بهینه سازی چربی شیر هم برای عملکرد حیوان و هم برای سودآوری مزرعه مفید است. در اقتصاد فعلی گله های شیری، کره بیش از نیمی از قیمت شیر را تشکیل می دهد. با ادامه جنگ های تجاری و وضع تعرفه های تجاری، بازار صادرات محصولات لبنی در مقایسه با اوج های تاریخی سال های اخیر همچنان عقب است. در کوتاه مدت، تولیدکنندگان باید بازارها را بررسی کنند تا تعیین کنند که چگونه ارزش کالای خود را تا حد ممکن بالا ببرند. در حال حاضر، سودآورترین استراتژی به حداکثر رساندن تولید چربی شیر بدون کاهش حجم تولید است.
هنگام ارزیابی مصرف چربی شیر و شیر مایع در ایالات متحده (همانطور که در نمودار زیر نشان داده شده است)، مصرف چربی شیر معادل شیر سال به سال در حال افزایش است در حالی که مصرف شیر همچنان روند رو به پایین دارد. در حالی که تقاضای شیر خام در امریکا تأمین می شود، قیمت شیر کلاس III در سطح مزرعه رشد محدود دارد و تا بهبود بازارهای صادراتی راکد خواهد ماند. تقاضا برای چربی شیر به دلیل رشد جمعیت و افزایش مصرف لبنیات که شامل مقادیر بیشتری چربی شیر مانند پنیر و بستنی است، همچنان در حال رشد است. این افزایش تقاضا برای چربی شیر قیمت ها را افزایش می دهد و به معنای افزایش سودآوری برای دامدارها است، که می توانند با حفظ تولید شیر سطح چربی شیر را افزایش دهند.
همانطور که از تابستان به پاییز و از هوای گرمتر به سردتر منتقل می شویم، اکنون زمان ارزیابی مجدد استراتژی های تغذیه و تعیین اهداف افزایش تولید چربی شیر است. به طور کلی، تولیدکنندگان می دانند که یک الگوی فصلی برای اجزای شیر وجود دارد، با کمترین میزان در تابستان در جایی که 25/0 درصد واحد پایین تر از بالاترین میزان معمول در ژانویه است. برای تولیدکنندگان مهم است که موقعیت فعلی خود را در آن چرخه مشخص کنند و با متخصص تغذیه خود در مورد راه های بهبود صحبت کنند.
تولید بهینه چربی شیر وابسته به تعادل مواد مغذی در شکمبه برای تقویت تولید اسیدهای چربde novo (اسیدهای چرب کوتاه زنجیره) است در حالی که تأمین مکمل های چربی جیره منجر به تشکیل اسیدهای چرب از پیش ساخته یا زنجیره بلند می شود. محیط شکمبه که نوسانات وسیع pH را از طریق تغذیه متعادل کربوهیدرات به حداقل برساند، باعث ایجاد استات و بوتیرات می شود که پیش ساز اسیدهای چربde novo هستند.
عوامل تغذیه ای برای بهینه کردن چربی شیر:
- محدود کردن چربی غیراشباع: سطح بالای اسید اولئیک(C18:1) و اسید لینولئیک(C18:2) می تواند چربی شیر را کاهش دهد اگر میکروب های شکمبه نتوانند انها را در شکمبه بیوهیدروژنیزه کنند. بسیاری از مواد خوراکی حاویC18:1 وC18:2 در سطح متوسط تا بالا هستند، و سطوح بالای C18:2 بیشترین نگرانی را دارد. خوراک هایی که حاوی مقادیر بالاتری از چربی غیراشباع هستند شامل دانه های تقطیری، خوراک های تخمیری، سویای کامل، سویای روست شده، سویای اکسترود، پسماندهای نانوایی، پسماندهای قنادی، و پسماندهای تقطیر ذرت هستند. زمانیکه چربی های غیراشباع وارد شکمبه می شوند، باکتری های شکمبه تلاش می کنند تا انها را به اسیدهای چرب اشباع (C18:0) تبدیل کنند. روش نرمال تبدیل اسیدهای چرب تاثیر منفی ندارد و منجر به حفظ تولید چربی شیر می شود. روش دوم یا تغییر شکل یافته روش رایجی است که اتفاق می افتد زمانیکه شکمبه میزان زیادی از اسیدهای چرب غیراشباع دارد. این روش مواد حد واسطی را تولید می کند که تاثیر خیلی منفی و شدید بر تولید چربی شیر دارند بعد از اینکه انها از شکمبه عبور کردند و در قسمت پایینی دستگاه گوارش جذب شدند. بنابراین، حداقل کردن استفاده از مواد خوراکی که سطح بالایی C18:2 دارند می تواند به بهینه کردن تولید چربی شیر کمک کند.
