این بررسی با هدف ارائه یک نمای کلی از اثربخشی مخمر بر عملکرد رشد، pH شکمبه، میکروبیوتای شکمبه، و ارتباط آنها با کیفیت گوشت و شیر در نشخوارکنندگان است. عمل تغذیه نشخوارکنندگان با جیره های با غلات بالا در تلاش برای افزایش سرعت رشد و افزایش وزن معمولا منجر به تولید بیش از حد اسیدهای چرب اشباع در محصولات حیوانی و افزایش بروز اسیدوز شکمبه ای می شود. افزودن مخمر در دوز و سطح زنده‌مانی مناسب می‌تواند با اثرات اسیدی این جیره های غذایی با غله بالا در شکمبه مقابله کند و ترکیب اسیدهای چرب محصولات حیوانی را به صورت مثبت تغییر دهد. مخمر اعمال خود را با رقابت با باکتری های تولید کننده لاکتات (Streptococcus bovis و Lactobacillus) برای قند موجود و تشویق رشد باکتری های استفاده کننده از لاکتات (Megasphaera elsdenii) انجام می دهد.M. elsdenii شناخته شده است که لاکتات را به بوتيرات و پروپيونات تبديل مي کند که منجر به کاهش تجمع لاکتات مي شود و در نتيجه pH شکمبه بالاتر مي رود. جالب توجه است که اين يک محيط مساعد براي تکثير باکتري‌هاي توليدکننده اسيد واکسنيک (Butyrivibrio fibrisolvens) و تک ياخته‌هاي مژک دار ايجاد مي‌کند که گزارش شده است که هر دو غلظت trans-11 و cis-9trans-11-CLA اسيد لينولئيک مزدوج (CLA) در محدوده pH بين 5.6 و 6.3 را در شکمبه افزايش مي‌دهند. همچنين گزارش شده است که افزودن مخمر به جیره غذايي نشخوارکنندگان به طور مثبت مسير بيوهيدروژناسيون شکمبه ای را براي تولید بيشتر واسطه هاي بيوهيدروژناسيون مفيد (cis-9trans-11-CLA و trans-11) تغيير مي دهد. اين بدان معنا است که منابع غذايي بيشتري از اسيد لينولئيک، اسيد لينولنيک و اسيد اولئيک همراه با واسطه هاي بيوهيدروژناسيون مفيد (cis-9trans-11-CLA و trans-11) از بيوهيدروژناسيون کامل در شکمبه فرار مي کنند تا در شير و گوشت جذب شوند. با اين حال، مطالعات بيشتري براي اثبات ادعاي ما مورد نياز است. بنابراين، تکنيک‌هايي مانندtranscriptomics بايد براي شناسايي سطوح بيان رونوشت mRNA ژن‌هايي مانند stearoyl-CoA desaturase، اسيد چرب سنتاز وelongase اسيدهاي چرب با زنجيره بسيار بلند 6 در عضله استفاده شود. سويه هاي مختلف مخمر بايد در دوزها و سطوح زنده ماندی متفاوت بر روي مشخصات اسيدهاي چرب محصولات حيواني و همچنين اسيد واکسنيک و ترکيب اسيد رومنيک آن آزمايش شوند.
گزارش شده است که مخمر باعث افزايش مصرف خوراک و سرعت رشد در نشخوارکنندگان جوان و همچنين بهبود توليد شير و چربي شير در گاوهاي شيري مي شود. اين مي تواند به دليل توانايي مخمر براي تحريک هضم فيبر و تثبيت PH شکمبه باشد. مخمر در دوز و سطح زنده ماندی مناسب در يک جيره کنسانتره ای مي‌تواند با رقابت با باکتري‌هاي مولد لاکتات (S.bovis و Lactobacillus) براي قند موجود و تامين مواد مغذي براي تشويق به رشد باکتري هاي استفاده کننده لاکتات (M. elsdenii) اثرات اسيدي جيره‌هاي با کنسانتره بالا در شکمبه را خنثي کند. M. elsdenii شناخته شده است که لاکتات را به بوتيرات و پروپيونات تبديل مي کند که منجر به کاهش تجمع لاکتات مي شود. اين باعث افزايش pH شکمبه براي حمايت از تکثير برخي از باکتري هاي مفيد مانند B. fibrisolvens مي شود. اين گروه از باکتري ها (B. fibrisolvens) مسئول بيوهيدروژناسيون اسيد لينولئيک براي توليد trans-11 (پيش ساز cis-9trans-11) و cis-9trans-11 هستند. علاوه بر اين، تک ياخته‌هاي مژک دار همچنين توليد اسيد استئاريک در شکمبه را با ترکيب trans-11، cis-9، و trans-11 در سلول‌هاي خود کاهش مي‌دهند تا از تبدیل انها به اسيد استئاريک جلوگیری کنند. جالب است که هر دو در pH شکمبه بالاي 5.6 به خوبي رشد مي کنند. گزارش شده است که افزودن مخمر به جيره نشخوارکنندگان مسير بيوهيدروژناسيون شکمبه ای را براي تولید بيشتر واسطه هاي مفيد بيوهيدروژناسيون (trans-11 و cis-9، trans-11) تغيير مي دهد. اين بدان معنا است که منابع غذايي بيشتري حاوی اسيد لينولئيک، اسيد لينولنيک و اسيد اولئيک همراه با واسطه هاي مفيد بيوهيدروژناسيون (cis-9trans-11-CLA و trans-11) از بيوهيدروژناسيون کامل در شکمبه فرار مي کنند تا در شير و گوشت جذب شوند. با اين حال، عوامل متعددي مانند دوز مخمر، زنده ماندی مخمر، سن حيوان، گونه و نژاد حيوان، وضعيت فيزيولوژيکي حيوان، مدت زمان استفاده از مخمر، ترکيب جیره غذايي و محيط ممکن است بر پاسخ حيوان به مکمل مخمر تأثير بگذارد.
گروه علمی شرکت اگرین تک
