در طول سال 2018، تیم کشاورزی تحقیقاتی شمال نیویورک تحیقی انجام داد برای تعیین مطلوبیت پروتوکل های درمان بیماری های گوساله در گله های شیری شمال نیویورک، تعیین هزینه های درمان بیماری گوساله ها و هشدار در مورد مصرف انتی بیوتیک ها برای تامین اطمینان مصرف کنندهای محصولات دامی. گله ها بر اساس سه شاخص انتخاب شدند : 1- داشتن روش نوشته شده از درمان های انجام شده برای اسهال و مشکلات تنفسی 2- داشتن فایل الکترونیک یا کاغذی از ارشیو دام های درمان شده سالم شماره دام، دلیل درمان، تاریخ درمان، دارو و میزان استفاده شده 3- اجازه دسترسی به روش های درمان و رکوردهای درمانی. روش های درمانی از کل مزارع برای مقایسه با رکوردهای درمانی واقعی جمع اوری شد برای تعیین اینکه ایا یک دام طبق پروتوکل درمان شده است. دام ها دسته بندی شدند به صورت اینکه طبق پروتوکل درمان نشده اند به دلایل زیر: اگر لیست داروهای استفاده شده در درمان با داروهای نوشته شده در پروتوکل مشابه نبود، اگر درمان برای کل مدت نوشته شده در پروتوکل انجام نشد، و اگر میزان صحیح از دارو استفاده نشد. رکوردهای درمان از همه گله ها جمع اوری شد. رکوردها برای بررسی مطلوبیت پروتوکل ها بررسی شد برای ارزیابی تعداد و درصد گوساله هایی که در هر مزرعه با انها درمان شده اند، تعداد و درصد گوساله های ماده شیرخوار درمان شده در هر گله، و تعداد زمان هایی که هر دام درمان شده است در طول هشت ماه مطالعه (1 ژانویه تا 31 دسامبر). در طول بررسی رکوردها، اتفاقات به صورت مشکلات تنفسی، اسهال، ناف، متافیلاکسی، و موارد دیگر طبقه بندی شدند. موارد دیگر شامل: نفخ، بیماری مفصل، چشم صورتی، عفونت گوش و آرتروز است. اگر چندین درمان برای حیوان در یک دوره بیماری انجام شود، این به عنوان یک واقعه در نظر گرفته می شود (به عنوان مثال، یک درمان پنج روزه برای عفونت ناف = یک واقعه). برای استاندارد سازی هزینه درمان در مزارع شرکت کننده، هزینه های هر درمان براساس قیمت خرید دارو تعیین شد. سپس هزینه درمان فردی و کل هزینه درمان برای هر تلیسه محاسبه شد. توجه به این نکته مهم است که فقط هزینه دارو در محاسبه هزینه لحاظ شده است. در مجموع 6255 پرونده درمانی، از 2618 گوساله ماده از هشت مزرعه شیری شمال نیویورک بین 1 ژانویه تا 31 آگوست 2018 جمع آوری شده است. اندازه متوسط گله 1836 گاو با دامنه 709 تا 3240 بود. اندازه متوسط گله تلیسه 2056 با دامنه 810 تا 3006 بود. در کل، این مطالعه تقریباً 14391 حیوان غیر شیرده را شامل شد. متوسط اندازه گله گزارش شده در این ازمایش بزرگتر از بسیاری از گله های شمال نیویورک است. این به این علت است که گله های کوچک که برای این ازمایش در نظر گرفته شدند حداقل یکی از سه شرط گفته شده را نداشتند. در مجموع 5،732 (91.59 درصد) از درمان ها به گوساله های ماده طبق پروتکل نوشته شده در مزرعه انجام شد. انطباق در بین گله ها از 73.58 تا 100 درصد بود. انطباق پروتکل در حوادث درمانی مشابه بود و از 90.03 درصد انطباق با ذات الریه تا 100 درصد انطباق با درمان های دسته بندی شده در سایر موارد را شامل می شد. انطباق با پروتکل های درمانی در این مطالعه بسیار زیاد بود. توجه به این نکته مهم است که مزرعه ای که 100 درصد انطباق داشت، همه رویدادها و معالجه ها را در Dairy Comp 305 ثبت می کرد، و هیچ سابقه کاغذی وجود نداشت. این مطالعه مشاهده ای فقط سوابق را با پروتکل ها مقایسه می کند. ما ارزیابی نکردیم که سوابق در مزرعه چقدر دقیق بوده است (یعنی آیا پرونده درمان با آنچه واقعاً به گوساله ارائه شده