هدف از این مطالعه ارزیابی فن آوری نظارت بر گاوهای شیری (PDMT) با اندازه گیری اثرات متغیر بر 3 بیماری پس از زایش بود: متریت (MET؛ n = 112) ، کتوز (KET؛ 46 نفر =) و هیپوکلسیمی (CAL؛ n = 90). متغیرهای PDMT شامل زمان خوابیدن، شمارش گام ها، دوره های خوابیدن، زمان نشخوار، زمان خوردن، مدت زمان خوردن، دمای شکمبه، تولید شیر، رسانایی شیر، درصد چربی شیر، درصد پروتئین شیر، نسبت درصد چربی: پروتئین، درصد لاکتوز شیر، و وزن بدن بود. معاینه رحم برای تعیین متریت در 3، 5، 7، 11، 14، 17، 19 و 21 روز پس از زایش انجام شد. از مقیاس 1 تا 3 استفاده شد و گاوهایی با امتیاز 2 ≥ به عنوان متریت طبقه بندی شدند. یک گاو تحت عنوان مبتلا به کتوز طبقه بندی شد وقتی هر یک از نمونه های خون که در روز 3، 7، 14 و 21 شیردهی جمع شده بودند بیش از حد آستانه بود (غلظت β-هیدروکسی بوتیرات بالاتر از 2/1 میلی مول در لیتر). هنگامی که هر یک از نمونه ها زیر آستانه کلسیم بود (غلظت کلسیم کمتر از 6/8 میلی گرم در دسی لیتر) یک گاو با هیپوکلسیمی طبقه بندی شد. روابط بین هر متغیر PDMT و وضعیت بیماری به صورت جداگانه با استفاده از روش GLM SAS 9.3 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. متوسط متغیرها در روز 21 شیردهی با وضعیت بیماری (بله یا خیر) برای متریت، کتوز یا هیپوکلسیمی مقایسه شد. گاوهای مبتلا به هیپوکلسیمی زمان کمتری را نشخوار کردند (466 در برابر 507 دقیقه در روز)، مدت طولانی تری خوابیدند (4/9 در مقابل 8.2 ساعت)، و فعالیت گردن کمتری نسبت به گاوهای فاقد هیپوکلسیمی نشان دادند (373 در مقابل 444 حرکت در روز). گاوهایی که دارای کتوز هستند زمان کمتری نشخوار کردند (447 در برابر 494 دقیقه در روز)، قدم های کمتر (3355 در مقابل 3723 قدم در روز) ، فعالیت گردن کمتر (351 در برابر 417 حرکت در روز)، زمان خوابیدن بیشتر (4/9 در مقابل 7/8 دقیقه در روز) نسبت به گاوهای فاقد کتوز داشتند. گاوهای چندشکم با کتوز دارای وزن بدن سنگین تری نسبت به گاوهای چند شکم فاقد کتوز بودند (753 در مقابل 715 کیلوگرم)، و شیر کمتری تولید کردند (31 در مقابل 37 کیلوگرم). گاوهای دارای متریت قدم های کمتری برداشتند (1104 در مقابل 1335 قدم در روز) و نسبت چربی به پروتئین بیشتری نسبت به گاوهای بدون متریت داشتند (35/1 در مقابل 18/1).
در این مطالعه تفاوت ها در بعضی از متغیرهای تشخیص داده شده توسطPDMT یافت شد زمانیکه گاوها بعد از زایش بیمار شدند. تغییر متغیرها برای تولیدکنندگان این شانس را ایجاد می کند تا ازPDMT در مزارع خود استفاده کنند. به منظور آشکار کردن علائم بیماری ها، می توان تغییرات رفتاری مانند کاهش نشخوار و زمان خوردن، کاهش فعالیت و وزن بدن، افزایش زمان دراز کشیدن و مقادیر بیشتر چربی شیر را مشاهده کرد. توجه به این نکته ضروری است که عدم تفاوت بین گاوهای با و بدون بیماری ممکن است نشان دهنده مفید نبودن متغیر باشد. بررسی مجموعه تغییرات زمانی گاوها ممکن است نتایج متفاوتی داشته باشد. در عوض، هدف از این مطالعه توصیف تفاوت های بیولوژیکی بین گاوهای با و بدون بیماری بود. PDMT استفاده شده در این مطالعه در حال حاضر نسخه های مختلفی از زمان انجام این مطالعه دارد و ممکن است بهتر از زمان حال بتوانند بیماری را پیش بینی کنند. فراتر از اصلاح اطلاعات جمع آوری اطلاعات در هر PDMT، جمع آوری مداوم این داده ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. استفاده از PDMT برای پیش بینی هیپوکلسیمی، کتوز و متریت امیدوارکننده است، اما کار مقایسه ای اضافی لازم است.
گروه علمی شرکت اگرین تک
