تغذیه تلیسه ها از شیرگیری تا تلقیح، همه در مورد یکنواختی است

از آنجا که پرورش تلیسه ها هزینه ای بالغ بر 20 درصد کل هزینه های مزرعه را دارد، توجه دقیق به تغذیه تلیسه و مدیریت برای پرورش با کیفیت تلیسه ها بدون افزودن هزینه ها ضروری است.

در این مقاله Trevor DeVries استاد دانشگاه Guelph نظرات خود را در مورد پرورش تلیسه بیان می کند. ایشان می گوید که هدف پرورش تلیسه رسیدن به رشد مناسب و یکنواخت و هزینه منطقی بدون کاهش سلامت و آسایش تلیسه ها است.

بدون توجه به روش پرورش، تلیسه ها باید آماده باشند که در سن 12 تا 14ماهگی تلقیح شوند و نباید فراموش کرد که تلقیح زودهنگام تلیسه ها ممکن است عملکرد شما را کاهش دهد. تلیسه های نژاد بزرگ، مانند هلشتاین، باید وزنی بین 350 تا 400 کیلوگرم در زمان تلقیح داشته باشند، در حالیکه نژادهای کوچکتر باید وزنی معادل 225 تا 260 کیلوگرم داشته باشند. برای رسیدن به این موضوع، رشد روزانه متوسط 900 گرم از شیرگیری تا تلقیح در نژادهای بزرگ لازم است.

جلوگیری از افت رشد بعد از شیرگیری

گوساله ها در دو ماه اول زندگی برای تبدیل خوراک به رشد بسیار کارامد هستند. کلید اصلی در این مرحله حداکثر کردن رشد بخصوص از طریق تغذیه سطح کافی شیر است، و حفظ عملکرد گوساله ها بطوریکه رشد خود را در دوره بعد از شیرگیری حفظ کنند. برای این منظور، توجه به روش کاهش مصرف شیر، زمان شیرگیری، نوع خوراک، آب و مدیریت جایگاه لازم است.

ایشان می گوید زمانیکه گوساله ها میزان کافی شیر مصرف می کنند (به منظور داشتن رشد 900 گرم یا بیشتر در روز حاصل از شیر)، آنها عموما علاقه مند به مصرف استارتر تا 6 تا 7 هفتگی نیستند، بنابراین سن شیرگیری گوساله ها نقش مهمی را بازی میکند که گوساله ها چطوری از شیر به خوراک جامد منتقل شوند. برای مثال، در مطالعه که DeVries و همکاران انجام دادند آنها گوساله هایی را که در سن 6 هفتگی از شیر گرفته شدند با سن 8 هفتگی مقایسه کردند که عملکرد آنها بعد از شیرگیری چگونه بود.

آنها متوجه شدندکه گوساله های از شیر گرفته شده در سن 8 هفتگی توانستند دریافت انرژی قابل متابولیسم مشابهی را در زمان شیرگیری حفظ کنند. این بدین معنی است که گوساله ها قادر بودند استارتر کافی را مصرف و هضم کنند به منظور حفظ سطح مشابه از تغذیه بعد از شیرگیری به همان میزان که قبل از شیرگیری دریافت می کردند. برعکس، گوساله هایی که در سن 6 هفتگی از شیر گرفته شدند کاهش رشد داشتند، که نشان گر این است که آنها برای مصرف و هضم میزان کافی از استارتر برای جبران کاهش مصرف شیر آماده نبودند.

DeVries بیان می کند که نتایج مشابهی به دست آمد زمانیکه در مورد طول مدت شیرگیری بحث می شود. گوساله هایی که در دوره یک هفته یا کمتر از شیر گرفته می شوند تلاش می کنند که برای جبران کاهش مصرف شیر میزان کافی استارتر بخورند که منجر به کاهش رشد می شود. ولکین، با کاهش شدت شیرگیری به یک دوره دو هفته ای، گوساله ها تشویق به خوردن استارتر می شوند و در نتیجه رشد را حفظ می کنند.

با هر نوع روش شیرگیری، DeVries گفت که گوساله ها باید حداقل دو کیلوگرم در روز استارتر بخورند تا زمانیکه آنها کاملا از شیر گرفته می شوند. اگر ممکن باشد باید از ایجاد سایر شرایط تنش زا در این دوره خودداری کرد. برای مثال، از واکسیناسیون، گروه بندی جدید در یک هفته با شیرگیری جلوگیری کنید. اینها را با فاصله از هم انجام دهید و از همان استارتری که قبل از شیرگیری مصرف می کردید استفاده کنید که گوساله ها به آن اشنایی داشته باشند.