مطابقت دارد؟). همچنین توجه به این نکته مهم است که سه مزرعه هیچگونه مورد درمانی را برای گوساله های کمتر از 31 روز گزارش نکردند. متوسط سن درمان 77 روز بود (دامنه = 0 تا 626؛ جدول 1). بیشترین تعداد گوساله ها بین 8 تا 31 روز تحت درمان قرار گرفتند، در درجه اول اسهال و 61 تا 120، در درجه اول اسهال (شکل 1). فقط 14 تلیسه پس از سن 365 روز درمان شدند، 9 مورد برای ذات الریه و پنج مورد برای "موارد دیگر". درمان عفونت های ناف در اوایل زندگی، با میانگین سنی 19/12 روز انجام شد، اما از سه تا 73 روز متغیر بود (جدول 1). درمان های اسهال در چند ماه اول زندگی با میانگین سنی 05/13 روزگی انجام شد اما از 0 تا 104 روز متغیر بود. متوسط هزینه درمان برای هر رویداد 8.08 دلار برای هر حیوان بود که دامنه آن بین 0.09 تا 34.28 دلار بود. متوسط کل هزینه درمان (های) هر حیوان در طی هشت ماه 18.17 دلار، با دامنه 0.20 تا 129.10 دلار بود. متوسط هزینه درمان هر رویداد از 1.12 دلار برای اسهال (0.35 تا 29.12 دلار) و عفونت های ناف (0.20 تا 29.12 دلار) ، تا 9.08 دلار برای ذات الریه (0.09 تا 34.28 دلار) و 9.57 دلار برای متافیلاکسی (0.489 تا 9.79 دلار) بود. توجه به این نکته مهم است که ما برای هزینه درمان فقط هزینه دارویی را که تجویز شده ارزیابی کرده ایم. هزینه های مرتبط با نیروی کار، تجهیزات (سوزن، سرنگ، لوله IV و غیره)، تولید شیر از دست رفته در آینده، افزایش هزینه پرورش گوساله مربوط به تلفات در کارایی خوراک، نرخ رشد و همچنین هزینه های مربوط به توسعه گله و خطر مرگ را ارزیابی نکردیم. گوساله هایی که تحت درمان قرار گرفتند به طور متوسط در طی هشت ماه 2.19 بار با دامنه 1 تا 9 بار تحت درمان قرار گرفتند.
نتیجه گیری: دو مورد از بزرگترین چالش ها با این پروژه شناسایی و متعاقباً ثبت نام در مزرعه هایی بود که پروتکل های درمان و سوابق دقیق درمان گوساله شامل شناسه، تاریخ درمان، دلیل درمان، تجویز دارو و دوز مصرفی گوساله را نوشته بودند. بسیاری از مزارع پروتکل های درمانی گوساله را ننوشته اند. بسیاری از انها یا رکوردهای درمانی را نگهداری نمی کنند یا رکوردهای خیلی کمی را دارند که شامل اطلاعات ضروری نمی شود. این موضوع از هر دو جنبه اسایش دام و سلامت غذایی انسان ها نگران کننده است. بدون پروتوکل های ثبت شده، یک کارگر ممکن است که نداند چگونه تشخیص دهد که یک دام را بطور مناسبی درمان کند بر اساس نشانه هایی که می بیند. انها ممکن است که منتظر بمانند تا سایر کارگرها یا مدیر بیایند. اگر کارگری که بطور معمول دام ها را درمان می کند مرخصی باشد، گوساله ها در مدت نبودن ان کارگر مجبور به تحمل بیماری می شوند. این روشی نامناسب است و می تواند به راحتی جلوگیری شود. پروتوکل های نوشته شده باید تشخیص داده شوند برای اینکه چه چیزی را در دام پیگیری کنید و چه درمانی استفاده کنید. این موضوع باید شامل انتی بیوتیک استفاده شده، میزان مصرف، محل تزریق، تعداد دفعات مصرف می شود. اگر فقط کارگرهای مشخصی باید دام ها را درمان کنند، تمام کارگرها باید بدانند که انها چه کسانی هستند و چگونه با انها تماس بگیرند. بدون رکورهای ثبت شده درمان، مشخص نمی شود که کدام دام درمان شده است. این می تواند منجر به این شود که دام ها در دوره منع کشتار به علت مصرف انتی بیوتیک به کشتارگاه فرستاده شوند. چونکه هر دو عامل بالا نگران کننده است، این مطالعه نشان داد که با نوشتن روش های درمانی و همچنین رکوردبرداری های ثبت شده انطباق و مطلوبیت روش های درمانی بالا است.
گروه علمی شرکت اگرین تک