طبق تحقیقات دانشگاه ویسکانسین دو راه کلی برای حفظ ابستنی تلیسه های شیری در حال رشد بدون چاق شدن خیلی زیاد وجود دارد. یکی از انها رقیق کردن مواد مغذی در یک جیره کامل با علوفه های حجیم و کم انرژی است. روش دیگر تهیه جیره با تراکم بالای مواد مغذی، اما با محدودیت مصرف است.
Wayne Coblentz محقق دانشگاه ویسکانسین عملکرد تلیسه های تغذیه شده با یک جیره متراکم با یک استراتژی تغذیه محدود مطالعه کردند. انها دلایل سودمندی جیره حجیم با دسترسی ازاد را بیان کردند:
- زمان طولانی تر ماندگاری در دستگاه گوارش
- کاهش نرخ عبور
- قابلیت هضم بالاتر خوراک
- کاهش دفع مدفوع
- بهبود کارایی خوراک
اما مشکلاتی نیز این روش دارد که عمده ان این است که تلیسه ها کمتر استراحت می کنند و سر و صدای بیشتری می کنند.
Coblentz و همکاران انها بررسی کردند که چگونه محدودیت خوراک و هل دادن متعدد خوراک بر عملکرد رشد تلیسه های هلشتاین ابستن تاثیر می گذارد زمانیکه انها جیره با علوفه بالا و مواد مغذی متراکم را که عمدتا شامل علوفه یونجه (61 درصد) و سیلوی ذرت (38 درصد) بود را مصرف می کردند.
در این مطالعه، 128 تلیسه هلشتاین در یک ازمایش 91 روزه استفاده شدند، با گروه بندی در جایگاه های 8 عددی با وزن مشابه. هر جایگاه با 8 فری استال و 8 گردن گیر مجهز شد. سیستم انفرادی تغذیه باعث حمایت از تلیسه ها از رفتارهای تهاجمی سایر دام ها بود.
نیمی از جایگاه ها دسترسی ازاد به جیره داشتند (100 درصد نرخ تراکم در اخور)، درحالیکه نصف دیگر دو جایگاه خوراک را مسدود کردند که باعث محدودیت دسترسی به خوراک با تراکم 133 درصد در اخور شد. هر تلیسه در دو گروه دسترسی ازاد به فری استال (100 درصد تراکم در کل مطالعه) داشت. فری استال ها در سطح استراحت تشک داشتند که با یک لایه کم عمق از بستر الی پوشیده شده بود، برای تضمین اینکه انها بستر خود را مصرف نمی کنند.
نصفی از هر دو گروه دسترسی به هل دادن خوراک برای هر 90 دقیقه داشتند، در حالیکه نیمی دیگر هل دادن خوراک برای هر 3 ساعت در طول روز داشتند. خوراک به همه گروه ها روزی یک یار در ساعت ده صبح توزیع شد، و بیشتر خوراک در کل گروه ها در 9 ساعت خورده شد.
نتایج نشان داد که تلیسه هایی که دسترسی ازاد به خوراک داشتند به میزان اندک وزن نهایی بالاتری داشتند، اما رشد کلی و متوسط افزایش وزن روزانه تفاوتی بین دو تیمار نداشت. دفعات هل دادن خوراک نیز تاثیر معنی داری بر نتایج نداشت.
محققین نتیجه گرفتند که تلیسه ها می توانند در جیره های با انرژی بالا و براساس علوفه در برنامه های تغذیه محدود شامل محدودیت متوسط در اخور به رشد قابل قبولی برسند. ولیکن، نتیجه گیری آنها با توجه به این نکته مهم است که سایر انواع استرس باید برای آن حیواناتی که با محدودیت تغذیه می کنند، به حداقل برسد.
در بسیاری از دامداری ها، اثرات تراکم زیاد در اخور نمی تواند از تعداد فری استال ها، یا فضای کافی برای تلیسه ها در جایگاه، یا سایر انواع تنش ها جدا شود.
تیم تحقیق هشدار داد که نتایج مطالعه نباید به عنوان یک دستورالعمل برای تغذیه محدود تلیسه ها در تمام شرایط تولید تفسیر شود. آنها معتقدند که نتایج مشابه بین دو گروه احتمالاً به دلیل وجود تلیسه با اندازه مشابه در هر جایگاه است، و تلیسه های دارای محدودیت تغذیه ای دارای فضای استراحت کافی در یک محیط تمیز و کم استرس بودند، همچنین جایگاه های خوراک احتمالاً تلیسه های مغلوب را در برابر هم گله ای ها با رفتار تهاجمی محافظت می کنند، و نهایتا سایر انواع استرس را به حداقل رساندند.
گروه علمی شرکت اگرین تک