر جمعیت میکروبی (Meale et al., 2017) به علت مواجهه با سوبسترای حاصل از مصرف استارتر گوساله به سرعت بالغ می شود. جالب است که قسمت پایینی دستگاه گوارش نیز با افزایش تنوع میکروبی تغییر می کند (Li et al., 2012)، ولیکن تحقیقات اندکی انجام شده است در مورد تغییرات عملکردی که اتفاق می افتد تا این تغییرات را در دوره شیرگیری در قسمت پایین دستگاه گوارش شروع کند.
گوساله ها اغلب در استارتر به منظور گسترش سریع شکمبه نشاسته بالا (بیشتر از 30 درصد) مصرف می کنند. ولیکن، این می تواند منجر به تجمع اسیدهای چرب و کاهش pH شکمبه شود، که ممکن است منجر به اسیدوز شود. تحقیقات اخیر توسطVan Niekerk et al. (2017) نشان دادند که این موضوع می تواند تا 5 هفته بعد از شیرگیری در شکمبه گوساله های مصرف کننده سطح بالای شیر اتفاق بیافتد اما در شرایطی باشد که اسیدوز تلقی نشود. اگر اسیدوز خیلی شدید باشد، میزان زیادی از نشاسته می تواند به روده برسد (Li et al., 2012)، که منجر به سطح بالای نشاسته مدفوع در شیرگیری می شود برای گوساله هایی که سطح بالایی از شیر خورده اند (Eckert et al., 2015; Van Niekerk et al., 2018). این احتمالا به این علت است که روده گوساله سازگاری های لازم مورد نیاز برای هضم میزان زیاد نشاسته را در این زمان ندارد. این نتایج رضایت بخش نیست، بطوریکه اسیدوز هم در شکمبه و هم در قسمت پایین دستگاه گوارش می تواند منجر به التهاب های عمومی سیستماتیک شود. علاوه بر این، سایت تخمیر – شکمبه یا روده – ممکن است بر اساس فرایند منبع نشاسته در استارتر تغییر کند. برای مثال، تغذیه غلات فراوری شده مانند ذرت فلیک شده احتمال اسیدوز را افزایش می دهد (Krause and Oetzel, 2006)، درحالیکه تغذیه ذرت کامل تخمیر را به قسمت های پایینی دستگاه گوارش انتقال می دهد (Gressley et al., 2011). Van Niekerk et al. (2018) یافتند که تغذیه سطح بالای شیر در ترکیب با ذرت کامل در استارتر منجر به کاهشpH مدفوع دو هفته بعد از شیرگیری شد در مقایسه با گوساله هایی که ذرت فلیک خورده بودند، نشانگر این است که ذرت کامل ممکن است سایت تخمیر را به قسمت پایینی دستگاه گوارش انتقال دهد، که احتمالا منجر به اسیدوز قسمت پایینی دستگاه گوارش می شود. ولیکن، در حال حاضر در مورد تاثیر تغذیه قبل از شیرگیری و دوره شیرگیری بر عملکرد روده ای گوساله ها اطلاعات کمی وجود دارد.
نتایج
با توجه به مطالب بیان شده در بالا، کاملا مشخص است که مدیریت تغذیه تاثیر بزرگی بر عملکرد رشد، سلامتی، و عملکرد دستگاه گوارش و توسعه ان دارد. در حالیکه تضمین انتقال غیرفعال موفق در گوساله های تازه متولدشده اهمیت زیادی دارد، آغوز و شیر انتقالی همچنین حاوی مولکول های بیواکتیو فعال بیشتر ازIgG هستند که می توانند اثرات سودمندی بر توسعه و عملکرد دستگاه گوارش داشته باشند. علاوه بر این، حداکثر کردن مصرف شیر و شیر خشک در دوره قبل از شیرگیری برای آسایش و رشد دام ضروری است زمانیکه مصرف استارتر ناچیز است. گوساله ها اغلب به چالش های تغذیه ای و تولیدی در زمان شیرگیری حساس هستند زمانیکه سطح بالاتری از شیر در دوره قبل از شیرگیری مصرف می کنند، اما این می تواند از طریق روش کاهشی شیرگیری یا شیرگیری براساس مصرف استارتر کاهش یابد. بطور کلی، تحقیقات بیشتری برای تعیین اثرات بلند مدت روش های مختلف تغذیه ای در روزها، هفته ها و ماه های اول زندگی بر گسترش دستگاه گوارش گوساله و عملکرد آن مورد نیاز است. این امر به دامدارها و تولیدکنندگان این امکان را می دهد تا تصمیماتی مطمئن بگیرند كه باعث ارتقاء سلامت، رفاه و بهره وری گوساله می شود تا از موفقیت طولانی مدت در صنعت گاو شیری اطمینان حاصل شود.
