تاثیر لایزین و هیستیدین محافظت شده بر تولید شیر و استفاده از انرژی و نیتروژن در جیره های حاوی پودر پر هیدرولیز شده به گاوهای شیرده جرزی

پودر پر هیدرولیز شده پروتئین بالایی دارد، که بیشتر ان زمانیکه به گاوهای شیری تغذیه می شود از هضم شکمبه ای عبور می کند...

پودر پر هیدرولیز شده پروتئین بالایی دارد، که بیشتر ان زمانیکه به گاوهای شیری تغذیه می شود از هضم شکمبه ای عبور می کند، که باعث می شود تا اسیدهای امینه را مستقیما در روده کوچک فراهم کند. در مقایسه با سایر مواد خوراکی مانند پودر خون یا کنجاله سویای حرارت دیده که دارای پروتئین عبوری بالا هستند، پودر پر هیدرولیز شده کمبود لایزین و هیستیدین دارد. موضوع این مطالعه تعیین تاثیر افزودن لایزین و هیستیدین محافظت شده به صورت انفرادی یا در ترکیب با هم در جیره حاوی 5 درصد پودر پر هیدرولیز شده بر تولید و ترکیب شیر و نیز بخش بندی پروتئین و انرژی است. 12 گاو چند شکم جرزی (91 روز شیردهی) در طرح مربع لاتین 4 × 4  با دوره های 28 روزه (24 روز سازگاری و 4 روز نمونه برداری) استفاده شدند. در طول ازمایش، تمام گاوها جیره مشابه با پودر پر هیدرولیز شده در سطح 5 درصد خوردند. گاوها بر اساس مصرف خوراک و تولید شیر گروه بندی شدند، و گاوهای داخل هر گروه به طور تصادفی به یکی از 4 تیمار اختصاص داده شدند: بدون اسید امینه محافظت شده، لایزین محافظت شده (70 گرم در روز)، هیستیدین محافظت شده (32 گرم در روز)، یا هر دو اسید امینه. غلظت پلاسمایی لایزین افزایش یافت زمانیکه لایزین محافظت شده بدون هیستیدین تغذیه شد(77.7 vs. 66.0 μM)  اما کاهش یافت زمانیکه لایزین با هیستیدین تغذیه شد (71.4 vs. 75.0 μM). غلظت3-methylhistidine  پلاسما با افزودن لایزین کاهش یافت (3.19 vs. 3.40 μM). با هیستیدین محافظت شده، غلظت پلاسمایی هیستیدین افزایش یافت (21.8 vs. 18.7 μM). افزودن لایزین تاثیری بر تولید و ترکیب شیر نداشت. افزودن هیستیدین محافظت شده تولید شیر را افزایش داد(22.5 vs. 21.6 kg/d)  و تمایل به افزایش تولید پروتئین شیر داشت (0.801 vs. 0.772 kg/d). مصرف خوراک(18.5 ± 0.83 kg/d) و تامین انرژی (32.2 ± 2.24 Mcal of NEL) تفاوتی بین تیمارها نداشت. افزودن هیستیدین محافظت شده تاثیر بر مصرف نیتروژن نداشت، ولیکن، افزودن لایزین محافظت شده تعادل نیتروژن را افزایش داد (25 vs. 16 g/d). نداشتن واکنش های تولیدی به لایزین محافظت شده پیشنهاد می کند که لایزین اسید امینه محدود کننده نبود یا افزایش سطح لایزین به اندازه کافی نبوده است تا باعث افزایش سطح تولید پروتئین شیر شود. ولیکن، افزایش تعادل نیتروژن و کاهش سطح3-methylhistidine  پلاسما با افزودن لایزین پیشنهاد می کند که افزایش تامین لایزین تجمع پروتئین را افزایش می دهد و بسیج پروتئین را کاهش می دهد. علاوه بر این، در جیره های حاوی پودر پر هیدرولیز شده، هیستیدین ممکن است که اسید امینه محدود کننده باشد.

افزودن لایزین محافظت شده غلظت پلاسمایی لایزین را افزایش داد فقط زمانیکه هیستیدن محافظت شده افزوده نشد، در حالیکه افزودن هیستیدین محافظت شده غلظت هیستیدین پلاسما را افزایش داد. افزودن هیستیدین محافظت شده به جیره های حاوی پودر پر هیدرولیز شده تولید شیر و تولید پروتئین شیر را افزایش داد، درحالیکه افزودن لایزین محافظت شده تاثیری بر تولید شیر و ترکیبات شیر نداشت. افزودن لایزین محافظت شده تاثیری بر استفاده از انرژی نداشت، به استثنای کاهش غیر انتظار تولید متان. با افزایش لایزین، تعادل نیتروژن افزایش یافت و 3-methylhistidine کاهش یافت، که بیانگر افزایش تجمع پروتئین و کاهش بسیج پروتئین شد. کمبود واکنش های تولیدی با افزودن لایزین پیشنهاد می کند که ممکن است برای تولید پروتئین شیر محدود کننده نباشد، یا افزایش تامین لایزین به اندازه کافی بزرگ نبوده است که باعث افزایش تولید پروتئین شیر شود. افزایش تولید شیر و تولید پروتین شیر بیان می کند که هیستیدین یکی از اسیدهای امینه احتمالا محدود کننده در جیره های حاوی پودر پر هیدرولیز تغذیه شده به گاوهای شیری است.

 

گروه علمی شرکت اگرین تک

  • تعداد بازدید: 536

دیدگاه ها

نظر شما پس از تایید مدیردر سایت نمایش داده می شود