ارزیابی اثر دانه ذرت ریز آسیاب، خشک رول شده و کرامبل بر عملکرد، رفتار تغذیه ای و هضم نشاسته در تلیسه های شیری هلشتاین

روش‌های فرآوری ذرت شامل ریز آسیاب (FGC)، خشک رول شده (DRC) و کرامبل (CRC) برای تعیین اثرات آنها بر میانگین افزایش وزن روزانه (ADG)، رشد ساختاری، قابلیت هضم نشاسته، رفتار تغذیه ای و متابولیت‌های خونی تلیسه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه، 36 راس تلیسه هلشتاین [سن 91 روز، 105 کیلوگرم وزن بدن (BW)] که در 9 جایگاه (4 راس در هر پن) نگهداری می شدند، با جیره های غذایی (بر اساس ماده خشک) حاوی 20 درصد علوفه (کاه گندم) و 80 درصد کنسانتره بر پایه ذرت برای 60 روز تغذیه شدند.. جایگاه ها به طور تصادفی به 1 از 3 تیمار غذایی بر اساس نوع دانه ذرت استفاده شده برای جیره ها تقسیم شدند: (1) ذرت آسیاب (FGC؛ ریز: 1.11 میلی متر). (2) ذرت خشک رول شده (DRC؛ 2.30 میلی متر)؛ و (3) ذرت کرامبل (CRC؛ 2.54 میلی متر). تلیسه ها در طول آزمایش به طور آزاد به جیره و آب دسترسی داشتند و مصرف خوراک روزانه اندازه گیری شد. حیوانات در آغاز (سن 91 روزگی) و پایان (سن 151 روزگی) مطالعه وزن شدند. ADG (kg BW/d) در پایان آزمایش در سطح فردی محاسبه شد. رفتار تغذیه ای بر اساس مشاهده مستقیم با نظارت بر هر تلیسه هر 5 دقیقه در طول یک دوره 22 ساعته در سن 150 روزگی ثبت شد. CRC و DRC تمایل به افزایش مصرف خوراک در مقایسه با FGC داشتند، در حالی که تلیسه های تغذیه شده با CRC تمایل به داشتن ارتفاع جدوگاه بیشتر در مقایسه با سایر تیمارها داشتند. راندمان خوراک تحت تأثیر قرار نگرفت. با این حال، ADG و BW نهایی در تلیسه های تغذیه شده با جیره CRC در مقایسه با سایر جیره ها افزایش یافت. تغذیه CRC قابلیت هضم نشاسته را در مقایسه با جیره های FGC و DRC افزایش داد (به ترتیب 97.8 در مقابل 93.1 و 89.5%). در مقایسه با جیره FGC، تغذیه DRC و CRC تمایل به افزایش زمان نشخوار داشت. نسبت مولی پروپیونات بیشتر بود و نسبت مولی استات و نسبت استات به پروپیونات در تلیسه های تغذیه شده با CRC کمتر از آنهایی بود که از DRC تغذیه می کردند. غلظت گلوکز خون و فاکتور رشد شبه انسولین در تلیسه های تغذیه شده با CRC در مقایسه با تغذیه DRC افزایش یافت. با این حال، غلظت اوره خون با تغذیه CRC کاهش یافته است. در نتیجه، پردازش حرارتی (جیره CRC) قابلیت هضم نشاسته، ADG، مصرف خوراک و رشد اسکلتی را بهبود بخشید، اما تاثیری بر بازده خوراک در طول دوره آزمایشی نداشت. نتایج ما نشان داد که پردازش حرارتی دانه ذرت باعث بهبود عملکرد رشد تلیسه‌های از شیر گرفته شد. با این حال، عملکرد تلیسه ها در یک دوره 60 روزه بین روش های پردازش مکانیکی (اسیاب و خشک رول شده) تفاوتی نداشت.

تغذیه ذرت کرامبل ADG و BW نهایی را در مقایسه با ذرت خشک رول شده و ریز آسیاب بهبود می بخشد و نتایج احتمالاً به قابلیت هضم نشاسته، نسبت مولی پروپیونات شکمبه، و غلظت گلوکز پلاسما در گردش نسبت داده می شود. با این حال، هیچ تفاوتی در رشد در تلیسه های شیری تغذیه شده با جیره های غذایی مبتنی بر ذرت خشک رول شده و ریز آسیاب مشاهده نشد. بر اساس نتایج مشاهده شده در این مطالعه، تغذیه ذرت کرامبل در بهبود قابلیت هضم نشاسته، ارتفاع جدوگاه و هیپ در تلیسه های شیری جوان موثر است که می تواند در برنامه پرورش تلیسه جایگزین مطلوب باشد. دلایل عدم تأثیر بر عملکرد رشد بین ذرت ریز آسیاب و ذرت خشک رول شده روشن نیست، اما ارزیابی بیشتر در مورد تأثیر اندازه ذرات و روش فرآوری بر عملکرد تلیسه شیری ضروری است.

گروه علمی آگرین تک