موضوع این مطالعه بررسی عملکرد تولیدمثلی و نتایج فیزیولوژیکی تولیدمثلی گاوهای هلشتاین مدیریت شده برای تلقیح دوم یا بالاتر با برنامهShort-Resynch یا Day 25 Resynch می باشد. گاوها در دو گله شیری بطور تصادفی بعد از تلقیح اول اختصاص داده شدند به برنامه Short-Resynch (SR; n = 870) یا Day 25 Resynch (D25R; n = 917) و باقی ماندند تا 210 روز بعد از تلقیح اول یا اینکه از گله حذف شدند. گاوها در برنامهD25R هورمونGnRH را 25 روز بعد از تلقیح اول دریافت کردند، در حالیکه گاوها در برنامه SR ان را دریافت نکردند. گاوها در زمان تشخیص فحلی مجددا تا 32 روز بعد از تلقیح، تلقیح نشدند تا زمانیکه عدم ابستنی انها از طریق اولتراسونوگرافی تشخیص داده شد. گاوهای غیرابستن از هر دو تیمار با جسم زرد بزرگتر از 15 میلیمتر و یک فولیکول تخمدانی بزرگتر از 10 میلیمتر (از این به بعد گاوهایCL نامیده می شوند) دو تیمارPGF2α با فاصله 24 ساعت دریافت کردند، یک PGF2α 32 ساعت بعد از دومین تزریق دریافت کردند، و تلقیح همزمانی 16 تا 18 ساعت بعد انجام شد. گاوهایی که شرایط قرار گرفتن در گاوهایCL را نداشتند (گاوهای NoCL) برنامهOvsynch تغییر یافته دریافت کردند با افزودن پروژسترون (P4-Ovsynch؛ GnRH و یک سیدر داخلی استفاده شد و 7 روز بعد از برداشتن سیدر PGF2α دریافت شد، 24 ساعت بعد مجددا PGF2α دریافت شد، 32 ساعت بعد GnRH، و 16 تا 18 ساعت بعد تلقیح انجام شد). در برخی از گاوهای هر گروه، نمونه های خون جمع اوری شد و اولتراسونوگرافی در هر تیمار برای بررسی واکنش های تخمدان به همزمانی مجدد انجام شد. تعداد بالاتری از گاوها با تشخیص فحلی قبل از تشخیص عدم ابستنی در گاوهای تیمار(60.5%; n = 3,416) SR نسبت به(50.1%; n = 3,177) D25R تلقیح شدند، در حالیکه نرخ ابستنی به ازاء هر تلقیح(P/ AI) در 32 روز بعد از تلقیح بعد از تشخیص فحلی و قبل از تشخیص عدم ابستنی در گاوهای D25R (41.3%; n = 1,560) نسبت به گاوهای SR (37.6%; n = 1,961) بیشتر بود. در گاوهایی با عدم تشخیص ابستنی، میزان بالاتری از گاوها در تیمارD25R (84.3%;) نسبت به تیمارSR (77.0%) به گروه گاوهای با جسم زرد اختصاص یافتند. نرخ ابستنی به ازاء تلقیح در روز 32 برای تیمارD25R نسبت به تیمارSR بالاتر بود برای تمام تلقیح های همزمان شده (D25R = 43.0% vs. SR = 36.8%;) و برای گاوهای(D25R = 42.8% vs. SR = 33.8%)CL اما در گاوهای (D25R = 39.4% vs. SR = 44.0%) NoCL تفاوتی نداشت. نسبت خطر برای زمان ابستنی و نسبت گاوهایی که ابستن نشدند تا انتهای دوره مشاهده(D25R = 5.9% vs. SR = 6.7%) تفاوتی بین تیمارهایD25R وSR نداشت. تیمارGnRH انجام شده 25 روز بعد از تلقیح باعث افزایش تعداد گاوها با سطح پروژسترون بالاتر زا 1 نانوگرم در میلی لیتر شد(D25R = 80.5% vs. SR = 63.6%) و قطر فولیکول کمتر در گاوهای غیرابستن 32 روز بعد از تلقیح در تیمارD25R (16.2 ± 0.4 mm) نسبت به تیمار SR (17.5 ± 0.4 mm) شد؛ ولیکن، بر قطر فولیکول و قبل از تلقیح همزمان شده تاثیر نداشت. ما نتیجه گرفتیم که استفاده از برنامه های مدیریت تولیدمثل شامل روش هایD25R وSR برای گاوهای دارای جسم زرد و روشP4-Ovsynch برای گاوهای بدون جسم زرد منجر به احتمال ابستنی یکسان و نسبت برابر گاوهای غیرابستن تا روز 210 بعد از اولین تلقیح می شود.
استفاده از روش هایSR وD25R برای گاوهای حاوی جسم زرد در ترکیب با روشP4-Ovsynch برای گاوهای بدون جسم زرد منجر به نرخ مشابه از ابستنی و نسبت مشابه گاوهای غیرابستن در روز 210 بعد از اولین تلقیح می شود. بنابراین، هر دو روش های مدیریتی تولیدمثلی می تواند جایگزین های منطقی باشد برای مدیریت گاوهای شیری برای تلقیح دوم یا بالاتر باشد. دامدارهایی که موفق هستند یا توقع می رود که موفق باشند در تلقیح مجدد گاوها در فحلی تشخیص داده شده می توانند از برنامهSR استفاده کنند برای کاهش استفاده غیرضروریGnRH برای ابستن کردن گاوها، تعداد گاوهایی که تست ابستنی انجام می دهند و استفاده از همزمانی تلقیح بعد از تشخیص عدم ابستنی. در مقابل، برنامهD25R می تواند انتخابی باشد برای گله هایی که ترجیح می دهند تا عملکرد تولیدمثلی را بهینه کنند با حداکثر کردنP/AI و همزمانی تلقیح یا برای گله هایی که کمتر در تشخیص فحلی بعد از تلقیح قبلی موفق هستند. ما همچنین نتیجه گرفتیم که تیمار GnRH در 25 روز بعد از تلقیح مصنوعی برای گاوها در برنامهD25R مسئول تفاوت در الگوی تلقیح مجدد و نتایج فیزیولوژیکی به دست امده در زمان یا بعد از تشیخص عدم ابستنی می باشد.
گروه علمی شرکت اگرین تک