- حداکثر کردن قابلیت تخمیر جیره: جیره خود را بررسی کنید که سطح مناسبی از NDF و peNDF داشته باشد به عنوان پایه ای برای سلامت شکمبه و تولید نرمال چربی شیر.peNDF جیره می تواند با الک پنسیلوانیا بررسی شود. اگر اندازه قطعات علوفه خیلی ریز باشد، اسیدوز می تواند اتفاق بیافتد همانطور که نرخ عبور افزایش می یابد. در مقایسه، قطعات علوفه که خیلی بزرگ باشد منجر به جداسازی می شود که باز هم منجر به اسیدوز می شود به این علت که جیره به میزان مناسب از علوفه خورده نمی شود. علاوه بر فیبر، درصد نشاسته قابل تخمیر در جیره باید همچنین اندازه گرفته شود و به منظور حفظ سطح pH سلامت در شکمبه بررسی شود. حفظ سلامت شکمبه اولین قدم برای داشتن شیر سالم است. حفظ سلامت محیط شکمبه با تهیه میزان کافی فیبر با تصحیح اندازه ذرات، همراه با سطح مناسب نشاسته قابل تخمیر می تواند شرایط مناسبی را برای تولید چربی شیر ایجاد کند.
- افزودن چربی اشباع: چندین محصول چربی اشباع در بازار وجود دارد که می تواند بر اساس اهداف تولید کننده ها افزوده شوند، چه این اهداف شامل تولید شیر باشد، حفظ یا افزایش نمره بدنی باشد، و یا افزایش تولید چربی شیر باشد. چربی پالم(C16:0) عموما به میزان 5/0 تا 75/0 پوند برای هر گاو در روز به منظور افزایش تولید چربی شیر افزوده می شود. افزودن چربی پالم محافظت شده در شکمبه یک منبع چربی همیشه در دسترس برای گاو را فراهم می کند که می تواند به سرعت در دام برای تولید چربی شیر استفاده شود.
- استفاده از متعادل کننده های شکمبه: چندین افزودنی وجود دارد که چربی شیر را بهبود می بخشد، براساس شاخصهای متفاوت در گله:
- سطح DCAD جیره: افزایش سطح پتاسیم جیره با استفاده از علوفه با پتاسیم بالا و یا کربنات پتاسیم (نه کلرید پتاسیم) می تواند منجر به افزایش تولید چربی شیر شود.
- بافرهای شکمبه ای: افزودن سدیم بیکربنات یا سسکویی می تواند تا حد زیادی کاهشpH شکمبه را حداقل کند، محیط شکمبه مناسبی برای تولید چربی شیر ایجاد کند.
- مخمر و پروبیوتیک ها: این محصولات به منظور ثابت کردنpH شکمبه برای حداقل کردن اثرات تغییرات شبانه روزی شکمبه به علت الودگی های قارچی خوراک ها و تغییرات جیره ای اضافه می شوند.
- انالوگ های هیدروکسی متیونین: نشان داده شده است که افزودن این محصولات چربی شیر را بخصوص در گاوهای پرتولید در جیره هایی با نشاسته بالا یا علوفه پایین افزایش می دهد که می تواند منجر به کاهش چربی شیر شود. این افزایش در چربی شیر احتمالا به علت بهینه شدن محیط شکمبه و یا تغییر در جمعیت میکروبی شکمبه است.
مهم است که توجه داشته باشیم که چربی شیر بر اساس مرحله شیردهی، نژاد، و ژنتیک همراه با تغییرات در زمان خوراک دادن و الگوی تغذیه خیلی متفاوت است، که می تواند منجر به جداسازی و تغذیه نامرتب slug feeding شود. مدیریت گاوها مانند تراکم بالا که می تواند بر زمان استراحت تاثیر بگذارد می تواند همچنین منجر به کاهش چربی شیر شود.
گروه علمی شرکت اگرین تک