References
Albrecht, S., J.A. Lane, K. Marino, K.A. Al Busadah, S.D. Carrington, R.M. Hickey, and P.M. Rudd. 2014. A comparative study of free oligosaccharides in the milk of domestic animals. Br. J. Nutr. 111:1313-1328.
BAMN (Bovine Alliance on Management and Nutrition). 2001. A guide to colostrum and colostrum management for dairy calves. Accessed Jan. 6, 2020. https://www.aphis.usda.gov/animal_health/nahms/dairy/downloads/bamn/BAMN01_Colostrum.pdf
BAMN. 2003. A guide to dairy calf feeding and management. Bovine Alliance on Management and Nutrition (BAMN). Accessed Jan 6, 2020. https://www.aphis.usda.gov/animalhealth/nahms/dairy/downloads/bamn/BAMN03 GuideFeeding.pdf.
Baumrucker, C. R., D. L. Hadsell, and J. W. Blum. 1994. Effects of dietary insulin-like growth factor 1 on growth and insulin-like growth factor receptors in neonatal calf intestine. J. Anim. Sci. 72:428-433.
Beam, A.L., J.E. Lombard, C.A. Kopral, L.P. Garber, A.L. Winter, J.A. Hicks, and J.L. Schlater. 2009. Prevalence of failure of passive transfer of immunity in newborn heifer calves and associated management practices on US dairy operations. J. Dairy Sci. 92:3973-3980.
Blum, J.W. and H. Hammon. 2000. Colostrum effects on the gastrointestinal tract, and on nutritional, endocrine and metabolic parameters in neonatal calves. Live. Prod. Sci. 66:151-159.
Bush, L.J. and T.E. Staley. 1980. Absorption of colostral immunoglobulins in newborn calves. J. Dairy Sci. 63:672-680
Chiclowski, M., G. De Lartigue, J.B. German, H.E. Raybould, and D.A. Mills. 2012. Bifidobacteria isolated from infants and cultured on human milk oligosaccharides affect intestinal epithelial function. J. Pediatr. Gastroenterol. Nutr. 55:321-327.
Chigerwe, M., J. V. Hagey, and S. S. Aly. 2015. Determination of neonatal serum Immunoglobulin G concentrations associated with mortality during the first 4 months of life in dairy heifer calves. J. Dairy Res. 82: 400-406.
Conneely, M., D.P. Berry, J.P. Murphy, I. Lorenz, M.L. Doherty, and E. Kennedey. 2014. Effect of feeding colostrum at different volumes and subsequent number of transition milk feeds on the serum immunoglobulin G concentration and health status of dairy calves. J. Dairy Sci. 97:6991–7000.
Connor, E. E., R. L. Baldwin, C. Li, R. W. Li, and H. Chung. 2013. Gene expression in bovine rumen epithelium during weaning identifies molecular regulators of rumen development and growth. Funct. Integr. Genomics.13:133–142.
Dairy Calf and Heifer Association. 2010. Gold standards. Accessed Jan. 10, 2020. http: / / calfandheifer .org/ gold standards/ index .php.
Dennis, T.S., F.X. Suarez-Mena, T.M. Hill, J.D. Quigley, R.L. Schlotterbeck, R.N. Klopp, G.J. Lascano, and L. Hulbert. 2018. Effects of gradual and later weaning ages when feeding high milk replacer rates on growth, textured starter digestibility, and behavior in Holstein calves from 0 to 4 months of age. Journal of dairy science. 101(11):9863-75.
Desjardins-Morrissette, M., J.K. van Niekerk, D. Haines, T. Sugino, M. Oba, and M.A. Steele. 2018. The effect of tube vs. bottle feeding colostrum on IgG absorption, abomasal emptying and plasma hormone concentrations in newborn calves. J. Dairy Sci. 101:4168–4179.
Eckert, E., H. E. Brown, K. E. Leslie, T. J. DeVries, and M. A. Steele. 2015. Weaning age affects growth, feed intake, gastrointestinal development, and behaviour in Holstein calves fed an elevated plane of nutrition during the preening stage. J. Dairy Sci. 98:6315-6326.
