گلیسرول اگرچه یک ماده غذایی جذاب برای گاوها است، همچنین یک محصول جانبی است که طیف گسترده ای از کاربردهای صنعتی دارد. گلیسرول دارای ارزش بالقوه در دامپروری است زیرا متابولیسم و بازده خوراک را بهبود می بخشد و می تواند علائم کتوز را کاهش دهد. داده ها نشان می دهد که گلیسرول می تواند یک جایگزین جزئی مناسب غلات در جیره گاوها در طول دوره انتقال و در ابتدای شیردهی باشد. تأثیر بر عملکرد شیر قابل توجه نیست، اما گلیسرول اغلب محتوای چربی شیر را کاهش می دهد. گنجاندن گلیسرول در جیره گاوهای شیری بر الگوهای تخمیر شکمبه تأثیر دارد. گلیسرول به سرعت در شکمبه به پروپیونات تخمیر می شود و از طریق فرآیند گلیکوژنولیز در کبد به گلوکز متابولیزه می شود. علاوه بر این، تجویز گلیسرول به نشخوارکنندگان می تواند میزان انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهد. هدف از این بررسی برجسته کردن مزایا و معایب بالقوه مربوط به استفاده از گلیسرول در گاو است.
هدف این مقاله بررسی وضعیت فعلی دانش در مورد متابولیسم گلایکول در گاوها است. گلیسرول، حاصل از تولید سوخت سالم، باید خالص شود تا بتواند یک محصول مفید برای تغذیه دام باشد. استفاده از گلیسرول در تغذیه نشخوارکنندگان به چند دلیل قابل توجیه است: 1- منبع انرژی در جیره غذایی است، 2- یک پیش ساز گلوکز است، و 3- ممکن است بر ترکیب شیر تأثیر بگذارد. ارزش بالای گلیسرول این فرصت را فراهم می کند تا از این ماده اولیه به عنوان جایگزین جزئی غلات در جیره های غذایی گاو استفاده شود. مکمل غذایی گلیسرول با افزایش غلظت پروپیونات، بوتیرات، والرات و ایزووالرات در شکمبه همراه است. گلیسرول تا 10% - 15% ماده خشک غذایی قابل استفاده است و به عنوان درمانی برای کتوز در گاو کاملاً ثابت شده است. گلیسرول گلوکز پلاسما را افزایش می دهد و ممکن است اسیدهای چرب غیراستری شده و بتا هیدروکسی بوتیرات را کاهش دهد. استفاده از گلیسرول تأثیر مشخصی بر میزان مصرف ماده خشک، میزان تولید شیر یا ترکیب شیر ندارد. با این حال، برخی از نویسندگان افزایش تولید شیر را پس از مصرف مکمل گلیسرول همراه با کاهش غلظت چربی شیر گزارش کرده اند. همچنین ممکن است بعد از استفاده از گلیسرول، غلظت اسیدهای چرب زنجیره ای فرد کربن و CLA در شیر افزایش یابد.
مطالعات متعدد اثر تجویز و دوز گلیسرول بر تغییرات فیزیولوژیکی رخ داده در گاوها را بررسی کرده است. گلیسرول خوراکی برای گاو شیری مفید است زیرا به نظر می رسد پروپیونات شکمبه را افزایش می دهد، در نتیجه باعث افزایش مواد سازنده گلوکز به کبد می شود. با این حال، با افزایش دوز گلیسرول، فراوانی Butyrivibrio Fibrisolvens و Selenomonas ruminantium در شکمبه کاهش می یابد. گلیسرول که به عنوان جایگزینی جزئی برای غلات استفاده می شود، از ارزش انرژی زیادی مانند ذرت برخوردار است. اقتصاد تعیین می کند که آیا این جایگزینی امکان پذیر است یا خیر. گلیسرول می تواند تا 10% (حداکثر 15) ماده خشک جیره بدون اثرات منفی بر عملکرد گاو استفاده شود. این روش می تواند هزینه های تولید کلی را کاهش دهد، هم با کاهش هزینه های استفاده از غلات و هم با اثر پیشگیری گلیسرول از خطر بیماری های متابولیک. خواص گلوكوژنیكی آن هنگامی كه در شكمبه به پروپیونات متابولیزه شود و در كبد جذب و متابولیزه شود آشكار می شود. به همین دلیل، گلیسرول نیز در درمان کتوز بسیار موثر است. برای روشن شدن ارتباط ایزومرهای CLA و trans-C18:1 در شکمبه پس از مصرف مکمل گلیسرول و ارتباط بین تشکیل این اسیدهای چرب و سندرم کاهش چربی، مطالعات اضافی مورد نیاز است.
گروه علمی شرکت اگرین تک
