اثرات بیماری بالینی پس از زایش در گاوهای شیری

در اینجا به بررسی اثرات بیماری بالینی پس از زایش بر تولید، تولیدمثل و حذف می پردازیم.

تغییرات متابولیکی و هورمونی در دوره زایش گاو شیری هم عمیق و هم قابل توجه است. انتقال به حالت غیر باردار و شیرده از حالت باردار و غیرشیرده منجر به توزیع مجدد گسترده بافت های بدن می شود که تمام سیستم های اصلی بدن را درگیر می کند. گزارش شده است که تا 60% گاوهای شیرده ممکن است در 60 روز اول شیردهی به بیماری های متابولیک یا عفونی مبتلا شوند (Bisinotto، 2012).

هزینه ها

با توجه به اینکه به طور بالقوه 60 % گاوهای شیری شیرده ممکن است حداقل در 60 روز اول شیردهی تحت تأثیر 1 اختلال قرار بگیرند، هزینه های بهره وری مربوط به تشخیص، درمان، کارگر و زیرساخت ها یک فرصت سود قابل توجه برای دامپروری ها است. این متغیرها هزینه بیولوژیکی مداوم بیماری را که مستقیماً بر کل تولید در دوره شیردهی، باروری گاو و خطر حذف آن تأثیر می گذارد، حساب نمی کنند. برای ارائه یک مثال، هیپوکلسیمی (از جمله هیپوکلسیمی تحت بالینی) یکی از گسترده ترین شرایط متابولیکی برای گله های شیری مدرن است.

حدود 60٪ گاوهای شیرده ممکن است در 60 روز اول شیردهی به بیماری های متابولیک یا عفونی مبتلا شوند.

اکنون به خوبی درک شده است که اگرچه تقریباً 5% از گاوها در ایالات متحده ممکن است تحت تأثیر تب شیر بالینی قرار بگیرند، اما تقریباً 50 % از گاوهای اطراف زایش ممکن است دچار هیپوکلسیمی تحت بالینی شوند. تحقیقات اولیه حاکی از آن بود که گاوی که دچار هیپوکلسیمی بالینی است 9 برابر بیشتر از گاوهایی که تب شیر ندارند، علائم کتوز را نشان می دهد (چمبرلین و همکاران 2013). لیانگ و همکاران گزارش دادند که 1 مورد هیپوکلسیمی به تنهایی هزینه اولیه تقریباً 102 دلار (دامپزشکی و کارگری) و 161 دلار اضافی زیان های آینده (خطر حذف، باروری، تولید) داشته است.

در طول 3 هفته آخر ابستنی، به دلیل رشد جنین و تولید آغوز، انرژی مورد نیاز افزایش می یابد. غده پستانی در 4 روز پس از زایش در مقایسه با رحم در 250 روز حاملگی، تقاضا برای گلوکز را 3 برابر، اسیدهای آمینه را 2 برابر و اسیدهای چرب را 3 برابر افزایش می دهد. در همان زمان، مصرف ماده خشک در ابتدای شیردهی کاهش می یابد. این عدم تطابق بین میزان مصرف مواد مغذی و تقاضا باعث ایجاد تعادل انرژی منفی در پایان ابستنی می شود که چندین هفته پس از زایش طول می کشد و دوره اوایل شیردهی به طور معمول با افزایش بروز اختلالات مشخص می شود که تولید و بقا را به خطر می اندازد. در یک بررسی از 26 آزمایش، تعادل انرژی مثبت در روز 50 شیردهی با حداکثر تعادل منفی انرژی در 11 روز پس از زایش حاصل شد (Brixy 2005).

اثرات کوتاه مدت

Pérez-Baez و همکاران (2019) یک مطالعه را با استفاده از داده های 476 گاو از 9 آزمایش انجام شده در واحد گاوداری تحقیقاتی دانشگاه فلوریدا انجام دادند. نویسندگان اثر متریت، کتوز و ورم پستان بالینی را بر میزان تولید شیر در 28 روز اول شیردهی ارزیابی کردند. به طور خلاصه، نتایج اصلی این بود:

• گاوهایی که به متریت مبتلا شدند ، 4.5 کیلوگرم در روز ECM کمتری در مقایسه با گاوهایی که متریت نداشتند تولید کردند (29.0 در مقابل 34.5 کیلوگرم در روز).

• تولید ECM برای گاوهایی که به ورم پستان بالینی مبتلا شده اند کمتر از گاوهایی است که به ورم پستان بالینی مبتلا نشده اند (7/28 در مقابل 6/33 کیلوگرم در روز).

