ما این فرضیه را مطرح کردیم که گاوهای شیری با نوسان میزان پروتئین قابل متابولیسم (MP) و پروتئین خام (CP) با تغذیه 24 ساعته و برای یک جیره که MP کمتر از نیاز داشته باشد، از نیتروژن به طور موثرتری استفاده می کنند (یعنی افزایش عملکرد پروتئین شیر و دفع کمتر نیتروژن) بدون افزایش بسیج ذخیره پروتئین های بدن نسبت به گاوهایی که به طور مداوم از جیره کم MP استفاده می کنند، اگرچه هر دو تیمار به طور متوسط غلظت پروتئین قابل متابولیسم برابر دارند. در یک طرح بلوک تصادفی، 30 راس گاو هلشتاین (21 ± 119 روز شیردهی؛ 69 ± 667 کیلوگرم وزن بدن) با توجه به تولید شیر در شکم زایش بلوک بندی شدند (3 شکم یک و 7 چند شکم) و به 3 تیمار اختصاص یافتند: 1) جیره با 16.2% پروتئین خام (109% پروتئین قابل متابولیسم مورد نیاز) با تغذیه مداوم (109MP) 2) جیره با 14.1% پروتئین خام (95% پروتئین قابل متابولیسم مورد نیاز) با تغذیه مداوم (95MP) یا (3) جیره در حال نوسان در 24 ساعت از جیره 109MP و یک جیره با 11.9% پروتئین خام (78% پروتئین قابل متابولیسم مورد نیاز) به طوری که میانگین پروتئین خام و قابل متابولیسم غلظت همان 95MP باشد (OSC). میزان مصرف ماده خشک بین 109MP و 95MP مشابه بود (22.9 در مقابل 23.2 کیلوگرم) اما برای OSC (2/22 کیلوگرم) در مقایسه با 95MP کمتر بود. تولید شیر برای109MP در مقایسه با95MP بالاتر بود (6/36 در مقابل 1/35 کیلوگرم) و بین95MP وOSC (3/35 کیلوگرم) مشابه بود. تولید پروتئین شیر و شیر تصحیح شده بین تیمارها مشابه بود. نیتروژن اوره ای شیر برای109MP در مقایسه با 95MP (8/12 در مقابل 2/10mg/dL)بیشتر بود، و تمایل داشت که برایOSC (9/10mg/dL) در مقایسه با 95MP بالاتر باشد.MUN بالاتر برایOSC اتفاق افتاد علی رغم مصرف نیتروژن کمتر (474 در مقابل 512 گرم در روز) و دفع برابر نیتروژن شیر در مقایسه با95MP (164 در مقابل 179 گرم در روز). در روزهایی که گاوهایOSC جیره های با پروتئین قابل متابولیسم بالا در مقابل پایین مصرف می کردند، تولید شیر (8/34 در مقابل 3/36 کیلوگرم) و پروتئین شیر (1 در مقابل 1/1 کیلوگرم) و غلظتMUN (3/9 در مقابل 5/12 mg/dL) الگوی نوسان پروتئین قابل متابولیسم را پیروی کرد اما با تاخیر یک روزه نسبت به تغییر در جیره، در حالیکه ماده خشک مصرفی، تولید چربی شیر، متابولیت های انرژی پلاسما، اسیدهای امینه، و 3 متیل هیستیدین بین روزها مشابه بود. قابلیت هضم مواد مغذی بین عمده مواد مغذی در تیمارها مشابه بود به استثنای پروتئین، که در 109MP (2/65 درصد) وOSC (65/3 درصد) در مقایسه با95MP (7/61 درصد) بالاتر بود. در مقایسه با 95MP،OSC نیتروژن شیر را نسبت به نیتروژن مصرفی (35/0 گرم نیتروژن شیر به ازائ هر گرم نیتروژن مصرفی) یا تعادل نیتروژن را افزایش نداد، ولیکن، دفع ادراری نیتروژن برایOSC در مقابل95MP (32/0 در مقابل 24/0 گرم نیتروژن در ادرار به ازائ گرم نیتروژن مصرفی) افزایش یافت. ترکیب بدن با استفاده از رقیق شدن اوره براورد شد و بین تیمارها مشابه بود، و تمام گاوها در طول ازمایش چربی و انرژی در بدن جمع کردند. پروتئین بدن خالی در دوره 50 روزه ازمایش تغییر نکرد. بطورکلی، هضم بالاتر پروتئین، دفع بالاتر ازت ادرار و غلظت MUN با میزان کمتر نیتروژن مصرفی و خروجی مشابه نیتروژن در شیر برایOSC در مقایسه با 95MP بیانگر مصرف انرژی کمتر توسط گاوهایOSC است که می تواند واکنش های احتمالی را به تغییر متابولیسم نیتروژن محدود کند.
در مقایسه با تغذیه با غلظت مشابه پروتئین خام به طور مداوم، نوسان غلظت CP در یک جیره با 5% کمبود پروتئین قابل متابولیسم در 24 ساعت کاهش ماده خشک مصرفی داشت اما تولید شیر را کاهش نمی دهد. نوسان پروتئین خام باعث کاهش نسبت نیتروژن مصرفی که از طریق مدفوع دفع می شود گردید اما افزایش نیتروژن ادراری داشت، نشان می دهد که عامل دیگری مانند کاهش مصرف انرژی، توانایی گاو در تبدیل پروتئین هضم شده به شیر را محدود می کند. تولید روزانه شیر و پروتئین شیر به تغییرات روزانه پروتئین جیره پاسخ می دهد، نشان می دهد که در اواسط دوره شیردهی گاوها نمی توانند کمبود پروتئین کوتاه مدت را از ذخایر بدن حفظ کنند. غلظت های 3-methyl-His پلاسما و تغییر در ذخیره پروتئین های بدن از این پیشنهاد پشتیبانی می کنند. در آینده مطالعه بر نوسان پروتئین خام به گاوهای شیری باید نوع منابع پروتئین جایگزین شده (به عنوان مثال تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین) و اینکه چه مواد مغذی جایگزین پروتئین در جیره با کمبود پروتئین شود تا اثرات منفی بر ماده خشک مصرفی را کاهش دهد در نظر گرفت.
گروه علمی شرکت اگرین تک