Ellingsen, K., C.M. Mejdell, N. Ottesen, S. Larsen, and A.M. Grondahl. 2016. The effect of large milk meals on digestive physiology and behaviour in dairy calves. Physiol. Behav. 154:169–174.
El-Nageh, M.M. 1967. Relation entre l’arret de la resporption intestinale des anticorps et le renouvellement de l’epithelium intestinal. Ann. Med. Vet. 111:400-405.
Fischer, A.J., Y. Song, Z. He, D.M. Haines, L.L Guan, and M.A. Steele. 2018a. Effect of delaying colostrum feeding on passive transfer and intestinal bacterial colonization in neonatal male Holstein calves. J. Dairy Sci. 101:3099-3109. https://doi.org/ 10.3168/jds.2017-13397
Fischer, A. J., N. Malmuthuge, L. L. Guan, and M. A. Steele. 2018b. Short communication: The effect of heat treatment of bovine colostrum on the concentration of oligosaccharides in colostrum and in the intestine of neonatal male Holstein calves. J. Dairy Sci. 101:401-407.
Fischer-Tlustos, A.J., K. Hertogs, J.K. Van Niekerk, M. Nagorske, D.M. Haines, and M.A. Steele. 2020. Oligosaccharide concentrations in colostrum, transition milk, and mature milk of primi- and multi-parous Holstein cows during the first week of lactation. J. Dairy Sci. In Press: Accepted Dec 6, 2019.
Furman-Fratczak, K., A. Rzasa, and T. Stefaniak. 2011. The influence of colostral immunoglobulin concentration in heifer calves’ serum on their health and growth. J. Dairy Sci. 94:1536-1539.
Gill, R.K., S. Mahmood, and J.P. Nagpaul. 1999. Functional role of sialic acid in IgG binding to microvillus membranes in neonatal rate intestine. Biol. Neonate. 76:55-64.
Gill, B.D., H.E. Indyk, and M. Manley-Harris. 2011. Determination of total potentially available nucleosides in bovine milk. Int. Dairy J. 21:34–41.
Godden, S.M., D.M. Haines, K. Konkol,and J. Peterson. 2009. Improving passive transfer of immunoglobulins in calves. II: Interaction between feeding method and volume of colostrum fed. J. Dairy Sci. 92:1758–1764.
Godden, S.M., D.J. Smolenski, M. Donahue, J.M. Oakes, R. Bey, S. Wells, S. Sreevatsan, J. Stabel, and J. Fetrow. 2012. Heat-treated colostrum and reduced morbidity in preweaned dairy calves: results of a randomized trial and examination of mechanisms of effectiveness. J. Dairy Sci. 95:4029-4040.
Gressley, T.F., M.B. Hall, and L.E. Armentano. 2011. Ruminant nutrition symposium: productivity, digestion, and health responses to hindgut acidosis in ruminants. J. Anim. Sci. 89(4):1120-30.
Haisan, J., M.A. Steele, D.J. Ambrose, and M. Oba. 2019. Effects of amount of milk fed, and starter intake, on performance of group-housed dairy heifers during the weaning transition. Appl. Anim. Sci. 35:88–93.
Hare, K.S., K. Hertogs, A. Fischer, P. Vahmani, M.E.R. Dugan, and M. Steele. 2019. Omega-3 and -6 fatty acids are more abundant in colostrum than transition and whole milk. J. Dairy Sci. 102(Suppl. 1):154.
Hill, T.M., J.D. Quigley, H.G. Bateman II, F.X. Suarez-Mena, T.S. Dennis, and R.L. Schlotterbeck. 2016. Effect of milk replacer program on calf performance and digestion of nutrients in dairy calves to 4 months of age. J. Dairy Sci. 99(10):8103-10
Inabu, Y., A. Fischer, Y. Song, L.L. Guan, M. Oba, M.A. Steele, and T. Sugino. 2018. Short communication: The effect of delayed colostrum feeding on plasma concentrations of glucagon-like peptide 1 and 2 in newborn calves. J. Dairy Sci. 101:6627-6631.
Inabu, Y., J. Pyo, S. Pletts, L.L. Guan, M.A. Steele, and T. Sugino. 2019. Effect of extended colostrum feeding on plasma glucagon-like peptide-1 concentration in newborn calves. J. Dairy Sci. 102:4619–4627.
Jasper, J., and D. M. Weary. 2002. Effects of ad libitum milk intake on dairy calves. J. Dairy Sci. 85:3054–3058.
