مدیریت گروه گاوهای خشک اغلب در یک گاوداری شیری اولویت اصلی نیست، با این وجود برای آینده هر مزرعه بسیار مهم است. در حالی که گاوهای خشک در حال استراحت هستند، برنامه گاو خشک باید به سختی اجرا شود. در این مدت، گاو در تلاش است تا عفونت های قبلی تحت بالینی را از بین ببرد، مانع از ورود باکتری به پستانک شود و ایمنی را برای جلوگیری از عفونت در شیردهی بعدی تقویت کند.
گاوهای خشک اغلب توجه مورد نیاز را دریافت نمی کنند. مدیریت مناسب گاو خشک در آماده سازی گاوها برای شیردهی بعدی مهم است. از بسیاری از اختلالات مانند تب شیر، جابه جایی شیردان، جفت ماندگی، عفونت های رحمی، کاهش تولید شیر و ورم پستان می توان جلوگیری کرد.
دو عامل مهم مربوط به مدیریت گاو خشک شامل روش های مناسب خشک کردن گاوها و محیط خشک و تمیز است. گاوها در دو هفته اول دوره خشکی و دوره های دو هفته قبل و بعد از زایش بیشتر در معرض عفونت های ورم پستان هستند. تلیسه های پرورش یافته همچنین می توانند در طول ابستنی به ورم پستان مبتلا شوند، اما دو هفته قبل از زایش خطر افزایش می یابد. عوامل مختلفی می توانند بر میزان آلودگی گاوهای خشک تأثیر بگذارند.
درمان گاوهای خشک
به طور متوسط، بسیاری از گاوها در یک گله ممکن است دارای عفونت های تحت بالینی باشند. شیر طبیعی به نظر می رسد اما پس از کشت می توان پاتوژن های ایجاد کننده ورم پستان را در شیر تشخیص داد. استفاده از محصول موثر درمان ورم پستان گاو خشک در روز خشک کردن در هر کارتیه گاو مهم است. قبل از درمان، پستانک را با مایع ضد میکروب آغشته کرده و بعد از 30-45 ثانیه با حوله تمیز خشک کنید.
سپس، انتهای هر پستانک باید با الکل تمیز شود. نوک محافظ را با دقت از لوله درمان خارج کنید. سوزن سرنگ را فقط تا حدی درون کانال پستان قرار دهید. کل سرنگ را وارد نکنید. برای افزایش توانایی گله در مبارزه با عفونت های جدید، باید از یک teat sealant مخصوص پستانک برای محافظت اضافی استفاده شود. به دنبال teat sealant ، باید کارتیه ها را در مایع ضدعفونی غوطه ور کرد. مطالعات نشان داده است که 70% گاوهایی که در زمان خشک شدن تعداد سلول های سوماتیک بالایی دارند، می توانند در طول دوره خشکی با اقدامات موثر مدیریت گاو خشک بهبود یابند. همچنین مشخص شده است که عفونت های جدید در 10-15% گاوهایی که در دوره خشکی درمان نمی شوند گسترش می یابد (Jones، 2009). درمان گاو خشک از بروز عفونت های جدید در اوایل دوره خشکی جلوگیری می کند.
طی چند سال گذشته، تولیدکنندگان بیشتری در حال آزمایش روش های انتخابی درمان گاو خشک برای کاهش هزینه های مرتبط با درمان زمان خشک کردن هستند. این روش به صورتی است که فقط بعضی از گاوها در زمان خشک شدن در مقابل همه گاوها درمان می شوند. برای موفقیت این نوع اقدامات مدیریتی، گله ها باید از استانداردهای کیفیت شیر برخوردار باشند از جمله:
- همه گاوهای گله عاری از ورم پستان مسری هستند.
- گله باید در یک برنامه آزمایش شیر ماهانه شرکت کنند.
- سوابق دقیق در مزرعه نگهداری می شود.
- از teat sealant برای خشک کردن همه گاوها استفاده می شود.
- کارکنان در زمینه مدیریت گاوهای خشک و سلامت کلی گله به خوبی آموزش دیده اند.
- گاوهای خشک در یک محیط خشک و تمیز به خوبی مدیریت می شوند.
- گله همیشه دارای تعداد سلول های سوماتیک (SCC) کمتر از 200000 است.
- گله از واکسن ورم پستان کلی فرم استفاده می کند.
