در تولد، گوساله ها تک معده ای هستند و تا هفته های اول زندگی به همین صورت باقی می مانند. شیر در شکمبه می تواند باعث سوء هاضمه، اسهال، و کاهش رشد شود. گوساله ها اغلب شیر سرد را از یک بطری با سوراخ بزرگ مصرف می کنند، اما شیر گرم و رفتار مکیدن است که تشکیل ناودان مری را تحریک می کند. هدف این مطالعه استفاده از رادیوگرافی برای براورد کمترین دمای شیری است که می تواند به گوساله ها در نرخ مصرف زیاد و کم داده شود بدون اینکه باعث شود تا شیر به شکمبه برود. فرضیه ما این بود که شیر سرد نوشیده شده در سرعت بالا می تواند باعث بسته شدن ناکافی ناودان مری و در نتیجه باعث ورود شیر به شکمبه شود. 50 گوساله قرمز نروژی، 9 تا 27 روزه، با وزن بین 5/45 و 71 کیلوگرم، بررسی شدند. هر گوساله 4 لیتر شیر از زمان تولد از طریق یک سرپستانک با سوراخ ریز (2 میلی متر) یا بزرگ (19 میلی متر) دریافت کرد. شیر شامل سولفات باریوم بود و رادیوگرافی قبل، در زمان، و بعد از مصرف شیر انجام شد. بعد از رادیوگرافی، گوساله ها به جایگاه گروهی برگردانده شدند و برای 2 ساعت برای درک علامت های ناشی از درد شکم یا عدم اسایش مورد بررسی قرار گرفتند. حداقل دمای شیری که براورد شد 8 درجه بود. علامت های رفتاری از درد یا عدم اسایش مشاهده نشد، اما لرزش در چندین گوساله مصرف کننده شیر 8 درجه مشاهده شد. این نتایج بر این بحث تاکید می کند که گوساله ها می توانند بدون خطر حضور شیر در شکمبه شیر زیادتر در هر وعده مصرف کنند، حتی اگر شیر سرد با سرعت بالا تغذیه شود.
رادیوگراف ها نشان دادند که بدون توجه به دمای شیر و سایز سوراخ سرپستانک شیر وارد شکمبه نشد. علاوه بر این، علامت های رفتاری از درد یا عدم اسایش، جدا از لرزش در زمان نوشیدن شیر، مشاهده نشد. در نتیجه، کمترین دمای شیر براورد شده که می تواند به گوساله های شیرخوار تغذیه شود بدون اینکه باعث ورود شیر به شکمبه شود، 8 درجه است. این نتایج این نتیجه را تقویت می کند که گوساله ها می توانند تغذیه شوند با وعده های بزرگ شیر بدون خطر ورود شیر به شکمبه، حتی اگر شیر سرد در سرعت بالا تغذیه شود.
گروه علمی شرکت اگرین تک
