مدیریت گوساله ها و تلیسه های شیری در زمستان

توجه به مدیریت گوساله شیری و تلیسه برای حفظ نرخ رشد، به حداقل رساندن مشکلات بهداشتی و بهینه سازی سودآوری فعلی و آتی مزرعه شیری مهم است.

گوساله هاي شیرخوار

تليسه هاي شيري حدود 30 درصد از هزينه هاي خوراک دامداري را تشکيل مي دهند و پرهزينه ترين دوره براي پرورش تليسه در دوره پيش از شيرگيري است. حساسيت حيوان به بيماري در اين دوره بيشتر است و هزينه هر واحد ماده خشک مصرفي (DM) بالاترين ميزان است. همانطور که مي دانيم، نياز به انرژي براي گوساله هايي که در جایگاه سرد نگهداري مي شوند در ماه هاي زمستان به دليل تنش سرمایی افزايش مي يابد (دماي بحراني پايين تر براي گوساله هاي تازه متولد شده 9 درجه در مقابل صفر درجه براي گوساله هاي مسن تر)، و تنش سرمایی مي تواند خطر را افزايش دهد. براي بيماري متأسفانه، گاهي اوقات ميزان تلفات در زمستان افزايش مي‌يابد، و یا نرخ رشد به شدت کاهش مي‌يابد مگر اينکه انرژي اضافي براي اين گوساله‌ها فراهم کنيم. علاوه بر اين، بايد بدانيم که گوساله‌هاي نژاد کوچک (مثلا جرسي) نسبت به گوساله‌هاي نژاد بزرگ (مثلا هلشتاين) حدود 20 درصد سطح بدن بزرگ‌تري در واحد وزن بدن دارند.

استراتژي هاي مختلف تغذيه ای براي بهينه سازي رشد گوساله هاي شيري در طول ماه هاي زمستان عبارتند از:

اگر از جايگزين شير استفاده مي شود، بايد حداقل 20 درصد چربي داشته باشد.

میزان مواد جامد جايگزين شير را مي توان از 12.5% به 16% (از 17 به 22 اونس در هر گالن) افزايش داد.

تغذيه در روز را از 2 تا 3 بار افزايش دهيد در حالي که مقدار در هر تغذيه يکسان است.

به ازاي هر شيردهي، شير بيشتري بدهيد، به عنوان مثال، دو بار در روز از 2 به 3 ليتر شير افزايش دهيد.

از ترکيبي از اين استراتژي‌ها استفاده کنيد تا گوساله‌هاي نژاد کوچک حداقل 590 گرم ماده خشک مصرف کنند (جايگزين شير تقريبا 95% ماده خشک؛ شير کامل 13% ماده خشک) با 136 گرم چربي و گوساله‌هاي نژاد بزرگ 907 گرم ماده خشک (227 گرم چربي) در روز مصرف کنند.

اين استراتژي‌ها بايد استفاده شوند در عين حال که استارتر با کيفيت بالا و آب فراوان نيز در دسترس باشد. آب مطمئنا مي‌تواند يک ماده مغذي محدودکننده در ماه‌هاي زمستان به دليل يخ زدن يا عدم ارائه مقادير کافي باشد.

کاهش دما يک خطر بزرگ براي گوساله هاي نوزاد است و جایگاه، تغذيه و تغذیه آب ملاحظات کليدي براي به حداقل رساندن هيپوترمي هستند. اين راهکارها را براي کاهش احتمال هيپوترمي در نظر بگيريد:

هچ های مورد استفاده برای گوساله ها را در یک منطقه با زهکشی خوب قرار دهید (شیب و شن مهم هستند)، و مطمئن شوید که باد غالب به داخل هچ نمی وزد. بادشکن در مقابل باد از هچ ها می تواند به کاهش سرمای باد در گوساله ها کمک کند.

هچ ها را با بستر خشک و ارگانیک، ترجیحا کاه، بپوشانید بنابراین گوساله‌ها می‌توانند برای گرما در بستر هچ فرو بروند و از طریق رسانایی که در بستر غیرآلی (مثلا ماسه) رخ می‌دهد، اتلاف گرما را کاهش دهند. بستر مرطوب نیز اتلاف حرارت رسانا را تا حد زیادی افزایش می دهد.

اگر قرار است از ژاکت گوساله استفاده شود، موجودی را بررسی کنید و همه آنها را برای استفاده تمیز کنید.

در صورت اسهال، مقدار کافی الکترولیت را در اختیار داشته باشید تا گوساله ها را هیدراته نگه دارید.