- برای شناسایی عوامل بیماری زا که باعث ورم پستان می شوند، کشت های جداگانه برای کارتیه ها انجام می شود.
اگر حتی در یک منطقه استانداردهای مدیریتی وجود نداشته باشد، به دلیل عفونت های جدیدی که در دوره خشکی ایجاد شده اند، ممکن است در دوره شیردهی بعدی هزینه های درمان در مزرعه افزایش یابد.
برای ارزیابی اثربخشی برنامه گاو خشک، مهم است که در اولین آزمایش پس از زایش، سوابق SCC گاو را بررسی کنید و با آخرین آزمایش در دوره شیردهی قبلی مقایسه کنید. SCC پایین در آزمایش اول نشان می دهد که یا درمان گاو خشک به طور موثری باعث کاهش هرگونه عفونت موجود یا جلوگیری از عفونت های جدید در دوره خشکی می شود. افزایش SCC در اولین آزمایش در مقایسه با آخرین آزمایش شیردهی قبلی نشان می دهد که عفونت جدیدی در دوره خشکی ایجاد شده است. اگر این روند در بین سایر گاوها ادامه یابد، روش های مدیریت گاو خشک نیاز به ارزیابی مجدد دارند. این روش ها می تواند شامل مقاومت به دارو یا حساسیت به آنتی بیوتیک، روش های درمانی، جایگاه و محیط باشد. اگر SCC اولین آزمایش در مقایسه با SCC آخرین در دوره شیردهی قبلی بالا باقی بماند، یا درمان گاو خشک بی نتیجه بوده است یا اینکه عفونت نسبت به درمان مقاوم شده است، که ممکن است با عفونت های S. aureus رخ دهد. در این حالت، ما این نوع التهاب را به عنوان انتقال مزمن عنوان می کنیم. درمان موفقیت آمیز این حیوانات بسیار دشوار خواهد بود.
جایگاه و محیط زیست
گاوهای خشک هیچ تفاوتی با حیوانات دیگر مزرعه ندارند. باید محیطی برای آنها فراهم شود که قرار گرفتن در معرض کثیفی را به حداقل برساند. گاوهای خشک باید حرکت داشته باشند و در بستر بتونی نباشند. جایگاه عامل مهمی در کاهش جمعیت باکتریایی محیط بازی می کند. استال های کثیف، مرطوب یا گل آلود به طور مداوم انتهای پستانک ها را در معرض تعداد زیادی باکتری قرار می دهند. همچنین مهم است که سایه یا خنک کننده کافی ایجاد کنید. اگر فضای سایه دار کمی وجود داشته باشد، گاوها در روزهای گرم زیر این سایه بان جمع می شوند. این باعث جمع شدن کود قابل توجهی در مدت زمان کوتاهی می شود. تجمع کود باعث رشد باکتری های کلی فرم و سایر ارگانیسم های مخرب و همچنین زمینه تولید مگس می شود. عدم سایه می تواند منجر به عفونت های جدی پستان شود.
مگس ها ارگانیسم های ایجادکننده ورم پستان را حمل می کنند که به راحتی می توانند بروز ورم پستان را افزایش دهند. مگس ها با گاز گرفتن پستان باعث ورم پستان می شوند، که در نتیجه مناطق آسیب دیده ای ایجاد می کنند که محلی برای تجمع باکتری ها فراهم می کند. از بین بردن سایت های تولید مگس یکی از جنبه های کنترل مگس است. مگس ها در خوراک های فاسد یا کودی که در اطراف مزرعه جمع شده تولیدمثل می کنند. مهم است که در تابستان و پاییز برنامه کنترل مگس را در مزرعه خود اجرا کنید. علاوه بر این، این احتمال وجود دارد که مگس ها بتوانند ورم پستان را از گاوهای آلوده به غیر آلوده منتقل کنند و مهم است که گاوهای خشک از تلیسه های ابستن جدا شوند.
اگرچه گاوهای خشک ممکن است در تعداد سلول های سوماتیک فعلی گله شما سهیم نباشند، اما در آینده انها سهم دارند. برای حفظ سودآوری گله مهم است که روش های مدیریتی مناسب در این گروه از گاوها اجرا شود تا احتمال ورم پستان را کاهش دهد.
گروه علمی شرکت اگرین تک