پاسخ گاوهای شیری به جایگزینی تفاله برای غلات و علوفه یکنواخت نبوده است، و تنش حرارتی ممکن است بر واکنش گاوهای شیری به این جایگزینی تاثیر بگذارد. اثرات جایگزینی تفاله برای سیلوی ذرت و دانه جو بر مصرف خوراک، عملکرد، و پارامترهای شکمبه با استفاده از 8 گاو چند شکم هلشتاین در یک طرح مربع لاتین با دوره های 21 روزه بررسی شد. گاوها در اواسط شیردهی (4/45 کیلو تولید شیر و 116 روز شیردهی) با متوسط وزن 664 کیلوگرم بودند. تیمارها به صورت زیر بودند: صفر درصد تفاله (کنترل، 5/38 درصد دانه جو و 3/20 درصد سیلوی ذرت)، 12 درصد تفاله (5/32 درصد جو و 3/14 درصد سیلو)، 18 درصد تفاله (5/29 درصد جو و 3/11 درصد سیلو)، 24 درصد تفاله (5/26 درصد جو و 3/8 درصد سیلو). گاوها تحت تنش حرارتی ملایم بودند و متوسط THI 5/70 بود، افزایش تفاله باعث کاهش خطی نرخ تنفس شد. افزایش تفاله در جیره باعث افزایش خطی ماده خشک مصرفی و قابلیت هضم NDF شد. قابلیت هضم ماده خشک و ماده الی با افزایش تفاله تمایل به افزایش خطی داشت. تولید شیر، شیر تصحیح شده و ترکیبات شیر تفاوتی نداشت. افزایش تفاله در جیره باعث کاهش خطی در کارایی خوراک و امونیاک شکمبه و تمایل به کاهش خطی در MUN گردید.pH شکمبه و نسبت استات به پروپیونات تحت تاثیر تیمارها نبود. غلظت کل اسیدهای چرب شکمبه بطور خطی افزایش یافت. با افزایش تفاله، میزان استات و بوتیرات تمایل به افزایش داشت در حالیکه میزان پروپیونات و ایزووالرات تمایل به کاهش خطی داشت. نتایج نشان داد که تحت شرایط تنش حرارتی ملایم، تفاله می تواند تا سطح 24 درصد بطور موفقیت امیزی جایگزین دانه جو و سیلوی ذرت بدون تاثیر منفی بر تولید و pH شکمبه شود.
تحت شرایط تنش حرارتی ملایم، جایگزینی سیلوی ذرت و دانه جو با تفاله نرخ تنفس را کاهش و مصرف خوراک را افزایش داد که بیانگر افزایش مقاومت به تنش حرارتی ملایم است. این جایگزینی تاثیری بر تولید شیر و ترکیب ان یا pH شکمبه نداشت. غلظت استات و بوتیرات تمایل به افزایش داشت که منجر به حفظ درصد چربی شیر شد. بطور کلی، نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن تفاله تا سطح 24 درصد در جیره گاوهای شیری به جای دانه جو و سیلوی ذرت می تواند ماده خشک مصرفی را افزایش دهد بدون تاثیر منفی بر شرایط شکمبه و عملکرد گاوهای شیری پرتولید اواسط شیردهی تحت شرایط تنش حرارتی ملایم.
گروه علمی شرکت اگرین تک
