تاثیر افزودنی شیمیایی بر جمعیت میکروبی، پروفایل تخمیری و پایداری هوازی سیلوی ذرت با یا بدون تنش مواجهه با هوا در زمان نگهداری را بررسی کردیم. ذرت علوفه ای با یا بدون افزودنی شیمیایی شامل سدیم بنزوات، پتاسیم سوربات، و سدیم نیتریت در 2 یا 3 لیتر در تن علوفه تازه بررسی شد. برای هر تیمار ده نمونه انتخاب شد. نیمی از نمونه ها برای 63 روز سیلو شدند، و نیمی دیگر برای دو ساعت در هفته در مجاورت هوا قرار گرفتند. ترکیب باکتریایی و قارچی علوفه تازه و سیلوی تیمار شده یا نشده با افزودنی انالیز شد. سیلوهای دارای افزودنی نسبت به بدون تیمارها پایداری هوازی بیشتری داشتند، حتی زمانیکه در زمان نگهداری در مواجهه با هوا قرار گرفتند، اما تعداد قارچ ها بر روی ژل اگار تحت تاثیر قرار نگرفت. ولیکن، افزودنی فراوانی نسبی مخمرهای مصرف کننده اسید لاکتیک را کاهش داد. در سیلوهای مواجهه شده با هوا، سیلوی تیمار نشده فراوانی نسبی بالاتری از Pichia kudriavzevii (مخمر جذب کننده لاکتات) نسبت به سیلوهای دارای افزودنی داشتند، در حالیکه سیلوی دارای افزودنی C. humilis داشت که معمولا قادر نیست تا لاکتات را جذب کند یا ان را خیلی به اهستگی جذب می کند. افزودنی پایداری هوازی را بهبود بخشید مخصوصا با جلوگیری از گونه های قارچ که می توانند لاکتات را مصرف کنند و باعث فساد هوازی شوند. طبق یافته های ما این اولین مطالعه ای بود که عملکرد خاص این افزودنی ها را بر جابه جایی جمعیت میکروبی در سیلوی ذرت مشخص می کرد.
Next-generation sequencing ابزارd مناسب برای بررسی عمل افزودنی شیمیایی است. استفاده از افزودنی شیمیایی پایداری هوازی سیلوی ذرت را بهبود بخشید. همانطور که در مطالعات قبلی گزارش شده است، ما یافتیم که تعداد مخمرهای کشت شده در ژل اگار نمی تواند به خوبی این یافته ها را توضیح دهد. ولیکن، تغییر جمعیت اصلی مخمرها بهبود پایداری هوازی ایجاد شده توسط افزودنی را بهتر توضیح می دهد. این اولین مطالعه است که نشان می دهد که پایداری هوازی می تواند با افزودنی شیمیایی از طریق تغییر در شیوع نسبی گونه های مختلف مخمر بهبود یابد.
گروه علمی شرکت اگرین تک