• جالب اینجاست که محققان گزارش کردند که ECM در گاوهای مبتلا به کتوز بیشتر است. یک تعامل بین کتوز و شکم زایش وجود داشت، که نشان داد تولید ECM برای گاوهای شکم اول که دچار کتوز می شوند بیشتر از گاوهای شکم اول است که کتوزیس ایجاد نکرده اند (38.1 در مقابل 28.6 کیلوگرم در روز)، در حالی که ECM برای گاوهای چند شکم که کتوز داشتند شبیه به گاوهای چند شکم بود که کتوز (36.4 کیلوگرم در روز) نداشتند.

این مطالعه کاهش تولید را در طی 4 هفته اول شیردهی در گاوهایی که در دوره پس از زایش به متریت یا ورم پستان مبتلا شده اند، نشان داد.

اثرات بلند مدت

بیشتر مشکلات متابولیکی گاو شیری در طی 2 هفته اول شیردهی اتفاق می افتد. در مرور چندین آزمایش، محققان دریافتند که تقریباً از هر 3 گاو تازه زا در 3 هفته شیردهی حداقل یک گاو 1 بیماری بالینی دارد. در نتیجه، میزان حذف در اوایل شیردهی افزایش می یابد. گزارش شده است كه تقریباً 25% از گاوهایی كه گله را ترك می كنند در 60 روز اول شیردهی این كار را انجام می دهند.

مطالعه ای که اخیراً در یک گاوداری شیری 5000 راسی از فلوریدا انجام شده است، تأثیرات بیماری های بالینی را در دوره تازه زا بر تولید شیر، تولیدمثل و میزان حذف گاوهای هلشتاین ارزیابی کرده است. محققان (Carvalho و همکاران ، 2019) 5،085 راس گاو (1814 شکم یک و 3،271 مولد) را با توجه به بروز بیماری بالینی در طی 21 روز اول شیردهی به عنوان گاو سالم یا گاو با بیماری های بالینی منفرد یا چندگانه طبقه بندی کردند: جفت ماندگی/ متریت، ورم پستان، لنگش، مشکلات گوارشی و مشکلات تنفسی.

در طی 21 روز اول شیردهی، 30.2% از گاوهای تازه زا دارای حداقل 1 بیماری بالینی بودند: جفت ماندگی/ متریت 21.6%، ورم پستان 5.7%، لنگش 1.5%، مشکل گوارشی 5.5% و بیماری تنفسی 0.6%.

تولید شیر: بیماری بالینی در طی 21 روز اول شیردهی باعث کاهش بازده 305 روزه تولید شیر شد. در حالی که گاوهای تازه زا سالم در طول 305 روز شیردهی 10499 کیلوگرم ECM تولید کردند، گاوهای دارای بیماری بالینی منفرد یا چندگانه در طول دوره تازه زا به ترتیب 10104 و 9783 کیلوگرم (3.8 و 6.8 درصد کمتر) تولید کردند.

• عملکرد باروری: اگرچه هیچ تفاوتی در زمان تلقیح اول مشاهده نشد (به طور متوسط 81 روز)، گاوهایی که دارای 1 یا چند بیماری بالینی بودند، در طول 305 روز شیردهی کاهش (به ترتیب 6/6 و 8/17 درصد) را در نرخ ابستنی داشتند. علاوه بر این، از دست دادن بارداری پس از روز 45 ابستنی برای همه تلقیح ها در طول 305 روز شیردهی در گاوهایی که بیماری های بالینی دارند (23.6%) بیشتر از گاوهای سالم (13.9%) بود.

• میزان حذف: همانطور که انتظار می رفت، تعداد بیشتری از گاوهایی که در طول دوره تازه زا از بیماری های بالینی رنج می بردند، گله را ترک کردند. درصد حذف گاوها در 305 روز شیردهی، از 23% در گاوهای تازه زا سالم به 36% و 54% در گاوهایی که با بیماری بالینی منفرد و چندگانه در طی 21 روز اول شیردهی اول تشخیص داده شدند، افزایش یافت.

در نتیجه، این مقاله پیامدهای مخرب طولانی مدت بیماری های بالینی را در طول دوره تازه زا در تولید شیر، تولیدمثل و حذف گاوهای شیری نشان می دهد. روش های خوب مدیریتی همراه با یک برنامه تغذیه ای مناسب باید در طول دوره انتقال برای جلوگیری از بیماری های بالینی و خسارات اقتصادی مرتبط با آنها اجرا شود

گروه علمی شرکت اگرین تک