Khan, M. A., H. J. Lee, W. S. Lee, H. S. Kim, S. B. Kim, K. S. Ki, J. K. Ha, H. G. Lee, and Y. J. Choi. 2007a. Pre- and postweaning performance of Holstein female calves fed milk through step-down and conventional methods. J. Dairy Sci. 90:876–885.
Khan, M. A., H. J. Lee, W. S. Lee, H. S. Kim, K. S. Ki, T. Y. Hur, G. H. Suh, S. J. Kang, and Y. J. Choi. 2007b. Structural growth, rumen development, and metabolic and immune responses of Holstein male calves fed milk through step-down and conventional methods. J. Dairy Sci. 90:3376–3387.
Krause, K. M., and G. R. Oetzel. 2006. Understanding and preventing subacute ruminal acidosis in dairy herds: A review. Anim. FeedSci. Technol. 126:215–236
Li, R.W., E.E. Connor, C. Li, R.L. Baldwin VI, and M.E. Sparks. 2012. Characterization of the rumen microbiota of pre-ruminant calves using metagenomics tools. Environ. Microbiol. 14:129-139.
Ma, T., E. O’Hara, Y. Song, A. Fischer, Z. He, M.A. Steele, and L.L. Guan. 2019. Altered mucosa-associated microbiota in the ileum and colon of neonatal calves in response to delayed first colostrum feeding. J. Dairy Sci. 102:7073-7086.
MacPherson, J., S.J. Meale, K. Macmillan, J. Haisan, C.J. Bench, M. Oba, and M.A. Steele. 2018. Effects of feeding frequency of an elevated plane of milk replacer and calf age on behavior, and glucose and insulin kinetics in male Holstein calves. Animal. 13:1385–1393.
Malmuthuge, N., M. Li, L. A. Goonewardene, M. Oba, and L. L. Guan. 2013. Effect of calf starter feeding on gut microbial diversity and expression of genes involved in host immune responses and tight junctions in dairy calves during weaning transition. J. Dairy Sci. 96:189-200.
Malmuthuge, N., Y. Chen, G. Liang, L.A. Goonewardene, and L.L. Guan. 2015. Heat-treated colostrum feeding promotes beneficial bacteria colonization in the small intestine of neonatal calves. J. Dairy Sci. 98:8044-8053.
Martin, M.J., A. Martin-Sosa, and P. Hueso. 2002. The sialylated fraction of milk oligosaccharides is partially responsible for binding to enterotoxigenic and uropathogenic Escherichia coli in human strains. J. Nutr. 132:3067-3072.
McGuirk, S.M. and M. Collins. 2004. Managing the production, storage and delivery of colostrum. Vet. Clin. North Am. Food Anim. Pract. 20:593-603.
Meale, S. J., L. N. Leal, J. Martín-Tereso, and M. A. Steele. 2015. Delayed weaning of Holstein bull calves fed an elevated plane of nutrition impacts feed intake, growth and potential markers of gastrointestinal development. Anim. Feed Sci. Tech. 209:268–273.
Meale, S. J., S. C. Li, P. Azevedo, H. Derakhshani, T. J. DeVries, J. C. Plaizier, M. A. Steele, and E. Khafipour. 2017. Weaning age influences the severity of gastrointestinal microbiome shifts in dairy calves. Sci. Rep. 7: doi:10.1038/s41598-017-00223-7.
Opgenorth, J., L.M. Sordillo, and M.J. VandeHaar. 2019. Colostrum supplementation with omega-3 fatty acids and ɑ-tocopherol decreases indicators of oxidative stress and alters plasma fatty acid profile in newborn calves during the first week of life. J. Dairy Sci. 102(Suppl. 1):86.
Pakkanen, R. and J. Aalto. 1997. Growth factors and antimicrobial factors of bovine colostrum. Int. Dairy J. 7(5):285-297.
Pyo, J., K. Hare, S. Pletts, Y. Inabu, D. Haines, T. Sugino, L. L. Guan, and M. Steele. 2020. Feeding colostrum or a 1:1 colostrum:milk mixture for 3 d postnatal increase small intestinal development and minimally influences plasma GLP-2 and serum IGF-1 concentrations in Holstein bull calves. J. Dairy Sci.
Reinhardt, V. and A. Reinhardt. 1981. Natural sucking performance and age at weaning in zebu cattle (Bos indicus). J. Agric. Sci. 96:309–312.
Shivley, C.B., J.E. Lombard, N.J. Urie, D.M. Haines, R. Sargent, C.A. Kopral, T.J. Earleywine, J.D. Olson, and F.B. Garry. 2018. Preweaned heifer management on US dairy operations: Part II. Factors associated with colostrum quality and passive transfer status of dairy heifer calves. J. Dairy Sci. 101:9185-9198.
