برای تست این فرضیه که متابولیسم مس در گاوهای شیری تحت تاثیر سطح نشاسته و گوگرد و مولیبدن است، 60 گاو هلشتاین شیرده که در روز 33 شیردهی با تولید 41 کیلوگرم بودند یکی از 4 تیمار را در یک طرح فاکتوریل 2 × 2 در مدت 14 هفته تغذیه کردند. هر 4 جیره حاوی میزان مس تقریبا به غلظت 15 میلی گرم در هر کیلوگرم ماده خشک بودند، نسبت سیلوی گراس به سیلوی ذرت 1:1 بود، و سطح نشاسته در جیره کم نشاسته 15 و در جیره با نشاسته بالا 22 درصد بود و مکمل دریافت نکردند یا دریافت کردند که دارای 8/0 گرم گوگرد در هر کیلوگرم ماده خشک و 4/4 میلی گرم مولیبدن در هر کیلوگرم ماده خشک بود. ما تاثیر سطح نشاسته را بر pH شکمبه مشاهده کردیم، که 15/0 در جیره پرنشاسته کمتر بود. افزودن گوگرد و مولیبدن ماده خشک مصرفی را به میزان 8/1 کیلوگرم در روز کاهش داد، و این تاثیر از هفته اول ازمایش شروع شد. متوسط تولید شیر و چربی شیر 37 و 51/1 کیلوگرم در روز بود، و تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. ما تاثیر سطح نشاسته جیره را بر غلظت پروتئین شیر ، تولید پروتئین و نیتروژن اوره ای مشاهده کردیم که به میزان g/kg 8/2، kg/d 09/0، و mg/dL 1/2 در گاوهای مصرف کننده جیره با نشاسته بالا افزایش یافت. تیمارها تاثیری بر وزن بدن یا نمره بدنی نداشتند. میانگین مس، اهن و روی پلاسما به ترتیب 3/15، 1/42 و 4/14 µmol/L بود و تفاوتی بین تیمارها نداشت. در مقابل، اثر متقابل بین غلظت نشاسته جیره و غلظت مولیبدن پلاسما مشاهده شد، بطوریکه تغذیه گوگرد و مولیبدن افزایش داد غلظت مولیبدن پلاسما را به میزان بیشتر زمانیکه گاوها جیره های با نشاسته بالا را می خوردند. همچنین یافتیم که افزایش غلظت نشاسته پلاسما فعالیت سرولوپلاسمین سرم را افزایش می دهد، اما غلظت هاپتاگلوبولین سرم تحت تاثیر تیمارها نبود. افزودن گوگرد و مولیبدن غلظت کبدی مس را کاهش داد، در حالیکه در گاوهایی که سطح بالاتر نشاسته خورده بودند غلظت مس کبدی در طول دوره ازمایش افزایش یافت. ما نتیجه گرفتیم که افزایش غلظت نشاسته جیره pH شکمبه را کاهش می دهد و تولید پروتئین شیر و غلظت مس کبدی را افزایش می دهد، در حالیکه افزودن گوگرد و مولیبدن مصرف خوراک و غلظت مس کبدی را کاهش می دهد.
یافتیم که افزایش سطح نشاستهpH شکمبه را کاهش می دهد اما غلظت و تولید پروتئین شیر را افزایش می دهد، و تولید چربی شیر بدون تفاوت می ماند. افزودن گوگرد و مولیبدن ماده خشک مصرفی را کاهش می دهد اما غلظت مولیبدن پلاسما را افزایش می دهد. تغذیه گاوهای شیری با مس در سطح 15 میلی گرم در هر کیلوگرم ماده خشک خوراک در غیاب گوگرد و مولیبدن اضافی باعث تجمع مس در کبد می شود، که ثابت می کند که این سطح از مس در جیره بیشتر از نیاز گاو است. در مقابل، تغذیه 15 میلی گرم از مس در هر کیلوگرم ماده خشک خوراک در جیره هایی با سطح بالای گوگرد و مولیبدن منجر به کاهش مس در کبد می شود. مهم است که گاوهای مصرف کننده سطح بالای نشاسته در مقابل سطح پایین افزایش میزان مس در کبد دارند زمانیکه گوگرد و مولیبدن تغذیه کردند یا نکردند. دلایل این تفاوت ها در جذب مس و متابولیسم ان در نتیجه سطح نشاسته یا pH شکمبه نامشخص است و احتیاج به تحقیقات بیشتر دارد، اما تاکید می کند بر نیاز به این موضوع که این موارد باید در نظر گرفته شود زمانیکه میزان مس افزوده شده به جیره در گاوهای شیری محاسبه می شود.
گروه علمی شرکت اگرین تک
