قطع شیردوشی در پایان شیردهی یک روش معمول مدیریتی در گله های شیری است و اهمیت دوره خشکی برای تولید شیر و سلامت پستان از دیرباز شناخته شده است. در میان کشورها و گلهها، شیوههای خشک کردن متفاوت است و شامل روشهای مختلف قطع شیر میشود، مانند تغییر در دفعات شیردوشی و تغذیه، استفاده از آنتیبیوتیک درمانی گاو خشک و درزگیرهای پستانک، و تغییر جایگاه. مطالعات منتشر شده که روشهای قطع تولید شیر را گزارش میکنند، کمیاب هستند، و هیچ توصیه واحدی در مورد روشهای بهینه برای خشک کردن گاوها برای سلامت پستان، رفاه گاو و تولید شیر وجود ندارد. این بررسی روشهایی را برای متوقف کردن تولید شیر برای آمادهسازی گاوها برای دوره خشکی و اثرات آنها بر دگرگونی پستان، سلامت پستان و رفاه گاو شیری توصیف میکند. تولید شیر در زمان خشک شدن (دوشش نهایی در پایان شیردهی) برای دگرگونی سریع مهم است که سیستم ایمنی را تحریک می کند و سلامت پستان و رفاه گاو را ارتقا می دهد. بر اساس یافتههای این بررسی، توقف تدریجی شیردوشی در طی چند روز قبل از شیردوشی نهایی میتواند به طور موثری تولید شیر را در زمان خشک شدن کاهش دهد و دگرگونی غدد پستانی را تسریع کند و در عین حال راحتی و رفاه گاو را به حداکثر برساند. داده های این بررسی نشان دهنده سطح تولید هدف 15 کیلوگرم در روز شیر یا کمتر در زمان خشک شدن است.
روش های مختلف برای توقف تولید شیر گاو برای آماده سازی برای دوره خشکی عبارتند از: قطع ناگهانی یا تدریجی شیردوشی، تغییر در تغذیه و استفاده از دارو. زمان بلافاصله پس از خشک شدن یک دوره پرخطر برای شیوع ورم پستان های جدید است. شیر هنوز در پستان انباشته می شود، پلاگین کراتین هنوز به طور کامل تشکیل نشده است و فاکتورهای محافظ طبیعی در غده پستانی هنوز کم است. تولید شیر بالا در زمان خشک شدن یک عامل خطر برای نشت شیر و تاخیر در تشکیل پلاگین کراتین و در نتیجه برای شیوع ورم پستان های جدید است. به خصوص در گاوهای پرتولید، تجمع شیر در غده پستانی پس از خشک شدن، فشار داخل پستان را افزایش می دهد و استرس و ناراحتی را افزایش می دهد. کاهش دفعات شیردوشی باعث کاهش تولید شیر قبل از خشک شدن، تسریع در دگرگونی غدد پستانی و افزایش عوامل محافظتی طبیعی در پستان می شود که نقش مهمی در دفاع از غدد پستانی در طول دوره خشکی ایفا می کند. تولید شیر کمتر در زمان خشک شدن نیز می تواند با کاهش مصرف انرژی حاصل شود، اما تغییرات تغذیه ای در طول خشک شدن باید به دقت مورد توجه قرار گیرد، زیرا یک جیره غذایی محدود می تواند باعث استرس، گرسنگی و اختلالات متابولیکی بالقوه شود. محصولات دارویی برای کاهش تولید شیر در زمان خشک شدن عموما به صورت تجاری در دسترس نیستند، اما اثرات مشابهی از طریق شیوه های مدیریت مرسوم قابل دستیابی هستند. بررسی منابع موجود در مورد روشهای قطع شیر به وضوح بر اهمیت تولید شیر در هنگام خشک شدن بر سلامت پستان و راحتی گاو پس از خشک شدن تأکید میکند. با این حال، هیچ مطالعه منتشر شده ای به طور خاص سطح تولید شیر بهینه را در زمان خشک شدن برای بهترین سلامتی و رفاه پستان گاو در آینده بررسی نکرده است. بر اساس منابع موجود، هدف تولید شیر 15 کیلوگرم در روز یا کمتر در زمان خشک کردن توصیه می شود. دوره 5 تا 7 روزه شیردوشی متناوب (مثلا 1 بار شیردوشی در روز) قبل از خشک کردن، با یا بدون تغییر در تغذیه، تولید شیر را به اندازه کافی کاهش می دهد تا دگرگونی پستان را تسریع کند و سلامت پستان و راحتی گاو را افزایش دهد. از آنجایی که شرایط و امکانات مدیریتی در بین مزارع متفاوت است، مدیران گله باید پروتکلهای فردی را برای خشک کردن با مشورت دامپزشکان خود ایجاد کنند و همیشه اهمیت محیط تمیز، خشک و راحت برای گاوهای خشک را به خاطر داشته باشند. بیشتر مطالعات در مورد شیوه های خشک کردن با استفاده از آنتی بیوتیک در همه گاوها انجام شده است. با توجه به نگرانیها در مورد افزایش سطح مقاومت میکروبی و فشار برای کاهش استفاده از انتی بیوتیک، تأثیر روشهای مختلف برای توقف تولید شیر بر سلامت پستان هنگام استفاده از آنتی بیوتیک انتخابی، تحقیقات بیشتری را نیاز دارد.
گروه علمی آگرین تک