کتوز یا هایپر کتونمی بعد از زایش به صورت افزایش در اجسام کتونی در خون تعریف می شود و یک بیماری رایج در گاوهای شیری است. کتوز زمانیکه گاوها در کمبود انرژی هستند در هفته های اول بعد از زایش گسترش می یابد به علت افزایش سریع تقاضا برای تولید شیر که اغلب توسط مصرف خوراک تامین نمی شود. کتوز برای تولیدکنندگان هزینه بر است به علت هزینه های مستقیم مرتبط با درمان، و نیز احتمال بیشتر شیوع بیماری های دیگر مانند جابه جایی شیردان یا متریت. علاوه بر این، گاوهای کتوزی 30 درصد احتمال کمتری دارد که در اولین تلقیح ابستن شوند. علی رغم تلاش ها برای جلوگیری از کتوز، این بیماری هنوز یک مشکل عمده در گاوهای اوایل زایش است. برای تشخیص کتوز، BHBA می تواند به سادگی اندازه گرفته شود با استفاده از مترهای دستی که برای انالیز خون طراحی شده اند. دامدارها گاوهایی را که لازم است برای کتوز چک شوند با روش های مختلفی تشخیص می دهند، مانند کاهش تولید شیر، ظاهر نامناسب، کاهش نشخوار، یا انتخاب در برنامه بررسی روزانه گاوهای تازه زا. زمانی که یک گاو به کتوز مبتلا می شود و تشخیص داده می شود، توصیه شده است که گاوها باید برای کمک به بهبود از این بیماری متابولیک درمان شوند. درمان های مختلفی عموما در گله های شیری استفاده می شود، شامل درنچ کردن پیش سازهای گلوکز، پروپیلن گلیکول، و تزریق مستقیم داخل وریدی دکستروز. نتایج تحقیقات نشان داده است که درمان گاوها با پروپیلن گلیکول برای گاوهای کتوزی سودمند است بطوریکه این درمان احتمال جابه جایی شیردان و حذف اولیه را کاهش می دهد و تولید شیر را بهبود می بخشد. ولیکن، اگرچه در گله ها در حال استفاده است، مطالعات اندکی انجام شده است برای توضیح استفاده از دکستروز داخل وریدی بر سلامت و تولید شیر دام ها، یا ترکیب دکستروز یا پروپیلن گلایکول، و اینکه ایا این تاثیرات درمان بهتری برای گاوهای مبتلا به کتوز است.
در یک ازمایش در گاوهای اوایل زایش مبتلا به کتوز (BHBA برابر یا بالاتر ازmmol/L 2/1)، ما تاثیرات درنچ کردن پروپیلن گلیکول به تنهایی، تزریق داخل وریدی دکستروز به تنهایی، یا ترکیب دو تیمار با هم به همراه یک گروه کنترل را مقایسه کردیم. گاوها (34 عدد) بطور تصادفی اختصاص داده شدند به 4 تیمار، و نمونه های خون سریعا قبل از تیمار و نیز 10 مرتبه در طول 72 ساعت بعد و سه زمان در هفته بعد از ان اندازه گیری شد. تیمارها روزی یک بار در زمان مشابه هر صبح برای سه روز متوالی انجام شد و شامل 300 میلی لیتر پروپیلن گلایکول به صورت درنچ کردن، تزریق 500 میلی لیتر از دکستروز 50 درصد، یا هر دو بود. تاثیر تیمارها بر BHBA، گلوکز، انسولین، NEFA بررسی شد. نتایج این مطالعه نشان داد که ترکیب دکستروز و پروپیلن گلایکول میزان BHBA را در مقایسه با تیمار دکستروز یا پروپیلن گلایکول به تنهایی به بیشترین میزان کاهش داد (شکل 1A). افزایش غلظت دکستروز و انسولین به علت تزریق داخل وریدی دکستروز کوتاه مدت بود، مانند انچه که در غلظت NEFA اتفاق افتاد (شکل 1BD). به علت مدت زمان کوتاه ازمایش و تعداد کم دام تیمارها تاثیری بر سلامتی، مصرف و تولید شیر نداشتند. مطالعات دیگر در سطح بزرگتر برای مقایسه بیماری ها و اثرات تولیدی این تیمارها و دستیابی به سود و هزینه اقتصادی هر تیمار لازم است.
گروه علمی شرکت اگرین تک