تأثیر نمک های کلسیمی اسیدهای چرب و سطح پروتئین تجزیه پذیر شکمبه بر متابولیسم نیتروژن و عملکرد گاوهای شیری تغذیه شده با جیره های سیلوی ذرت

این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات ترکیب نمک‌های کلسیمی اسیدهای چرب روغن سویا (CSFA) و دو سطح پروتئین تجزیه‌پذیر شکمبه (RDP) بر مصرف خوراک، تخمیر شکمبه ای، متابولیسم نیتروژن و عملکرد گاوهای شیرده تغذیه ‌شده با جیره‌های مبتنی بر سیلوی ذرت حاوی 164 گرم بر کیلوگرم پروتئین خام و 72/6 مگاژول بر کیلوگرم انرژی خالص طراحی شد. هشت گاو هلشتاین کانوله شده شکمبه (207 روز شیردهی و 33.4 کیلوگرم در روز تولید شیر) در طرح مربع لاتین 4 × 4 با ساختار فاکتوریل 2 × 2 استفاده شدند. تیمارها شامل جیره با یا بدون CSFA به میزان 33.2 گرم بر کیلوگرم ماده خشک (DM) همراه با RDP کم (98 گرم بر کیلوگرم DM) یا زیاد (110 گرم بر کیلوگرم DM) بود. تولید پروتئین میکروبی با استفاده از تکنیک نمونه‌برداری از هزارلا همراه با 15N به عنوان یک نشانگر میکروبی مورد ارزیابی قرار گرفت. هیچ اثر متقابلی بین CSFA و RDP برای همه متغیرهای مورد تجزیه و تحلیل وجود نداشت. مکمل چربی باعث کاهش دریافت مواد مغذی (به جز عصاره اتری)، تمایل به افزایش زمان نشخوار و افزایش pH شکمبه شد. نمک‌های کلسیمی اسیدهای چرب قابلیت هضم شکمبه ای ماده خشک و مواد آلی را کاهش یافت و تمایل به کاهش قابلیت هضم شکمبه ای NDF داشتند. CSFA بر جریان‌های شکمبه‌ای نیتروژن کل غیر آمونیاکی و نیتروژن میکروبی غیر آمونیاکی تأثیری نداشت، اما کارایی تولید پروتئین میکروبی را افزایش داد. گاوهایی که با CSFA تغذیه شدند، تولید شیر، راندمان خوراک، و نیتروژن ترشح شده در شیر (گرم در کیلوگرم نیتروژن مصرفی) بیشتر و میزان چربی شیر کمتری در مقایسه با همتایانشان داشتند. گاوهایی که با جیره‌های با RDP پایین تغذیه می‌شدند، مصرف پروتئین خام (CP) بیشتری داشتند در مقایسه با گاوهایی که با جیره‌های با RDP بالا تغذیه می‌شوند. گاوهایی که با RDP پایین تغذیه می‌شوند نسبت استات به پروپیونات بیشتری نسبت به گاوهایی که با RDP بالا تغذیه می‌شوند داشتند. RDP پایین باعث کاهش قابلیت هضم نشاسته و تجزیه شکمبه ای پروتئین و تمایل به افزایش تولید شیر و کاهش میزان پروتئین شیر داشت اما بر راندمان تولید پروتئین میکروبی در مقایسه با RDP بالا تأثیری نداشت، بنابراین، RDP پایین باعث افزایش نیتروژن غیر میکروبی غیرآمونیایی و کاهش دفع نیتروژن در ادرار شد، در حالی که CSFA مصرف خوراک را کاهش داد و کارایی تولید پروتئین میکروبی را در گاوهای اواسط شیردهی بهبود بخشید. با این حال، سطح RDP و CSFA هیچ اثر متقابلی را نشان نمی‌دهد.

افزودن CSFA به جیره باعث کاهش مصرف خوراک، تولید چربی شیر و قابلیت هضم ماده آلی در شکمبه می شود، در حالی که کارایی تولید میکروبی را افزایش می دهد و منجر به جریان مشابه نیتروژن غیرامونیاکی، تولید پروتئین و لاکتوز شیر می شود. تجزیه پذیری کم پروتئین جیره باعث افزایش خروج نیتروژن غیرامونیاکی غیرمیکروبی از شکمبه و کاهش دفع نیتروژن ادراری بدون تاثیر بر تولید پروتئین شیر و تولید شیر تصحیح شده با چربی می شود. اگرچه CSFA و RDP اثرات افزایشی را نشان می‌دهد، استفاده از CSFA غیراشباع و سطح پایین‌تر RDP ممکن است کارایی مصرف نیتروژن را در گاوهای شیری اواسط شیردهی افزایش دهد.

گروه علمی شرکت اگرین تک