هدف ما ارزیابی اثرات جایگزینی کامل نمک های معدنی مکمل مواد معدنی کم مصرف (STM) توسط مواد معدنی آلی (OTM) در هر دو جیره قبل و بعد از زایمان بر رفتار تغذیه، تخمیر شکمبه، فعالیت نشخوار، متابولیسم انرژی و عملکرد شیردهی بود. گاوها و تلیسه‌های آبستن (تعداد = 273) با شکم زایش و وضعیت بدن گروه بندی شدند و به‌طور تصادفی به جیره‌های STM یا OTM در 45 روز قبل از تاریخ زایمان مورد انتظارشان اختصاص داده شدند. هر دو گروه به جز منبع مواد معدنی کم مصرف (TM) جیره مشابهی دریافت کردند. گروه STM با سولفات کبالت، مس، منگنز و روی و سلنیت سدیم تکمیل شد، در حالی که گروه OTM با پروتئین کبالت، مس، منگنز، و روی و سلنیوم مخمر تکمیل شد. تیمارها تا روز 156 شیردهی ادامه یافت و جیره قبل و بعد از زایمان برای برآورده کردن 100 درصد سطوح توصیه‌شده هر TM در هر دو تیمار، با در نظر گرفتن سطوح پایه و مکمل، فرموله شدند. از آخورهای خوراک خودکار برای اختصاص تیمار به گاوها و اندازه گیری مصرف خوراک و رفتار تغذیه استفاده شد. فعالیت نشخوار با سنسورهای متصل به گردن از هفته -3 تا 3 نسبت به زایمان بررسی شد. متابولیت های خون در روز -21، -10، -3، 0، 3، 7، 10، 14، 23، و 65 نسبت به زایمان مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌های مایع شکمبه با استفاده از دستگاه نمونه‌برداری ororuminal در روزهای 21-، 23، و 65 نسبت به زایمان، برای اندازه‌گیری pH شکمبه و غلظت اسیدهای چرب فرار جمع‌آوری شد. گاوها دو بار در روز دوشیده شدند و ترکیب شیر هر ماه اندازه گیری شد. گاوهایی که با OTM تکمیل شده بودند، زمان تغذیه روزانه طولانی تری داشتند (188 در مقابل 197 دقیقه در روز)، و مصرف ماده خشک بیشتر (DMI؛ 12.9 در مقابل 13.3 کیلوگرم)، و تعادل انرژی مثبت تری داشتند (3.6 در مقابل 4.2 Mcal در روز) و زمان نشخوار کوتاه‌تر به ازای هر کیلوگرم ماده خشک (40.1 در مقابل 37.5 دقیقه بر کیلوگرم DM) نسبت به گاوهایی که در طول دوره قبل از زایمان با STM تغذیه شده‌اند. در دوره پس از زایمان،OTM ماده خشک مصرفی را در گاوهای چندشکم افزایش داد (24.1 در مقابل 24.7 کیلوگرم در روز) اما در گاوهای شکم اول (19.1 در مقابل 18.7 کیلوگرم در روز) تفاوتی نداشت. تفاوت در DMI گاوهای چندشکم در 5 هفته اول شیردهی، زمانی که میانگین 1 کیلوگرم در روز بود، مشهودتر بود. تولید شیر توسط تیمار در گاوهای چندزا (44.1 در مقابل 44.2 کیلوگرم در روز) تحت تأثیر قرار نگرفت. با این حال، گاوهای شکم اول تکمیل شده با OTM تولید کمتری نسبت به گاوهای شکم اول تکمیل شده با STM داشتند (31.9 در مقابل 29.8 کیلوگرم در روز). گاوهای مکمل شده با OTM درصد بیشتری از پروتئین در شیر (3.11 در مقابل 3.17٪)، کاهش غلظت اسیدهای چرب غیر استریفیه در سرم (0.45 در مقابل 0.40 mmol/L) و فعالیت نشخوار (30.1 در مقابل 27.8 دقیقه بر کیلوگرم) داشتند نسبت به گاوهایی که با STM مکمل شده اند. در پایان دوره انتقال، گاوهایی که OTM مصرف کرده بودند نسبت مولی استات را کاهش دادند، pH را کاهش دادند و تمایل به غلظت بیشتری از کل اسیدهای چرب فرار در مایع شکمبه داشتند. در نتیجه، جایگزینی کامل STM توسط OTM باعث تغییرات متوسطی در تخمیر شکمبه، رفتار تغذیه، متابولیسم انرژی و عملکرد گاوهای شیری، بهبود ماده خشک مصرفی پس از زایمان در گاوهای چندشکم و کاهش سطح گردش اسیدهای چرب غیر استری شد. اثرات پیش جذبی منبع TM و پاسخ‌های ویژه شکم زایش بر عملکرد، تحقیقات بیشتر را ایجاب می‌کند.
جایگزینی کامل STM توسط OTM در جیره های قبل و بعد از زایمان گاوهای شیری منجر به تغییراتی در عملکرد شکمبه، رفتار تغذیه، متابولیسم انرژی و تولید شیر شد که برخی از این پاسخ ها به وضعیت شکم زایش وابسته است. در طول دوره قبل از زایمان، ماده خشک مصرفی بیشتر بود و تعادل انرژی با مکمل OTM بیشتر بود، صرف نظر از شکم زایش. در طول دوره پس از زایمان، مکمل OTM باعث افزایش درصد پروتئین در شیر، کاهش فاصله بین وعده های غذایی و غلظت NEFA در سرم و تمایل به افزایش تعادل انرژی شد. علاوه بر این، OTM ماده خشک مصرفی اولیه پس از زایمان را در گاوهای چندشکم بهبود بخشید، در حالی که باعث کاهش تولید شیر و افزایش BCS در گاوهای شکم اول شد. با توجه به نتایج عملکرد شکمبه، مکمل OTM فعالیت نشخوار را در طول دوره انتقال کاهش داد و تا پایان دوره انتقال، pH و نسبت مولی استات را کمی کاهش داد و تمایل به افزایش غلظت VFA در مایع شکمبه داشت. پاسخ‌های متفاوت به فرم‌های مکمل TM بین گاوهای شکم اول و چندشکم، تفاوت‌هایی را در نیازها یا استفاده از TM بر اساس شکم زایش نشان می‌دهد، بنابراین تحقیقات بیشتر در مورد استراتژی‌های مکمل‌سازی متناسب با شکم زایش خاص، به‌ویژه برای گاوهای شکم اول را تضمین می‌کند.
گروه علمی آگرین تک