تغذیه گوساله ها از 2 تا 4 ماهگی

در این زمان، گوساله ها باید حداقل 1/1 کیلوگرم در روز رشد کنند، و 85 درصد خوراک آنها باید کنسانتره باشد. اگرچه گوساله ها می توانند خوراک تخمیری بخوردند، اما در این زمان توصیه نمی شود، زیرا این خوراک ها آب زیادی دارند و گوساله نمی تواند به میزان کافی از آنها بخورد تا به سطح مناسب ماده خشک مصرفی برسد. در عوض، ایشان توصیه می کند که در این دوره خوراکی به آنها بدهید که حاوی کنسانتره و علوفه خشک خرد شده باشد. اینTMR می تواند به میزان زیاد تولید شود و در طول هفته تغذیه شود. طول ذرات علوفه باید حدود 5/2 سانتمیتر باشد، و باید به خوبی برای جلوگیری از جداسازی مخلوط شود. برای جلوگیری از جداسازی خوراک توسط دام و همچنین مصرف خوراک در وعده های بیشتر، مهم است که دام ها را در دفعات زیاد تغذیه کنید و خوراک را به جلو هل دهید. تغذیه در تعداد وعده محدود، بطوریکه گوساله مدت زمان زیادی با آخور خالی مواجه باشد، می تواند به آنها یاد بدهد که حجم زیادی از خوراک خود را در فاصله زمانی کوتاه مدت مصرف کنند. این روش تغذیه ای “slug feeding” نامیده می شود که بر دستگاه گوارش گوساله تاثیر منفی دارد و کارایی کلی خوراک را کاهش می دهد. علاوه بر این زمانیکه یک گوساله این روش تغذیه ای را یاد بگیرد، محققین ثابت کردند که اغلب این کار در کل زندگی آنها تکرار می شود.

تغذیه گوساله ها از 4 تا 6 ماهگی

در این سن، گوساله ها می توانند به جیره با علوفه بالاتر انتقال یابند و می توانند خوراک های تخمیری بخورند. ولیکن، خوراک های تخمیری نباید بخش عمده خوراک آنها را تشکیل دهد. برای رسیدن به سن تلقیح 12 تا 14 ماهگی، هدف رشد روزانه 9/0 تا 1/1 کیلوگرم است.

تغذیه تلیسه ها از 6 ماهگی تا تلقیح

از 6 ماهگی، تلیسه ها آماده هستند تا خوراک های تخمیری بخش عمده خوراک آنها را تشکیل دهد، در حالیکه غلات می تواند به 1 تا 5/1 کیلوگرم در روز کاهش یابد. هدف این مرحله حداکثر کردن رشد تلیسه بدون چاق شدن است. بطور متوسط، آنها باید 900 گرم در روز رشد کنند.

حفظ یکنواختی تغذیه و رشد در این مرحله چالش بزرگی است. یک جیره کاملا یکنواخت برای بهبود رشد یکنواخت بین گوساله ها لازم است و تضمین اینکه آنها تقریبا همگی در زمان تلقیح در یک اندازه هستند. جیره های با علوفه زیاد در صنعت برای این مقطع از زندگی دام رایج است، و آنها می توانند اقتصادی باشند، اما تلیسه ها اغلب بیشتر از آنچه که پیش بینی شده است می خورند. پر کننده ها (مانند علوفه با کیفیت پایین) می توانند اضافه شوند، اما با افزودن پرکننده زیاد، جداسازی اتفاق می افتد که منجر به تنوع بیشتر در خوراک مصرفی و عدم یکنواختی رشد بین دام ها می شود.

نتیجه گیری

یکنواختی تغذیه کلید اصلی است. نیاز است کهTMR از زمان مخلوط کردن تا تغذیه یکنواخت باشد. اغلب، دامدارها، تلیسه ها را هر دو روز یک بار تغذیه می کنند، که منجر به عدم یکنواختی در خوراک می شود. در عوض آن، خوراک را روزانه تغذیه کنید و آن را بطور مرتب به سمت آخور هل دهید. یادگیری تلیسه ها برای مصرف خوراک به صورتslug feed یک نگرانی در این دوره است، بنابراین، حفظ خوراک تازه در آخور تا آنجایی که ممکن است، ایده ال است. بعضی از گله ها برای رسیدن به سطح تغذیه مناسب مواد مغذی و رشد، تغذیه محدود تلیسه ها را انتخاب می کنند. این روش هرچند که بعضی از مشکلات را دارد، اما می تواند استفاده شود. تلیسه ها با تغذیه محدود تمایل زیادی به مصرف خوراک دارند، بنابراین احتمال تغذیهslug feed زیاد است. آنها تمایل دارند که تمام خوراک را در ساعت های اولیه توزیع بخورند و ممکن است با آخور خالی برای 20 ساعت در روز مواجه باشند. مطالعات نشان دادند که تلیسه ها با تغذیه محدود که بر بسترهای الی قرار دارند ممکن است بستر را بخورند. علاوه بر این، آنها مدت زمان خوابیدن را کاهش می دهند، ممکن است oral stereotypies را گسترش بدهند و سر و صدا کردن را افزایش دهند، بایستند بدون خوردن و برای رسیدن به خوراک رفتار تهاجمی داشته باشند. تلیسه ها مطمئنا نباید دچار تراکم باشند، بطوریکه تمام دام ها در یک زمان باید به آخور دسترسی داشته باشند.

با اینکه این روش های تغذیه ای و وزن گیری برای گسترش و تولید تلیسه های با کیفیت ضروری هستند، اما هر مزرعه باید خودش تشخیص دهد که کدام روش برای پرورش گوساله و پرورش تلیسه ها مناسب است. مزارع باید با متخصصان تغذیه خود مشورت کنند برای تضمین اینکه برای آنها جیره ای متعادل و کاملا مخلوط تهیه کنند که همیشه در اختیار تلیسه ها باشد.

گروه علمی شرکت اگرین تک