کاهش میزان پروتئین قابل متابولیسم- اثرات بر تولید شیر، متابولیت های خون و سلامت در گاوهای شیری اوایل شیردهی

هدف ما ارزیابی اثر میزان پروتئین قابل متابولیسم (MP) بر تولید شیر، متابولیت‌های خون و سلامت گاوهای شیری اوایل شیردهی بود. سه جیره آزمایشی حاوی 114، 107، 101 گرم MP در کیلوگرم ماده خشک (114MP, 107MP, and 101MP) با میزان پروتئین خام به ترتیب 17.0، 16.2 و 15.3 درصد فرموله شد. صد گاو هلشتاین چند شکم با یکی از این 3 جیره در هفته های 1 تا 3 و هفته های 4 تا 13 شیردهی در یکی از توالی های زیر تغذیه شدند: (1)114MP  و107MP  (114MP/107MP)، (2)114MP  و101MP  (114MP/101MP)، یا (3)101MP  و 101MP (101MP/101MP). در طول هفته 1 تا 3، تیمارهای 114MP  و101MP  به ترتیب 20 و 27 درصد کمبود MP داشتند. از هفته 4 تا 13، تیمارهای 114MP/107MP، 114MP/101MP و 101MP/101MP به ترتیب 8، 12 و 13 درصد کمبود MP داشتند. داده ها به طور جداگانه برای هفته های 1 تا 3، 4 تا 13، و 1 تا 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مصرف ماده خشک و تولید شیر اصلاح شده با انرژی (ECM) تحت تأثیر تیمار در هفته 4 تا 13 یا هفته 1 تا 13 قرار نگرفت. با این حال، بازده ECM برای101MP  در مقابل114MP  از هفته 1 به 3 کاهش یافت. به طور مشابه، بازده خوراک تحت تأثیر تیمار از هفته 4 تا 13 یا هفته 1 تا 13 قرار نگرفت و با101MP  در مقابل 114MP  در هفته 1 تا 3 کاهش یافت و افزایش یافت با 101MP/101MP و 114MP/101MP نسبت به 114MP/107MP در هفته 4 تا 13 و هفته 1 تا 13. تیمار هیچ تاثیری بر بازده و غلظت اجزای شیر از هفته 4 تا 13 یا هفته 1 تا 13 نداشتند با این حال، در مقایسه با114MP ، تغذیه101MP  تمایل به کاهش تولید چربی شیر و کاهش بازده پروتئین واقعی شیر و لاکتوز برای هفته 1 تا 3 داشت. نیتروژن اوره ای خون و شیر کاهش یافت برای 101MP/101MP و 114MP/101MP نسبت به 114MP/107MP در طول هفته 4 تا 13 و هفته 1 تا 13، و با تغذیه101MP  در مقابل114MP  از هفته 1 تا 3 کاهش یافتند. تیمارها هیچ تاثیری بر بروز بیماری در گاوها در طول مطالعه نداشتند. غلظت سرمی کل اسیدهای چرب، آلبومین، و آسپارتات آمینوترانسفراز بین101MP  و114MP  متفاوت نبود، با این حال، غلظت β-هیدروکسی بوتیرات سرم در گاوهای دریافت کننده101MP  در طول 3 هفته اول شیردهی کمتر بود. در مقایسه با114MP ، تغذیه101MP  در طول هفته 1 تا 3 باعث افزایش غلظت پلاسمایی کراتینین و 3-methylhistidine  (3-MHis) شد اما نسبت 3-MHis پلاسما به کراتینین را تغییر نداد. ما هیچ تفاوتی در کراتینین پلاسما یا نسبت 3-MHis-به-کراتینین در بین تیمارها از هفته 4 تا 13 پیدا نکردیم. با این حال، 101MP/101MP و 114MP/101MP دارای 3-MHis پلاسمای بیشتر در مقایسه با 114MP/107MP بودند. تیمارها هیچ تاثیری بر وزن بدن و نمره وضعیت بدن در طول مدت مطالعه نداشت. در مجموع، علیرغم کاهش تولید شیر برای 3 هفته اول شیردهی، تغذیه با تیمار 101MP/101MP عملکرد شیردهی را حفظ کرد و کارایی نیتروژن شیر را بدون تأثیر منفی بر فراوانی بیماری ها در گاوهای شیری در طول 13 هفته اول پس از زایمان بهبود بخشید.

به طور کلی، کاهش میزان MP (یعنی از 114 به 101 گرم MP/kg DM) تولید شیر را کاهش داد اما ماده خشک مصرفی را در گاوها در طول 3 هفته اول شیردهی تغییر نداد. هیچ تفاوتی در عملکرد شیردهی بین تیمار‌های 101MP/101MP و 114MP/101MP در طول هفته 4 تا 13 پس از زایمان مشاهده نشد، که نشان‌دهنده عدم تأثیرات انتقالی تغذیه گاوهای تازه با جیره‌های کم MP در دوره شیردهی بعدی است. علیرغم افزایش تحرک پروتئین بدن تخمین زده شده توسط 3-MHis پلاسما برای گاوهای 101MP/101MP و 114MP/101MP در مقابل گاوهای 114MP/107MP، بروز بیماری در گاوهای اوایل شیردهی تحت تأثیر قرار نگرفت.

گروه علمی شرکت اگرین تک