Smeaton, T.C. and M.W. Simpson-Morgan. 1985. Epithelial cell renewal and antibody transfer in the intestine of the foetal and neonatal lamb. Aust. J. Exp. Biol. Med. Sci. 36:181-198.
Soberon, F., E. Raffrenatio, R.W. Everett, and M.E. van Amburgh. 2012. Preweaning milk replacer intake and effects on long-term productivity of dairy calves. J. Dairy Sci. 95:783-793.
Stott, G.H., D.B. Marx, B.E. Menefee, and G.T. Nightengale. 1979. Colostral immunoglobulin transfer in calves II. The rate of absorption. J. Dairy Sci. 62:1766-1773.
Tamate, H., R. Getty, A. D. McGilliard, and N. L. Jacobson. 1962. Effect of various dietaries on anatomical development of stomach in calf. J. Dairy Sci. 45:408-420.
Terré, M., M. Devant, and A. Bach. 2007. Effect of level of milk replacer fed to Holstein calves on performance during the preweaning period and starter digestibility at weaning. Livest. Sci. 110:82–88.
Tyler, J.W., D.D. Hancock, S.M. Parish, D.E. Rea, T.E. Besser, S.G. Sanders, and L.K. Wilson. 1996. Evaluation of 3 assays for failure of passive transfer in calves. J. Vet. Intern. Med. 10:304-307.
Urie, N.J., J.E. Lombard, C.B. Shivley, C.A. Kopral, A.E. Adams, T.J. Earleywine, J.D. Olson, and F.B. Garry. 2018a. Preweaned heifer management on US dairy operations: Part V. Factors associated with morbidity and mortality in preweaned dairy heifer calves. J. Dairy Sci. 101:9229–9244.
Urie, N.J., J.E. Lombard, C.B. Shivley, C.A. Kopral, A.E. Adams, T.J. Earleywine, J.D. Olson, and F.B. Garry. 2018b. Preweaned heifer management on US dairy operations: Part I. Descriptive characteristics of preweaned heifer raising practices. J. Dairy Sci. 101:9168-9184.
USDA, 1993. Transfer of maternal immunity to calves. USDA_APHISVS_CEAH, Fort Collins, CO. Accessed Jan 6, 2020.
Van Niekerk, J. K., M. Middeldorp, and M.A. Steele. 2017. Ruminal pH in Holstein dairy bull calves from pre-weaning to post-weaning. J. Dairy Sci. Vol. 100 (Suppl. 2):178.
Van Niekerk, J. K., A.J. Fischer, L.L. Deikun, T.M. Hill, J.D. Quigley, R.L. Schlotterbeck, and M.A. Steele. 2018. Can processing corn influence growth performance, nutrient digestibility and ruminal and hindgut fermentation in calves fed low or high plane of milk replacer? J. Dairy Sci. Vol. 101 (Suppl. 2): 235-236.
Vasseur, E., F. Borderas, R.I. Cue, D. Lefebvre, D. Pellerin, J. Rushen, K.M. Wade, and A.M. de Passille. 2010. A survey of dairy calf management practices in Canada that affect animal welfare. J. Dairy Sci. 93:1307–1315.
Warner, R. G., W. P. Flatt, and J. K. Loosli. 1956. Dietary factors influencing the development of the ruminant stomach. Agric. Food Chem. 4:788–801.
Welboren, A., B. Hatew-Chuko, L. Leal, J. Martín-Tereso, and M. Steele. 2019a. Effects of a high lactose milk replacer on glucose metabolism in neonatal calves. WCDS Proc. 31:236.
Welboren, A.C., L.N. Leal, M.A. Steele, M.A. Khan, and J. Martín-Tereso. 2019b. Performance of ad libitum fed dairy calves weaned using fixed and individual methods. Animal. 1-8.
Winder, C.B., C.A. Bauman, T.F. Duffield, H.W. Barkema, G.P. Keefe, J. Dubuc, F. Uehlinger, D.F. Kelton. 2018. Canadian National Dairy Study: Heifer calf management. J. Dairy Sci. 101:10565-10579.
Yu, Z-T., C. Chen, and D.S. Newburg. 2013. Utilization of major fucosylated and sialylated human milk oligosaccharides by isolated human gut microbes. Glycobiology. 23(11):1281-1292.
گروه علمی شرکت اگرین تک