شیرگیری گوساله هاي شيري

مانند ساير دوره هاي سال، گوساله ها بايد تدریجی از شير گرفته شوند (مثلا مقدار شير را به نصف کاهش دهيد و يک بار در روز به مدت يک هفته تغذيه کنيد) و در گروه هاي 6 تا 8 گوساله با سن و اندازه مشابه قرار دهيد. ساير عوامل استرس زا مانند واکسيناسيون و شاخ سوزی را در اين زمان به حداقل برسانيد.

جایگاه تليسه هاي شيري

نگهداري تليسه هاي شيري در فصل زمستان حياتي است. سيستم جایگاه بايد امکان تبادل هواي کافي را بدون گرد و غبار داشته باشد و در عين حال از تليسه ها در برابر عوامل شديد محيطي محافظت کند. اغلب، مشکلات تنفسي در گوساله‌ها و تليسه‌ها در فصل زمستان افزايش مي‌يابد، زيرا محل نگهداري هوا اجازه تبادل هواي ناکافي يا بيش از حد را مي‌دهد. به طور مداوم تنفس و سرفه تليسه ها را کنترل کنيد. اينکه تنها چند تليسه سرفه مي‌کنند دليلي براي اجتناب از تغييرات جایگاه نيست. اگر اين مشکلات بهداشتي در زمستان گذشته رخ داده است، بايد اکنون تغييراتي در تاسيسات انجام شود. تليسه هايي که در فضاي باز نگهداري مي شوند بايد به بادشکن هاي طبيعي يا ساخته شده دسترسي داشته باشند. منابع آب بايد در حال حاضر براي دسترسي مداوم به آب و براي به حداقل رساندن سطح لغزنده در اطراف منبع آب ارزيابي شوند.

برنامه های تغذیه پس از شیرگیری

دامداران باید مراقب باشند که نرخ رشد مناسب گوساله های پیش از شیرگیری با نحوه مدیریت تلیسه های از شیر گرفته شده از بین نرود. تلیسه ها معمولا حدود 2.5 درصد وزن بدن می خورند، بنابراین در این زمان باید یک منبع کافی از علوفه با کیفیت بالا تغذیه شود. اگر منابع علوفه محدود باشد، ممکن است نیاز به تغییر جیره برای افزایش تامین علوفه باشد.

تغذیه بیش از حد سیلاژ ذرت می تواند منجر به تلیسه های چاق شود که منجر به افزایش هزینه های خوراک و افزایش خطر ابتلا به بیماری های متابولیک و سخت زایی می شود. اگر جیره‌ها با نسبت بالایی از سیلوی ذرت تغذیه می‌شوند، برای کنترل مصرف انرژی باید مقدار جیره تغذیه‌شده محدود شود.

تلیسه ها باید به طور متوسط حدود 771 گرم در روز برای گوساله های نژاد بزرگ یا 590 گرم در روز برای گوساله های نژاد کوچک رشد کنند تا در سن 13 ماهگی به اندازه مطلوب برسند. هدف این است که تلیسه ها در سن 22 تا 24 ماهگی با حدود 90 درصد وزن بالغ خود (590 و 408 کیلو برای نژادهای بزرگ و کوچک در هنگام زایمان، شامل وزن گوساله) زایمان کنند. مدیریت تلیسه ها در ماه های زمستان در دستیابی به این اهداف مهم خواهد بود.

تعداد تلیسه های پرورش یافته را ارزیابی کنید

اکنون زمان ارزیابی تعداد تلیسه ها در مزرعه است. با بهبود مدیریت و استفاده از اسپرم سکس، بسیاری از مزارع موجودی بزرگی از تلیسه ها را در مزرعه نگهداری می کنند که گاهی اوقات 125 درصد یا بیشتر از تعداد گاوها است. با نرخ حذف 30 تا 35 درصد، تنها حدود 85 راس تلیسه برای هر 100 گاو باید در مزرعه نگهداری شود. با هزینه های بالای خوراک و کمبود علوفه در بسیاری از شرایط، اکنون زمان فروش تلیسه های اضافی فرا رسیده است.

خلاصه

استراتژی‌های مدیریت و جایگاه باید برای کاهش انرژی نگهداری گوساله‌ها در زمستان با فراهم کردن بستر تمیز و خشک فراوان، وجود بادشکن و بهبودهای دیگر در جایگاه برای کاهش تنش سرمایی بدون افراط در افزایش خطر مشکلات تنفسی فراهم کند. تغذیه گوساله‌ها و تلیسه‌ها در زمستان باید تغییر کند تا انرژی کافی برای تداوم نرخ رشد مانند سایر زمان‌های سال فراهم شود.

گروه علمی شرکت اگرین تک